Σάββατο 24 Οκτωβρίου 1998

Μια μικρή χώρα

Καλώς ήρθες.Σ΄αυτή την χώρα τη μικρή,
φυσάει πάντα ενα κρύο αεράκι
που το νοιώθει κανείς στα σπλάχνα του
-εκεί και μόνο εκεί-


****


Στεγνώνουν απ τα υγρά τους τα σωθικά,
"μαζεύουν   ",κολλάει το δάχτυλο πάνω τους,
αν τ ακουμπήσεις.
-πάντα τ ακουμπάς-


*******


Καλώς ήρθες .Οι ψυχές δεν αγαπούν αυτή τη χώρα
Οι ψυχές δε λένε ποτέ ,πως ήρθαν απο ΄δω..
Είναι  η χώρα αυτή ,μικρή.
-κάποιος θέλει να τη διασχίσεις-


*******


Όλοι αντέχουν,μη φοβάσαι,κανείς εδώ δεν "σβήνει"
κ εσύ θ αντέξεις.
Κανείς δε θα ξεχάσει αυτή τη χωρα τη μικρή ποτέ του.
-ούτε κ εσύ-


*******


Ταξιδιώτη,είσαι τα πάντα εδώ...
παρελθόν και μέλλον,
Ενας μπάτσος το παρών σου
απ αυτόν θέλαμε τη φράση   "χρειάζομαι Αγάπη   "
-κ αυτός την είπε-


*Γιώργος*

Σάββατο 27 Ιουνίου 1998

Το πρώτο τρένο του Μετρό

Βράζει ο τόπος.Απόγευμα Παρασκευής.Καθυστέρησα όσο έπρεπε.Όταν έφτασα μπροστά στις ράγες,το είδα.Ένα τρένο.Ένα τρενάκι ,με κάμποσα βαγόνια,άρχισε να τσουλάει.Ακούστηκε ένα σφύριγμα.Αυτό στη γλώσσα των τρένων ,έμοιαζε να λέει :"Γεια χαρά.....είμαι εδώ....φεύγω....Γεια χαρά...γειαααα"

Απέμεινα να το κοιτάζω που απομακρύνεται.Σαν τον πιτσιρικά,που βολτάρει το καινούργιο του ποδήλατο,στην αυλή του σπιτιού του,στην αυλή της πολυκατοικιας του.Έτσι έμοιαζε το πρώτο τρένο του Μετρό που είδα χτες στα Σεπόλια απόγευμα κ ο τόπος να βράζει  : σαν το ποδήλατο του πιτσιρικά.

Θα περάσουν πολλά χρόνια κ ο χρόνος θα στέκει ένα πανίσχυρο φάντασμα σ όσους το προσκυνάνε.Ίσως είναι ο πιο αμείλικτος θεός.Κυβερνάει τα δαιμόνια του μυαλού,τα κρατάει πάντα σε εγρήγορση.Ακονισμένα ,κοφτερά,να σε κάνουν να πονάς όταν τους πας κόντρα,όταν η αποφασή σου ,είναι λιγότερη απο τη θελησή σου,οταν η θελησή σου είναι μικρότερη απο την αποφασή σου.

Ο χρόνος ,ενα προστάζει : 'λιγο ψηλότερα,,,λίγο ακόμα ψηλότερα και μέχρι το πρόσκαιρο τέλος,αυτό και άλλο ,τίποτα".

"Γεια χαράααα...είμαι εδώωωω.....φεύγωωωω...γεια χαράαα.....γειά..."

*Γιώργος"

Κυριακή 15 Μαρτίου 1998

Νοτιάς του Μάρτη

Δεύτερη μέρα,αυτής της καινούργιας θλίψης.Μεγάλη αράχνη,μεγάλοι ιστοί,κρατάει αυτή η νυχτιά,αυτή η στενάχωρη ανάσα.Ποιος παίζει με τη σάρκα του,ποιος πληγιάζει το σώμα του,ποιος ψάχνει να βρεί τη ψυχή του με σκουριασμένα κατασαβίδια και γαλλικά κλειδιά?
Νάτος ο άνεμος του Τέλους.Αργησε φέτος.Συνήθως έρχεται Φλεβάρη.Φέτος είναι Μάρτης και μόλις χτες πήρε να φυσά ένας δαιμονισμένος Νοτιάς .Ο δικός μου εφιάλτης,ο δικός μου δαίμονας , είναι αυτός ο άνεμος.Πρωτοφύσηξε στην αντιληψή μου ,το '90 κ έκτοτε πάντα τον μυρίζω,σα σκυλί που μυρίζει απο χιλιόμετρα τ αφεντικό του.Τι να ορίζει για τώρα κ είναι η θλίψη μου ,ο πόνος της αρνησής μου?Κ είναι η λύπη μου που δε θα υπακούσω ποτέ πια σ αυτόν??Κ είναι τα ονείρατα ,σημάδια και ποιος παιδεμός (?)και πόσο μεγάλος?

Εχ...εχ...αγέρα τρομερέ.Έλα!! Η εσύ ή εγώ!!!
Μόνο σαν θα με νικήσεις ,αποτελειωσέ με και μη μ αφήνεις μισακό.Βαρέθηκα πια,βαρέθηκα καρβουνιάρη άνεμε.Πολύ φασαρία κάνεις.Πολυ χαλασμό.Πάρε με ντε!!!Να μαι! Αι σιχτίρ!

Κ έχουν θλίψη πάντα οι κατάρες και οι βρισιές
κ έχουν λύπη τ αρώματα των λουλουδιών
κ έχουν τ' αβάσταχτο τα κοριτσίστικα καμώματα του Μαρτη
κ έχω την ψυχή μου μια νιφάδα,μια λευκούλα αμυγδαλιά,
ΠΕΡΗΦΑΝΗ!!
*Γιώργος*

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 1998

Κάμπος Λυσιμαχείας

*nNoe*

Μια ξαφνική βροχή....

Όση χαρά μπορεί να προκαλέσει μια ξαφνική βροχή κ ένας ξαφνικός δυνατός αέρας ,ξημερώματα Κυριακής,όταν κανείς δε δε το είχε προβλέψει ,ούτε καν το υποψιαζόταν.Οι πολλοί νοιώθουν ξεγελασμένοι,διστακτικοί,κουμπωμένοι,μ ένα χαμόγελο ηλίθιο,καρφωμένο -λες- με πινέζες αμηχανίας ,ίσως κ επιθετικότητας.Προς ποιόν?Και γιατί?Σ αυτή τη φάση,δεν είμαι με τους πολλούς.Είμαι μ αυτούς,(όσοι ειναι αυτοί)που αισθάνονται δικαιωμένοι,ύσηχοι και εν πολλοίς συγκινημένοι.Όσο για ΄κείνους που ρωτάν......"όλα αυτά για μια βροχή?" ,η απάντηση είναι :"Nαi!"
Κ εδώ μπαίνει τελεία.
Καλη χρονιά εύχομαι,κυρίως με υγεία.Οσο για το ετεροχρονισμένο της ευχής αλλά και της επικοινωνίας,περίμενα τη χτεσινοβραδυνή σύντομη βροχή.
*Γιωργος*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...