Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

16-18:15

16

Οταν ο γιατρος του ειπε ,οτι "οπως ειναι" δε τη βγαζει μεχρι αυριο,καταλαβε οτι ηρθε η ωρα να τα μαζευει.Τελευταιος οπως συνηθως.Στο δρομο ,τον ξαναπετυχαν οι μπατσοι της συναισθηματικης νοημοσυνης,της κοινονικοικονομικης αντιληψης
της λογικης και της Σκεψης.Ολοι μαζι τον ξεφτιλισαν στα ηλεκτροσοκ,και τον αφησαν με μια κ μονο αναπνοη να ζησει μεχρι αυριο.Οπως δλδ του χε πει κ ο "γιατρος."

Να προλαβω να χαιρετησω σκεφτηκε ,οσους με ειδαν σα σε ονειρο,να τους πω οτι δεν ειμουν ονειρο,και θα συνεχισω να ζω οπως μπορω καπου εδω γυρω.Ο μπατσος της αστυνομιας σκεψης ,του εδωσε το οκ,και τον αφησανε αφου τον ποτισανε
μ οτι ναρκωτικο και ηρεμιστικο υπαρχει σε υγρο.Εβγαλε το χαρτακι που του δωσανε για να γραψει και το διαβασε :
¨..." H σελιδα θα κλεισει,σε λιγες ωρες ,ισως ανοιξει καποια στιγμη μια αλλη,με καποιο αλλο περιεχομενο.Ευχαριστω για την υπομονη σας και για τον κοπο σας να διαβασετε τα κειμενακια .Οσο για την...(κενο μνημης) εε,ολα καλα.Ευχομαι καλη χρονια με υγεια ,υπομονη και κουραγιο.Ειναι τυπικο,το ξερω το μυνημα,αλλα ειναι ουσιαστικο κ απο καρδιας..."

Μ οση δυναμη του ειχε απομεινει,κλειδωσε τη πορτα με μια ξαφνικη κινηση ,κ εκανε..... καταληψη.εβαλε οτι υπηρχε πισω απο τη πορτα και αρχισε τα τραγουδια και τα συνθηματα.Απ εξω μαζευτηκαν φιλοι γνωστοι συγγενεις και περιεργοι.Ενα τραγουδι ελεγε συνεχεια .Και οταν τελειωνε ,το πιανε απο την αρχη.Και το ιδιο ,ξανα και ξανα.Το ημερολογιο εγραφε 16 του μηνα....

Φημες σκορπιστηκαν με τη βροχη .Η εξουσια θα κατεβαζε τα τανκς για παρτη του,.Ειδικα τανκς.Ατομικα.Φτιαγμενα για αυτους τους σκοπους και για αυτους τους τυπους.Πηρε οτι Like μαζεψε το κανε μολοτωφ ,πετρα,σιδερο και αρχισε να το πεταει εξω.
Το απογευμα αρχιζε .Το δικο του απογευμα...το απογευμα της 16ης Γενάρη....











18:15

Mπορω να δω απ το σπασμενο τζαμι λιγο κομμάτι απο το δρόμο.Πηρε μια ξαφνικη ψιχάλα.Οι δρόμοι γλιτσα.Καμπουριασμενοι υπάλληλοι,ανεργοι εργάτες,νοικοκυρές ,μεατνάστες, παδιά,κλωτσάνε τα σενάρια ζωης που τους δώσανε.Δε τα γουστάρουν.Προκαλούν τον φόβο τους
αλλα δεν τον αντιμετωπιζουν στα ισα.Ο φοβος που σκαει σα κροτου λαμψης ,στα πόδια τους και αυτοι τρεχουν προς τα πισω. Χιλαδες σενάρια στον άερα.Απόγευμα σκοτεινό με συνεφα που τρέχουν σαν ασθενοφόρα.

Μουσική τέρμα και καφέδες.Tα Like τελειωσανε γκρεμιζω κομμάτια απο τον τσίγκο.Τα πεταω σα φρίσμπι σε καθε λογης μπατσο..

Αυτό που σιχαίνομαι ειναι τα δακρυγόνα τους.

Να σε βλέπω να κλαις επειδή δε μπορεις να αλλάξεις το σενάριο που σου γραψαν άλλοι . Να νομιζεις οτι γραφεις το δικο σου ,αλλα να γραφεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ,γιατι ηταν ετοιμοι για ολα τα ενδεχομενα κ ολες τις κινησεις σου. Να σε βλεπω να κλαις ,επειδη δεν αντεχεις τη βια να εισαι κατι ,που δε θα θελες να εισαι,αλλα
να σου φταιω εγω και οχι αυτη η βια. Να σε βλεπω να φοβασαι αυτα που νιώθεις.Να τρεχεις μακριά τους.να καλυπτεις το προσωπο με ενα μαντηλι.Να ουρλιαζεις ,παραδοσηηη,παραδοσηηη ,και να κλαις...

αυτα τα γαμημενα δακρυγονα δε αντεχω..





*nNoe*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...