Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Το γράμμα

Για όλα εκείνα που φορτώνουμε στα τραγούδια μα εμείς δε τολμάμε ουτε να πούμε ουτε να κάνουμε.Κ οταν μας τσιμπησουν απ το σβέρκο.."δε φταιμε εμεις ,τα τραγουδια φταίνε"....κ όταν δεν αντέχουμε άλλο,,," πιο πολυ απ τους ανθρώπους,τα τραγούδια τους αγάπησα"...Μα γω Βαρεθηκα.Θελω να γινω τραγουδι μονος μου,ν αγαπηθω σαν ανθρωπος ,να φταιω σαν ανθρωπος ,.Να μην ειναι η πρωτη του Φλεβαρη ,να ναι η πρωτη η δικια μου.Να γινω ηλιος μου, βροχη μου, κεραυνος μου,ανασα μου. .Να μην ειναι εκεινα κ εγω.Να μαι εγω τα παντα.....Να μη περιμενω,να μη θελω να μην ελπιζω...



*nNoe*

"ANNA -2,η συγκρουση"


*******************************
-Αννα!!!

-Χάθηκα?Δε χάθηκα,!!!!!!!!Εσύ χάθηκες πάλι.

-Ελα ρε.....Καθε μέρα γράφω!! Εσυ χάθηκες!!

-Χμ....Κάθε μέρα ,γράφεις..... ότι χάθηκες.Αυτό γράφεις.

-Ελα ,μη μου το κάνεις αυτό.Μη μου μιλάς δυσνόητα.Εγραψα εγω ποτέ ότι χάθηκα?Δεν εγραψα και για σενα ?Δε θυμασαι?Κ ουτε ενα Like δε μου κανες..

-Αμε....χαθηκες!!!..που εισουνα χτες?Ξεχασες το ραντεβου στην αγορά?Οσο για το κειμενο ναι το διαβασα,αλλα ..Like?τι εννοεις να κανω Like?To like για μενα ηταν το ιδιο το γεγονος που γνωριστηκαμε!!Στα παλια μου τα παπουτσια αν θα το γραφες τελικα η οχι....Λοιπον που εισουν χτες?

-Εμεις ?Ειχαμε ραντεβού εμείς?Απ τη Κυριακη τ απογευμα που βγήκαμε ,χάθηκες.Δε σε ξανάδα.Σου στειλα μυνημα,σε πήρα τηλέφωνο.Πουθενά.Και τωρα,μου λες οτι χάθηκα κ ειχαμε και ραντεβού χτες στην αγορα?Ποια Αγορά?Πότε?

-Χμμμ.....δεν εχω κανένα δέντρο να κρεμάω τα κολιέ μου ξερεις...Και τις σιωπές μου ούτε που τις άκουσες.Βωμους δε στηνω,και αποθεματα εχω απειρα....οποτε.....κοιτα.....Ξερεις....θα σου πω κατι....Αλλά δε ξέρω πια πως θα τ ακούσεις.Είναι καποιος που σου μοιάζει...Δε ξερω ποιος ειναι ο πιο αληθινος...και ο πιο γηινος...Ο πιο άμμεσος...Φοβαμαι οτι δε το ξέρεις καν.....Μα κάποιος ζει μέσα σου.Και θα σου πω και το άλλο.Δεν ειναι καν άντρας.Δεν έχει καν φυλο.Δε ξερω τι είναι.Πάντως ζει μεσα σου.Και μ αυτόν μιλάω τώρα.Τι είσαι λοιπόν?Ποιος είσαι?

-Να μη σε νοιάζει.Δεν έχεις καμιά δουλειά εδώ πέρα.

-Μαλιστα,,,τόσο ευκολο ηταν λοιπόν....Εφτανε να σε ρωτησω απευθειας.

-Δεν εισαι πραγματική.Και ναι χτες δεν ηταν στην αγορά σας.Ηταν αλλού.Πάντα ηταν αλλου.Εκει που κάτι κοριτσάκια σαν εσένα δεν φτάνουν ποτέ.Ποτε! Μ ακους? Δεν εχεις ιδέα.Δεν μπορεις να έχεις ιδέα.Εσαι πολύ μικρή.Και φαντασμένη.

-Ειμαι τόσο πραγματική όσο εσύ.Τι θες απ αυτον?

-Ζω απ αυτόν,μου ναι ομως τοσο ξένος οσο και οικειος., με νοιάζει ,δεν τον αγαπώ,οπως οριζεις εσυ την αγαπη αλλα τον αγαπω με το δικο μου τροπο,κ ειναι τοσο απολυτος και τοσο μοναδικος αυτος ο τροπος που ουτε το χεις φανταστει ποτε σου.Αλλά τον χρειάζομαι όσο τίποτα.Μεγάλωσα εδω,όλα μου ναι οικεία.Να φύγεις .Να φύγεις τωρα!

-Που υπακούς?Γιατι σ αυτον δεν υπακους.Που υπακους?Ποιος σου δίνει πραγματικά ζωη?

-Μη μιλάς.Μη μιλάς πουτανάκι.Αντε γαμήσου.Φύγε.Νόμισες,,,τι νόμισες πραγματικα?Οτι θα σ άφηνα να πουλας εξυπναδα επειδη ειμαι σ ευαισθητη φαση?

-Μα είναι τόσο μικρός μπροστα σου...,του πήρες τα πάντα ,του άφησες μόνο τα πιο ελάχιστα ,ισα ισα να ζει,μια αθλια ζωή,να τρώει άθλια,να κοιμάται άθλια,να ζει μεσα στη βρώμα και το μαυρο,ηλιος δε βλεπει το σπιτι του,κρυώνει, μένει ωρες ,μερες χωρις να μιλήσει σε κάποιον,κοιμαται με τα ρουχα του,με τα ιδια ρουχα παει στη δουλεια του,δε δουλευει καν,γιατι τον βασανίζεις έτσι??

-Που τα ξερεις ολα αυτα εσυ???Μα τι λες???Τι λες?Ακους τι λες?Δε βασανίζω κανέναν .Μα κανέναν.Είμαι κομμάτι του.Ειμαι εγω!!!Μικρος?Ας γελασω...Περασα τα 40 εδω και χρονια....Του δίνω τρόφη του δίνω νερό ,τον πάω βόλτα τον καβλώνω όποτε μου κάνει κέφι και πιστεψε με του αρέσει οσο τίποτα.Δε μενει στα μαυρα...καθε Σαββατο ανοιγει ολες τις πορτες του σπιτιου του....τρωει λαχανικα,,,κρεας ,τρωει απ ολα...βρωμια ,ναι οκ,ειναι λιγο εργενης αλλα καθε τοσο βαζει σκουπα....εχεις φιλους,εχει γνωστους,κανει πραματα οπου γουσταρει,βγαινει οποτε γουσταρει ,εγω μαλιστα του λεω να βγαινει ακομα πιο συχνα.........γιατι ετσι τα γουσταρει.....Ξερεις ποσες ωρες μιλαει στο τηλεφωνο???Τι ανακατευεσαι λοιπον??Τι πουλάς εξυπνάδες?Σε ποιον ?Σε μενα?Εγω ειμαι αυτός!! Δε σεβάστηκες τιποτα απο τη προσωπικοτητα μου.Ουτε την ελευθερια μου.Σε ρωτησα που χαθηκες ,και το παιζεις εξυπνη.Γιαυτο τσαντιστηκα μαζι σου....ειπαμε ρε Αννουλα αλλα οχι κ ετσι!!!Θαυμαστε.Αλλη μια γκόμενα με οπλο τις ατάκες το φτηνο δαχτυλιδι της και τα παλια της παπούτσια.Μαθε οτι δε υπαρχει μεγαλύετρη κάβλα απο τα να τα γράφεις στα αρχιδια σου όλα ,η στο μουνί σου.Αυτα που γράφεις εκει ,εχουν τη νοστιμιά.Ο θυμός σου,η εκδικηση σου,η υστερία σου,η τρελα σου,αυτη ειναι η καβλα να τα ρουφας ολα αυτα....να τα γλειφεις ,να τα γευεσαι ,να τα καταπινεις....

-Ποιος σου τα λεει αυτά?Που υπακούς ,σε ξαναρωτάω.Τι ειναι αυτη η αγαπη που του χεις ?Ειναι αγαπη αυτο??Τι θυσια ειναι αυτο?Η αγαπη εχει θυσια μεσα της ,εχει ελευθερια αλλα εχει και θυσια....εχει κ αναγνωριση.....εχει ονομα!!!!εχει τοσα πολλα....

-Μωρη μαλάκω...θα μας παιξεις και τον εξορκιστή σε λίγο??Αντε γαμησου κοριτσάκι μου...αντε γαμήσου....θα μας μιλησεις και για αγαπη και για θυσιες....τι ξερεις εσυ απο θυσια????

-Θα φύγω.Αλλά με σένα δεν έχω τελέιωσει .Μαλάκα! Ε μαλάκα.! Αν εισαι αντρας! Αλλα δε σε κόβω ουτε για γκόμενα.Αυτό θα σε λέω.Αυτο.Το αυτο.

-Τον πουλο μωρη που θα μου πεις το "αυτο".....Αυτο να στο βαλω στο κωλο να δουμε αν θα του βρεις ονομα τοτε...Ηλιθια.Να μη τολμησεις και εμφανιστεις ξανα.Να μ αφησεις στην υσηχια μου.Εσυ δε ξερεις...δε ξερεις τιποτα...τιποτα δε ξερεις!!!!

-Δακρυσες?? Γιατι δακρυσες??Ονομα ,ειπες,,,ονομα .?πως σε λένε...?Μιλα μου γιατι δακρυσες...

-Εμενα ?Εγω??Δε δακρυσα,δε βλεπεις καλα........πως με λενε??

-Ναι,εσενα,Πως σε λένε ?

-Της ψωλης μου ο χαβας ,με λενε...και τωρα κοπάνατη....

-Οκ,Γεια ...καλο μηνα,,εσυ ξερεις.....

-Τον πουλο......

-Απόψε,μηπως θα θελες να βρεθουμε??

-Οχι,δε θελω να σε ξαναδω.

-Τι θα κανεις αποψε?

-θα γραφω προστυχα sms μ οποια ειναι διαθέσιμη και θα τον παίζω.Ολα οκ?Καμια απορια αλλη??

-Καλα να περνάς...

-Θα περνάω μια χαρα!!!!!!!!!!!!






*nNoe*

ΔΙΨΑ

Oυτε μια χαραμάδα στο σύρμα..Μπάτσοι παντού.Μπάτσοι και "Αννες". Ουτε μια τρύπα στο δίχτυ.Η λαγνεία λεσβιάζει με τη τρέλλα και ο πόλεμος των δαιμόνων μαίνεται.Πριν η μουρουδιά της Ανοιξης σαρώσει ότι απέμεινε,σ ένα σταυρό απο ξύλο λεμονιάς παραδίδω κάθε μέρα τη ψυχή μου.Δίψα για αίμα...δίψα για μια πτήση ριψοκίνδυνη στον πιο κοφτερό ουρανό της νύχτας του Φλεβάρη. Δίψα για αίμα.Δίψα ...που ξεραίνει τα μέσα μου....ατέλειωτο μαρτυριο...





*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...