Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

"To μικρό παραθυράκι"


Κάποτε  λοιπόν ,ήταν ένας τύπος που ήθελε να φτιάξει ένα σπίτι. Μια μονοκατοικία. Είπε τι  είχε στο μυαλό του  στον μηχανικό και ο μηχανικός αφού το σκέφτηκε κ έκανε τις κατάλληλες μετρήσεις ,του έκανε τα σχέδια για το σπίτι του. Του είπε δε, θα βάλουμε αυτά τα  υλικά, γιατί αυτά χρησιμοποιούν όλοι και είναι τα πιο δοκιμασμένα στην αγορά. Ο τύπος δε τα  πολύ-γούσταρε  τα συγκεκριμένα υλικά αλλά ,τι να κάνει κιόλας...Συμφώνησε λοιπόν με τον μηχανικό, αλλά τον παρακάλεσε για κάτι .Σ ένα μικρό παραθυράκι που το θελε να ναι στη σοφίτα του σπιτιού ,ήθελε να βάλει άλλα υλικά από αυτά που του πρότεινε για όλο το σπίτι ο μηχανικός. Δικά του υλικά δηλαδή. Δικιάς του έμπνευσης που όμως ήταν πολύ σπάνια και πολύ ακριβά..Ο  μηχανικός, παρόλο που θίχτηκε κάπως ο επαγγελματικός του εγωισμός, τελικά συμφώνησε.

Το σπίτι ξεκίνησε να χτίζεται και σε λίγο καιρό, ήταν  έτοιμο. Ήταν μια «κούκλα» .Γεμάτο παράθυρα να μπαίνει φως, κήπος, λουλούδια, πόρτες μπροστά και πίσω ,εσωτερική σκάλα, ευρύχωρα δωμάτια, βεράντα  ,σοφίτα  και κάτω από τη σοφίτα ένα μικρό παραθυράκι φτιαγμένο με τα υλικά που ήθελε ο ιδιοκτήτης. Ήταν τέλειο...

Ο καιρός περνούσε ο τύπος θαύμαζε και χαιρόταν το σπίτι του ,μέχρι που μια μέρα έγινε ένας φοβερός σεισμός .Ο μεγαλύτερος που είχε  γίνει ποτέ στη περιοχή. Ευτυχώς ήταν μεσημέρι και το σπίτι ήταν άδειο. Όταν γύρισε από τη δουλειά του ,ο τύπος, τι να δει… Όλο το σπίτι είχε καταρρεύσει. Όταν λέμε όλο ,εννοούμε ,όλο. Δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο. Τοίχοι, κολώνες, δωμάτια, τζάμια ,πόρτες παράθυρα, όλα είχαν γίνει σκόνη, είχαν σπάσει ,είχαν  διαλυθεί. Μόνο το μικρό εκείνο παραθυράκι ήταν άθικτο! Το κοίταζε ,το ξανακοίταζε, δεν πίστευε στα μάτια του. Άθικτο τελείως.

Ο τύπος έκατσε στη μέση από τα συντρίμμια, με το μικρό παραθυράκι απέναντι  του. Άναψε τσιγάρο και συνέχιζε να το κοιτά εν μέσω των συντριμμιών του σπιτιού του, για το οποίο τόσο κόπο είχε κάμει, τόσες θυσίες ,και τόσο  υπομονή. Δεν τον ένοιαζαν τα λεφτά που  χάθηκαν. Πιο πολύ τον διέλυε που η δική του επιλογή για τα υλικά ήταν η πιο σωστή και όμως επειδή  φοβήθηκε, δέχτηκε ότι του πε ο μηχανικός που  -ήξερε λέει- την αγορά. Χρόνο για να ξαναχτίσει ένα τέτοιο σπίτι δεν είχε .Λεφτά επίσης για να κάνει ένα σπίτι μόνο από τα υλικά που είχε το παραθυράκι επίσης δεν είχε.

Εκείνο το βράδυ ,έμεινε εκεί, στα συντρίμμια. Δε κούνησε καθόλου .Και το άλλο βράδυ επίσης. Και το παρ άλλο. Ευτυχώς ήταν και καλοκαίρι και έτσι δεν είχε πρόβλημα να μείνει ασάλευτος μέρες και νύχτες  σαν το ψάρι που το τυφλώνει ο προβολέας στα βαθιά και σκοτεινά νερά.


Μη με ζορίζετε να σας πω τι έκαμε σαν ήρθε το Φθινόπωρο και ο Χειμώνας. Ακούστηκαν πολλά, ειπώθηκαν πολλά. Κανείς δε τον ξανάδε στην περιοχή. Κάποιοι τελευταία είπανε πως έπιασε δουλειά .Φτιάχνει λένε μικρά παραθυράκια και τα πουλάει. Από  ξύλο, από κεραμίδια, από πηλό, από φτερά, από τενεκέδια .Δικά του δηλαδή χειροποίητα  παραθυράκια …Κοιμάται ,είπανε –επίσης-στα παγκάκια και σε κάτι άθλια μπουρδελο -ξενοδοχεία…




*nNoe*

"Ο Ευχοσκουπιδιάρης"



Τούτο,το επάγγελμα,ειναι αρχαίο.Πολύ αρχαίο.Μα κανείς απ όσους το κάνουν,δε μολογάει ότι το κάνει.Εγώ είμαι ένας απ αυτούς και αποφάσισα να το πω γιατι με βαραίνει.Μάλλον δεν άξιζα για αυτή τη δουλειά και είναι καλύτερα να το παραδεχτώ.

Εκ πρώτης όψεως ,είναι απλή δουλειά.Κάθε μέρα μαζεύεις τις ευχές που πάνε χαμένες.Καλη μέρα,καλό μήνα,καλα να σαι,όλα καλα,υγεία πανω απ' όλα,καλότυχος,καλορίζικος,καλοτάξιδος,ολα αυτα κ ακόμα πιο πολλά.Ευχές για γενέθλια,για γιορτές,για ανάρρωση,για ραντεβού,για τύχη,για γάμους,βαφτίσια και κηδείες.Ευχες συλληπητήριες,ευχές με νόημα και ευχές χωρίς κάνενα νόημα.Ευχες μεταξύ φίλων,μεταξύ εραστών,μεταξυ συγγενών,ευχές διαδικτυακές ,ευχες απο τηλεφώνου,ευχές γραπτές,ευχές τηλεφωνικές.


Η δουλειά ειναι καθημερινή.Αυξάνει στις γιορτές,ειδικά στις μεγάλες γιορτές.Ονομάτων,αλλά και εορτασμων όμως το Πάσχα η τα Χριστούγεννα.Είναι μια δουλειά χωρίς ωράρια.Χωρίς διακοπές,χωρίς άδεια.Οι αποδοχές δεν ειναι σε χρήμα,μα σε ποσοστά.Τι εννοω ποσοστά θα το πω παρακάτω.


Πριν πω για τα ποσοστά όμως,πρέπει να σας πω για τις ευχές,γιατί δίκαια θ αναρωτηθείτε ,αν όλες οι ευχές που κ εσείς δίνετε πάνε στα σκουπίδια .Η αλήθεια το λοιπόν,είναι πως όχι.Δε πάνε όλες οι ευχές στα σκουπίδια και δε τις μάζευα  όλες.Μα,επίσης αλήθεια είναι,πως μόνο το 1% όλων των ευχών όλου του χρόνου δεν καταλήγαν στα δικά μου χέρια.Και πως γίνεται το ξεδιάλεγμα θα  μου επείτε.Είναι απλό.Οι ευχές που είναι απο καρδιάς ,είτε λέγονται πως ειναι απο καρδιάς,είτε όχι,καίνε.Και δε το καταλαβαίνεις πως καίνε ,παρα μονάχα σα τις πιάνεις στα χέρια σου.Όλες οι άλλες ,όσο μεγάλες κ αν είναι,όσο βαρύγδουπες,όσο φτιασιδωμένες ,οσο περίπλοκες,οσο κ αν συνοδεόυν δωρα,χρήματα η αλλα αντικείμενα αξίας,αφού δεν είναι απο καρδιάς,άμα τις εγγίξεις είναι χλιαρές μη σας πώ και παγωμένες.Και έτσι πάνε στα σκουπίδια.

Απ το 99% των ευχών που είναι για τα σκουπίδια ο ευχοσκουπιδιάρης παίρνει το 0,0001% του νοήματος αυτων των  ευχών.Μη νομίζετε πως είναι αμελητέο.Του φτάνει να ζήσει 50 ζωές με καλή τύχη,καλή υγεία,καλά ταξίδια,καλό γάμο,καλά γηρατειά,καλή κηδεία.50 ολόκληρα χρόνια.Ο ιδιος βέβαια δε ζεί παρά όσο κ εσείς και δε μπορεί να  χρησιμοποποιήσει στο πολλαπλάσιο αυτο το 0,0001% ,οπότε είναι σαν δώρο-άδωρο,αλλά αυτό έχει ελάχιστη σημασία.Το μειονέκτημα σ αυτή τη δουλειά,είναι το πολύ γερό στομάχι που πρέπει να έχεις.Να αντέχεις την υποκρισία,τη ψευτιά,την πουστιά,τη ρουφιανιά,την υστεροβουλία,την αλλοτρίωση,το επιτηδευμένο,το δήθεν κ ένα σωρό άλλα δαιμόνια που κάνουν τις ευχές  σα λιωμένα παγωτά μέσα στα σκατά.  Πιστέψτε με,έχουν δει πολλά τα μάτια μου....


Θα με ρωτήσετε δίκαια,γιατί ,αφού οι απολαβές μοιάζουν να ναι τόσο καλές,τα  παράτησα.Για έναν λόγο κ μόνο.Ενας ευχοσκουπιδιάρης δεν μπορεί να ευχηθεί ο ίδιος ποτέ ,σε κανέναν και για κανέναν λόγο.Και αν ευχηθεί ,η ευχη του απο ευχη ,γίνεται κατάρα.!!Και γω την πάτησα μια φορά.Φλεγόταν η καρδια μου να ευχηθώ και το κανα.Και η ευχή μου έγινε κατάρα.Και εκει που ευχηθηκα έπεσε συμφορά μεγάλη.Αυτό δε το άντεξα.Όλα τ αλλα θα μπορουσα να τ  αντέξω.Να μην μπορώ ομως να ευχηθω οταν η καρδιά μου φλεγεται ,δε το μπορουσα.Εχω δεί την δύναμη των ευχών απο καρδιάς και ειναι απ τα μεγαλύετρα θαύματα που μετά βίας φτάνει να νοήσει ο ανθρώπινος νους.Και εχω δει και τη δυναμη της καταρας και ειναι στ αληθεια τεράστια.Γιαυτό και τα παράτησα.Προτίμησα  να χάσω τις 50 μαζεμένες ζωές σε καλοτυχία και να ρισκαρω όλη μου τη ζωη για  λίγες ευχές -αν ειμαι τυχερός- απο καρδιάς.


Αρκετά σας ζάλισα.Ενα μόνο ακόμα να σας πω,ένα μυστικό και κρατάτε το καλά.Προτιμότερο είναι να μην εύχεσαι καν  ,αν δε ευχεσαι απο καρδιάς.Θα σε πουνε πολλά,αλλά αξίζει αν είναι οι ευχές σου να καταλήξουν στα σκουπίδια.Και γιαυτους που κ τωρα ακόμα στο τέλος ,επιμένουν να αναρωτιούνται»και τι κακο έχει οι ευχές να καταλήγουν στα σκουπίδια τελικά»,δε θα πω τίποτα,γιατι ετσι κ αλλοιως ,χαμένο θα πάει οτι πω.Θα τους δειξω τις μύγες μόνο που πάνε στα σκατά,και τις μέλλισες που πανε στα λουλούδια.Και θα τους δωσω μια "ευχη" απο καρδιάς:

«Να πα  να γαμηθείτε»

 

*nNoe*

1η Αυγούστου

Δροσερό -σε σχέση με τις προηγούμενες ημέρες-πρωινό,της 1ης Αγούστου.Λίγα νέφη προς τα Δυτικά,και ο Λυκαβητός.

07:00



















*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...