Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

"αναφορά"

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Ανοιξη.Χαρίζει εναν κουβά για το λαιμό του καθένα και μετράει θύματα που κάνουν οχτάρια απο τη ζαλάδα και ξερνάνε απο τη διαδικασία της αναγέννησης της φύσης..Απριλιάτικη συννεφιά ,ήχοι απο το μονότονο τραγούδι των κούκων και των δεκαοχτούρων,ανάμιχτοι με το ηχητικό συνοθύλευμα της βουής της πόλης .Βαριά,καταθλιπτική ατμόσφαιρα,αναζητά εξιλέωση και απάντηση στην υπαρξή της μέσα απο υποσχέσεις για βροχή.Μια βροχή που θα πέσει όχι για να υγράνει και να δροσίσει την εσώτερη ψυχολογική μας βόμβα έτσι ώστε να μην εκραγεί,αλλά για να πλουτίσει τον υδροφόρο ορίζοντα,να ποτίσει χωράφια και χωματα ,να συνεχιστεί ο αέναος κυκλος της ζωής.Μίλια όμως
μακριά απο τη φύση και ότι αυτή συνεπάγεται,αποξενωμένοι,ξένοι ως προς αυτή και ως προς το "ειναι " μας,ζουμε στην Αθηνα την τρομοκρατία της Ανοιξης.Μόνο σαν τρομοκρατία μοιάζει η Ανοιξη,και
μόνο πανικό μπορεί να σπείρει.Ενα πανικό που καρποφορεί πάνω κ μέσα στο τσιμέντο ,μέσα στις λεωφόρους,ελοχεύει και γεννά τ αυγά της στην καθημερινη επικοινωνία ,φουντώνει τα αδιέξοδα,προκρίνει την βία - σιωπηλή και ηχηρή-,μουδιάζει τις αισθήσεις θυμιζοντάς τους έναν κόσμο που χάθηκε,μια πρότερη κατάσταση που αποτελεί πλέον παρελθόν.Δε χρειάζεται να γίνει ο καυακλυσμός του Νωε για να μιλήσουμε για ακραία καιρικά φαινόμενα σ αυτή τη πόλη.Φτάνει και μια απλή βροχούλα.Και ο λόγος?Ειμαστε ήδη εμείς "ακραίοι",άρα ως ακραία αντιλαμβανόμαστε
οτιδήποτε έχει να κάνει με τη φύση και την ατμόσφαιρα....Και όπως έλεγε και μια γελοιογραφία που έδειχνε την Αθήνα απο ψηλα,μιλούσαν δυο φωνές.Ενος παιδιού και της μαμάς του.Το παιδί
έλεγε:"μαμά ,μαμά ..η Ανοιξη!!!!"..και η μαμά,απαντούσε..:",Mη φοβάσαι χρυσό μου...θα φύγει γρήγορα.."
*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...