" Βρωμικη φίλη."

Καθόμασταν σ ένα παγκάκι,και έβρεχε ,είχαμε γίνει μουσκεμα,και τα τσιγαρα δεν αναβαν ,αλλα εμεις προσαθουσαμε να τ αναψουμε με σπιρτα.Αυτο γινόταν στα
διαλλείματα που κάναμε έρωτα.Κάναμε συχνά έρωτα όταν δεν μπορούσε να αντέξει ο ένας τον άλλον και για να μη σκοτωθούμε κάναμε έρωτα.Μετά όλα πάλι ηταν κανονικά.

Ολα ΄'αλλαξαν οταν ηρθε ενα τεράστιο Μωβ ροζ και
κάθησε στο απέναντι παγκάκι και μας κοιτούσε.Στην αρχή,δεν δώσαμε σημασία,αλλα λίγο πιο μετά το Μωβ ροζ άρχισε να μιλάει και να κάνει ερωτήσεις.

Τίποτα πιο ενοχλήτικό απο ένα μωβ ροζ που κάνει ερωτήσεις την ώρα που κάνεις έρωτα σ ενα παγκακι και βρέχει.

"θα με πάρετε μαζί σας να πάμε για φαγητό?"
"Να βάλω πλυντήριο και για σας?" "Καφέ θα φτιάξει κανείς τελικά?" "Τα δικα σας δάχτυλα μοιάζουν,τα δικά μου δε μοιάζουν με κανενός".

Τότε η φίλη μου έκανε το λάθος να του απαντήσει."Είσαι όμορφο εκτος απο έξυπνο τελικά.Που μένεις ?Αμέσως το μωβ ρόζ,φοούσκωσε ξεφούσκωσε ,έγινε βυσινί κόκκινο και πρόσθεσε και μια φράουλα καραμελωμένη στο κεφάλι του."Και αντι για απάντηση ,άρχισε να τραγουδάει.

"Άκουσε με λίγο μαμά
Θα σου πω πως γίνονται τα τραγούδια,Εμείς τα σπίτια φτιάχνουμε ψηλά,Μα αν τα θέλει ο θεός λιβάδια
τα γκρεμίζειΣε μαύρα σπίτια ο ποιητής σα πόρνη γελά...."

Η φίλη μου ,τότε κατέβηκε απο τα γονατά μου ,πηρε ένα κομμάτι σύννεφο ,εντυσε τη γύμνια της και χύθηκε γέμιζοντας ένα βαθούλωμα του δρόμου με το πιο καθαρό νερό
\που είχα δει ποτε.Εντυπωσιάστηκα,και σκέφτηκα πως δε εχω ξαναδει ενα τέτοιο τρυκ ,ποτέ άλλοτε.Το Μωβ ροζ που εγινε βυσινι κοκκινο με μια φραουλα καραμελώμενη στο κεφάλι του,
σηκώθηκε απο τη θέση του κ έκατσε δίπλα μου."Διψάω" ,μου λέει.Και σκύβει και πίνει το νερό ης λακουβένιας πια φίλης μου.Το κοίταζα τρομαγμένος.Μα τι κάνεις ?Το ρώτησα.
"Την ήθελα ,μου απαντάει άτάραχο και ανάβει τσιγάρο με μια σταγόνα βροχής.

Κ εγω ?Τωρα? απαντησα έντρομος...."Τι ήταν για σενα?Με ρωτάει."Ηταν η βρώμικη φίλη μου."Βρώμικη φίλη?Τι σημαίνει βρώμικη φίλη?Μα ειναι συζητηση αυτή?Το ρωτάω.Δεν ηταν κυριολεκτικά βρώμικη,ειναι επειδη,,,,τι να σου εξηγω,,ειναι ολοκληρη ιστορία.Θέλω τη φίλη μου πίσω!!!"Ελα να την πάρεις
μου λεει,και ανοιγει ολοκληρο σκορπίζοντας μια παλέτα χρωμάτων τόσο εκτυφλωτικών που στραβώθηκα."Δε βλέπω ,του λεω...δε βλεπω τπτ.""Ελα μου λεει,αν τη θες ,ελα!"
ΜΕλα ..."μου ξαναλέει."Μα πως" απαντάω ολο αγωνία .Πως?"Απλα έλα ,μου ξαναλέει.

Δε θυμάμαι τι έγινε μετά.Δε θυμάμαι πως κατάφερα και μπήκα μέσα του.Πανε χρονια που ψάχνω να βρω μεσα του τη βρώμικη φίλη μου.Τη μυρίζω παντου,τη νοιωθω παντού,
αλλα δε την βρήκα ακόμα.Μιλάω μονος μου,τη φωνάζω,ρίχνω μπουνιές στα χρώματα,ουρλιάζω,κλαιω ,γελάω,τρέφομαι με νερό κ ενα σωρο καραμελωμένα φρούτα,αλά η φίλη μου ακόμα ,πουθενά.

Δε ξερω αν θα λάβει κανείς αυτό το γράμμα....Αν το λάβει,να ξέρετε οτι ειμαι μεσα σενα μωβ ροζ που εγινε βυσινι ,αναβει τσιγαρα με σταγόνες βροχής,ειναι γεματο χρωματα,
και κυκλοφορει αναμεσά σας ψάχνοντας για τις βρώμικες φίλες σας.....Το νού σας στις βρώμικες φίλες σας...Το νού σας.Είναι πολύτιμες.....

*nNoe*