Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Γαλάζια αστραπή

Στο αποστειρωμένο ημίφως του νοσοκομειακού θαλάμου, τα βογγητά απλώνονται και διαχέονται πάνω από φάρμακα πάνω από μπουκάλια με αντισηπτικά υγρά ,γάζες ,φιαλίδια με αίμα ,σύριγγες κ ενέσεις.

Τα βογγητά και οι αναστεναγμοί στεγνώνουν πάνω στα χείλη των ασθενών , τρυπώνουν στ αυλάκια των αυτιών τους ,πηδάνε μετακομίζοντας από πληγή σε πληγή, κυλάνε στους καθετήρες, χαιδεύουν τα ράμματα των εκτομών ,κάνοντας τα πιο ανθεκτικά ,πιο συνεκτικά αλλά κυρίως …πιο αληθινά.

Στο βαθύ σκοτάδι της υγρής Νοεμβριάτικης νύχτας –άξαφνα- το φώς μιας γαλάζιας αστραπής σπάει αυτό το αποστειρωμένο ημίφως του θαλάμου. Κάποιος σταμάτησε για λίγο να βογκάει κ είπε με κουρασμένη φωνή : ” Άστράφτει».Κ έπειτα από λίγο κάποιος άλλος που βρισκόταν κοντά στη μεγάλη τζαμαρία είπε συμπληρώνοντας τον πρώτο..:” ψιχαλίζει, βλέπω σταγόνες στο τζάμι”.

Για λίγο, ο πόνος έχασε τον ρυθμό του, που με τόση μαεστρία συντόνιζε στον θάλαμο –τσιφλίκι του. Για λίγο, τα φάρμακα δεν βρισκόταν πλέον στα μπουκαλάκια κ στους ορούς, ούτε κυλούσαν μαζί με τα αναλγητικά στις ενδοφλέβιες παυσίπονες ενέσεις. Μεταφέρθηκαν έξω από τον θάλαμο ,έξω από την τζαμαρία ,άλλαξαν μορφή, άλλαξαν σύσταση ,άλλαξαν μυρουδιά .Διυληθηκαν στην μεγάλη δεξαμενή της ζωογόνου ιαματικής βροχής κ έπεφταν από τα μεγάλα γκριζόμαυρα σύννεφα που σκέπαζαν τον Λυκαβηττό κ όλο τον ουράνιο θόλο.
Η γαλάζια αστραπή, έσπρωξε το σκοτάδι στην πιο βαθιά του ώρα, το γκρέμισε εκεί, κ ένα αχνό γκριζόλευκο πρωινό φώς τύλιξε το αποστειρωμένο ημίφως του θαλάμου και το τρύπησε με ακρίβεια …χειρουργική!!


Το ήθελα πολύ .Με κλειστά μάτια το έκανα.”Βρέθηκα” έξω από τη τζαμαρία. Να αιωρούμαι στον υγρό αέρα σαν σάρκινο φύλο.Με το τραύμα γυμνό να δέχεται το φαρμακό του σε στάλες. Στάλες φαρμακευτικής Ιάσιμης βροχής. Να εισχωρούν ανάμεσα από τα ράμματα υγροί ιαματικοί στρατοί γεμάτοι ζωή και παυσίλυπο οξυγόνο. Άνοιξα τα μάτια μου κ αποκοιμήθηκα εκεί…ναρκωμένος και μαγεμένος από την έλξη του ζωοποιού ελιξήριου υγρού…

‘Όλα τα άλλα μπορούσαν απλά να περιμένουν. Να γίνουν καλύτερα η χειρότερα. Ν αλλάξουν διαδρομή ή να παραμένουν στα ίδια μονοπάτια που βάδιζαν μέχρι τώρα. ‘Οσο διήρκησε η γαλάζια αστραπή πρόλαβα κ ονειρεύτηκα κάτι ακατανόητο. Να έχεις την Ελευθερία να επιλέγεις αν θέλεις να είσαι ένας ζωντανός- ζωντανός , ή ένας ήδη νεκρός που παριστάνει τον ζωντανό. ‘Αν θέλεις να είσαι υγιής η ασθενής. Αν επιλέγεις να εκτιμάς ,και τι επιλέγεις να εκτιμάς. Αν πληρώνεις το αντίτιμο για την Ελευθερία σου και πιο είναι αυτό.Πως επιλέγεις να είναι η δικιά σου Ελευθερία κάτω από οποιαδήποτε κατάσταση που βιώνεις….

Για όλα αυτά τα ακατανόητα που ονειρεύτηκα, μου έδωσαν 15 μέρες αναρρωτική άδεια. Γιαυτά και μόνο γιαυτά. ‘Όχι για την μικρή μου χειρουργική επέμβαση…….

*nNoe* 6 NOEMBΡΙΟΥ 2007

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...