Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

"σύντομες ιστορίες καλοκαιρινής σιέστας"


Ο Ιούλης του 2010,μετρά τις τελευταίες μέρες του με προσοχή,όπως αυτός που του τελειώνουν τα λεφτά και μετρά μέχρι κ το τελευταίο ευρώ μισθό και επίδομα αδείας.Αέρας κοπανιστός στο φούρνο με πατάτες,κάνει τις πατάτες να λοιώνουν και τον ιδρώτα να κυλάει σε αυλακιές ,όπως οι στάλες της παγωμένης μπύρας πάνω στην ετικέτα του γυάλινου κορμιού της.Τα μεσημέρια στην Εθνική μυρίζει διακοπές και τα βράδυα στο μπαλκόνι εγκατάλειψη με άρωμα γιασεμιού και νυχτολούλουδου.

Μια παράξενη επιθυμία κάθε τέλη Ιούλη,να βλέπω την τριλογία του "Noνού" ηρεμεί και μαστουριάζει ηδονικά κάποιο ακατέργαστο κομμάτι της ψυχής μου.Μαριονέτα του ευατού της η Ιουλιάτικη νύχτα γεμίζει επαναλαμβανόμενες δολοφονίες ,δολοπλόκα σχέδια,εσωτερικές συγκρούσεις,με backround νοσταλγικες μπαλάντες της Κάτω Ιταλίας.Μα κάθε χρονιά ,η κάθαρση αναβάλεται και ποτε δε βρίσκεται .Μετά ξεχνιέται και ξαναβγαίνει να πάρει τον αέρα της τον επόμενο Ιούλη.

Οπου και να πας αυτον τον Ιούλη ,ακους την ίδια σχεδόν ταυτόσημη φράση."Τον Σεπτέμβρη..""Θα τα πουμε τον Σεπτεμβρη.."" θα γινει χαμός τον Σεπτέμβρη".Ποτέ ένας μήνας δεν έχασε τόσο απο την αίγλη του,όσο ο φετεινός Ιούλης και ποτέ ένας μήνας δε συζητήθηκε τόσο πριν καν έρθει ,όσο ο επερχόμενος Σεπτέμβρης.'Οσο για μένα,δεν έχω ιδέα τι θα γινει το Σεπτέμβρη μιας και ήδη απέτυχα στα επαναλαμβανόμενα  stress test της Μαφιόζικης οικονομικής και πολιτιστικής Μαφίας, και μου είναι αδύνατον να ευθυγραμμίσω την αναπνοή μου στη θερινή ραστώνη που προστάζουν τα μεσημέρια και οι μέρες του μελτεμιού που φυσάει απο το  Grill της καιρικής  κουζίνας μου .

Είναι φτωχό,το ξέρω,αλλά το μόνο που θαυμάζω ολοένα και περισσότερο,είναι τα τζιτζίκια και ο χρόνος που χρειάστηκαν για να παιξουν στην παράσταση του κάθε  καλοκαιριού τραγουδωντας ακαταπάυστα και αδιαφορώντας ΠΑΝΤΕΛΩΣ για τις καιρικές συνθήκες.. Δηλωνω fun ανερυθρίαστα.

Για το τζιτζίκι ο χρόνος είναι πολύτιμος.Ο μυθος λέει οτι  ο Τιθωνός που ήταν θνητός και  που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος..Η Ηως ήταν  μια καταραμένη θεά απο τη  θεά Αφροδιτη η οποια τη ζηλεψε επειδη η Ηους κοιμηθηκε με τον Αρη.Ετσι την «καταράστηκε» ο βίος της να είναι πλήρης ερωτικών επεισοδίων χωρίς όμως να βρίσκει και πλήρη ικανοποίηση. Τούτο και έγινε. Απειράριθμες ήταν πλέον οι θρυλούμενες παραδόσεις γύρω από τις ερωτικές σχέσεις της Ηούς.Μια απ  αυτες ηταν και ο ΤιθωνόςΌταν λοιπόν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώς, που ως θεά ήταν και αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει.Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι.


Δλδ,το τζιτζικι ,ειναι ο καταραμένος Τιθωνας ο οποίος ζει για ενα καλοκαιρι,προετοιμαζεται γιαυτο επι 17 χρόνια,δεν αφηνει να παει χαμενη ουτε μια ωρα απο τη μερα και τη νυχτα,και τα λεει στην Ηους,η οποια ομως ειναι κ αυτη καταραμένη,ζει αιωνια ,ειναι αθανατη,αλλα δεν  βρίσκει την ολοκλήρωση ποτέ και πουθενά.Υποθέτω οτι ο Τιθωνας επι τριμηνο (και βάλε) θα της τα χωνει για τις άλλες Ιστορίες της,ενω αυτή θα προσπαθει να εκμεταλλευτεί τον χρόνο που έχει μαζί του.Τραγικο ζευγάρι......τραγικό...πολυ το συμπαθώ...

Παρ ολα αυτά,νομίζω ότι απ αλλού ξεκίνησα ,κ αλλού κατέληξα.Καλό σημάδι αυτό.Έτσι ειναι καλύτερα,ταιριάζει με το παλιό καλό καλοκαίρι,τις ιστορίες που ξεκινάνε κάπως ,καποτε,και τελειωνουν -αν τελειωνουν-αλλου για αλλου...χαμένες στη μετάφραση των σύντομων ονείρων της μεσημεριανής καλοκαιριάτικης σιέστας.....



                      *nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...