Πάρκαρε σε μια θέση που απ τη ταμπέλα της είχε σβηστεί τ ονομά του.Ηταν μια λευκή ταμπέλα.Πλάκα έχει,σκέφτηκε.Η ταμπέλα δεν προσδιορίζει τον κάτοχο της θέσης.Θα μπορούσα να μαι ο οποιοσδήποτε απο δω κ πέρα,που παρκάρει σε μια θέση που κάποτε ανήκε σε καποιον συγεκριμένο,το ονομα του οποίου ηταν γνωστό.Απλως γνωστό.Τίποτα λιγότερο και τίποτα περσσότερο.
Είπε καλημέρα σε 41 άδεις πόρτες ,επίσης χωρις ταμπέλες πάνω τους.Μόνο μια είχε ταμπέλα με ένα ΄όνομα ,αλλά αυτός είχε πεθάνει,οπότε τελικά θα μπορούσε-υπέθεσε αυτός- αν εισαι λιγάκι τυχερός ,πεθαίνοντας,να έχεις αποκτήσει τελικά ένα όνομα.
Στο ράδιο του είπε καλημέρα χωρίς να είναι προσωπική,η εκφωνήτρια του αγαπημένου του σταθμού.Οπως την άκουσε αυτός θα την ακουσαν και μερικές χιλιάδες ακόμα.Του ρθε σα φλασιά,η εικόνα χιλιάδων ανθρωπων να λένε ταυτόχρονα "καλημέρα¨".
Στο γραφείο τα λογιστικά έγγραφα ηταν όλα μουτρωμένα.Κανένα δεν ειπε καλημέρα.Οι σχέσεις τους δεν πήγαιναν καθόλου καλά.Αυτά στο ράφι δε θα μένανε,αλλά αυτος ειχε χωρίσει μαζί τους εδω και καιρό και κάθε μέρα όλες οι προσπαθειες επανασυγκόλησης αυτής της σχέσης καταλήγαν σε μια τραγωδία ,γεμάτη τρύπες στα χαρτιά απο τσιγάρα,χυμένους καφέδες και παραβιασμένες καταληκτικές ημερομηνίες υποβολής φόρων.Δεν ηταν τιποτα αλλο απο ενα απατημένο γραφείο που ξέρναγε μίσος χολή αδιαφορία και εκδίκηση.Κ αυτός άκουγε μουσική ,κάπνιζε και τρεφόταν με την απόγνωση του γραφείου του.Ματαια φιλοι κ γνωστοί του λέγανε πως ηταν τυχερός που δουλευε.Ματαια.Δεν είχαν αδικο,οχι,.Οχι.Αλλα...οταν χωρίζεις το δικαιο κ το αδικο υποτάσονται.Ηταν μια προσωπικη σχεση πια ,20 χρόνια και είχε πλέον αποκτήσει όλα εκεινα τα χαρακτηριστικά μιας σχέσης 20 χρόνων.
Στον υπολογιστή,οι διαδικταυκαοί φίλοι,ξυπνούσαν πίνοντας τον καφέ τους ,ειτε μπροστα στο κομπιουτερ ειτε μπροστα στα γαμησια της ζωής τους ,αλλα ένδειξη οτι οντως ζουσαν αποτελούσε μόνο το like τους,το reply τους,μια τελεία,ένα τραγούδι απο το Youtube.Δεν ειναι οτι δεν υπήρΧαν.Ειναι οτι δε τους ζουσε στη πραγματικότητα.Η δικιά του πραγματικότητα καθοριζόταν και επέβαλε την υπαρξή της με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο.Της μυρουδιας,της αφης,του βλέμματος ,του λόγου.Ολα αυτα τα σχετικα καινουργια της επικοινωνιας ,του ηταν ασαφη,δε τα ειχε χωνέψει πραγματικά ποτέ.Εμοιαζε η σχεση αυτη να ναι σα τη σχεση των φιλων με προνόμια.Ποια προνόμια ηταν αυτα δε μπορουσε να καταλάβει,αφου και κερατας ακομα δε θα μπορουσε να γίνει ποτέ,μιας και το πηδημα της φιλης του δε θα ταν προδοσια ουτε κερατο,ο ιδιος δε θα ειχε λογους ποτε να κανει μπανιο γρηγορα για να βγαλει τη μουρουδια της αλλης απο πανω του,ουτε να χτυπησει 4 κουταλιες μελι πριν νυχτωσει....Θα το συζητουσαν εν καιρω πινοντας χαμομήλι αναφορικά με τεχνικές λεπτομέρειες.θα χε προβληματα και θα επαιρνε να του μιλησει κ αυτος θα τανε σα τηλεφωνης στη γραμμη ψυχολογικης υποστηριξης....Ουτε αιμα,ουτε δακρυ,ουτε σπερμα,ουτε εκδικηση,ουτε λαχτάρα ουτε τιποτα.Οχι δεν ειχε γινει ακομα αυτιστικο αμερικανάκι.Αν και μεγαλώνοντας ο πονος μεγάλωνε αντι να λιγοστευει απο τις εμπειριες,παρ ολα αυτα ,θα επέλεγε μια κανονική σχέση με οποιδηποτε προσημο,αρκει να ηταν σχεση.Προς ττο παρων,δεν ηταν παρα ενα Nick name..θα μπορυσε να ειναι ενα οποιδηποτε ονομα.Οποιδηποτε....
Στο τηλέφωνο,οποτε χτυπουσε ,ποτε δε ζητουσαν αυτον.Αν και ηταν ο μοναδικος υπαλληλος,.Θα μπορουσε λοιπον να ειναι ο Δημητρης,ο Μχαλης, Τακης,ο ξενοφώντας γαμω το ξενοφωντα,εχω τους λογους μου,παμε παρακατω,θα μπορουσε να ειναι ο οποιοσδηποτε,.Ηταν ενας ανθρωπος γενικα που δεν ειχε ονομα.Το ονομα του καθημερινα εξαφανιζόταν απο παντου.Κ αυτος το βλεπε ,το καταλαβαινε.Ζητουσε ενα πραγμα συνεχεια το τελευατιο καιρο.Ενα ονομα.Ενα ονομα καινουργιο.Ενα ονομα οτι να ναι αρκει να ειναι ονομα.
-Ρε μαλααααααακαααα...που εισαι ρε??που εισαι χαμενος εδω μεσα???ΕΕΕΕΕΕΕΕ???Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
Οχι.Το μαλακας δε του αρεσε.Τελικά.....εχει απαιτήσεις!!!
Είπε καλημέρα σε 41 άδεις πόρτες ,επίσης χωρις ταμπέλες πάνω τους.Μόνο μια είχε ταμπέλα με ένα ΄όνομα ,αλλά αυτός είχε πεθάνει,οπότε τελικά θα μπορούσε-υπέθεσε αυτός- αν εισαι λιγάκι τυχερός ,πεθαίνοντας,να έχεις αποκτήσει τελικά ένα όνομα.
Στο ράδιο του είπε καλημέρα χωρίς να είναι προσωπική,η εκφωνήτρια του αγαπημένου του σταθμού.Οπως την άκουσε αυτός θα την ακουσαν και μερικές χιλιάδες ακόμα.Του ρθε σα φλασιά,η εικόνα χιλιάδων ανθρωπων να λένε ταυτόχρονα "καλημέρα¨".
Στο γραφείο τα λογιστικά έγγραφα ηταν όλα μουτρωμένα.Κανένα δεν ειπε καλημέρα.Οι σχέσεις τους δεν πήγαιναν καθόλου καλά.Αυτά στο ράφι δε θα μένανε,αλλά αυτος ειχε χωρίσει μαζί τους εδω και καιρό και κάθε μέρα όλες οι προσπαθειες επανασυγκόλησης αυτής της σχέσης καταλήγαν σε μια τραγωδία ,γεμάτη τρύπες στα χαρτιά απο τσιγάρα,χυμένους καφέδες και παραβιασμένες καταληκτικές ημερομηνίες υποβολής φόρων.Δεν ηταν τιποτα αλλο απο ενα απατημένο γραφείο που ξέρναγε μίσος χολή αδιαφορία και εκδίκηση.Κ αυτός άκουγε μουσική ,κάπνιζε και τρεφόταν με την απόγνωση του γραφείου του.Ματαια φιλοι κ γνωστοί του λέγανε πως ηταν τυχερός που δουλευε.Ματαια.Δεν είχαν αδικο,οχι,.Οχι.Αλλα...οταν χωρίζεις το δικαιο κ το αδικο υποτάσονται.Ηταν μια προσωπικη σχεση πια ,20 χρόνια και είχε πλέον αποκτήσει όλα εκεινα τα χαρακτηριστικά μιας σχέσης 20 χρόνων.
Στον υπολογιστή,οι διαδικταυκαοί φίλοι,ξυπνούσαν πίνοντας τον καφέ τους ,ειτε μπροστα στο κομπιουτερ ειτε μπροστα στα γαμησια της ζωής τους ,αλλα ένδειξη οτι οντως ζουσαν αποτελούσε μόνο το like τους,το reply τους,μια τελεία,ένα τραγούδι απο το Youtube.Δεν ειναι οτι δεν υπήρΧαν.Ειναι οτι δε τους ζουσε στη πραγματικότητα.Η δικιά του πραγματικότητα καθοριζόταν και επέβαλε την υπαρξή της με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο.Της μυρουδιας,της αφης,του βλέμματος ,του λόγου.Ολα αυτα τα σχετικα καινουργια της επικοινωνιας ,του ηταν ασαφη,δε τα ειχε χωνέψει πραγματικά ποτέ.Εμοιαζε η σχεση αυτη να ναι σα τη σχεση των φιλων με προνόμια.Ποια προνόμια ηταν αυτα δε μπορουσε να καταλάβει,αφου και κερατας ακομα δε θα μπορουσε να γίνει ποτέ,μιας και το πηδημα της φιλης του δε θα ταν προδοσια ουτε κερατο,ο ιδιος δε θα ειχε λογους ποτε να κανει μπανιο γρηγορα για να βγαλει τη μουρουδια της αλλης απο πανω του,ουτε να χτυπησει 4 κουταλιες μελι πριν νυχτωσει....Θα το συζητουσαν εν καιρω πινοντας χαμομήλι αναφορικά με τεχνικές λεπτομέρειες.θα χε προβληματα και θα επαιρνε να του μιλησει κ αυτος θα τανε σα τηλεφωνης στη γραμμη ψυχολογικης υποστηριξης....Ουτε αιμα,ουτε δακρυ,ουτε σπερμα,ουτε εκδικηση,ουτε λαχτάρα ουτε τιποτα.Οχι δεν ειχε γινει ακομα αυτιστικο αμερικανάκι.Αν και μεγαλώνοντας ο πονος μεγάλωνε αντι να λιγοστευει απο τις εμπειριες,παρ ολα αυτα ,θα επέλεγε μια κανονική σχέση με οποιδηποτε προσημο,αρκει να ηταν σχεση.Προς ττο παρων,δεν ηταν παρα ενα Nick name..θα μπορυσε να ειναι ενα οποιδηποτε ονομα.Οποιδηποτε....
Στο τηλέφωνο,οποτε χτυπουσε ,ποτε δε ζητουσαν αυτον.Αν και ηταν ο μοναδικος υπαλληλος,.Θα μπορουσε λοιπον να ειναι ο Δημητρης,ο Μχαλης, Τακης,ο ξενοφώντας γαμω το ξενοφωντα,εχω τους λογους μου,παμε παρακατω,θα μπορουσε να ειναι ο οποιοσδηποτε,.Ηταν ενας ανθρωπος γενικα που δεν ειχε ονομα.Το ονομα του καθημερινα εξαφανιζόταν απο παντου.Κ αυτος το βλεπε ,το καταλαβαινε.Ζητουσε ενα πραγμα συνεχεια το τελευατιο καιρο.Ενα ονομα.Ενα ονομα καινουργιο.Ενα ονομα οτι να ναι αρκει να ειναι ονομα.
-Ρε μαλααααααακαααα...που εισαι ρε??που εισαι χαμενος εδω μεσα???ΕΕΕΕΕΕΕΕ???Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
Οχι.Το μαλακας δε του αρεσε.Τελικά.....εχει απαιτήσεις!!!
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου