Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

ΦΟΒΑΜΑΙ (03:00 πμ)


-Κραα...κραααα.....τι εγινε? γιατι εισαι ετσι?

-Απλα βουλωστο κ αντε γαμησου.Η μαλλον...μάλλον......οχι...οχι,,,,αν θες.μεινε διπλα μου....Μονο εσενα εχω πια.Μονο εσενα....κανεναν αλλον......μεινε..το θελω.Μεινε....

-

**************

Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας
που περιμένει τις ανασκαφές...
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά...
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι
ένας κουρασμένος σκοπός, χωρίς προοπτική...
Και συ που σε λίγο θα σβήσεις
ένα από τα φώτα, για να κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει...
Έτσι που τα σίδερα του κλουβιού
να χαθούν για μια στιγμή, μέσα στο σκοτάδι...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις
τσέπες ξηλωμένες απ' τα κέρματα
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία
Το κορμί μου μελανιασμένο
μες το κρύο σαν λάθος
που δεν το παραδέχεται κανένας
γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Τα τσιμέντα σου καινούρια
με έπιπλα λουστραρισμένα
Και μάρμαρα λευκά
μια γυαλάδα που στραβώνει
και δε σ' αφήνει χώρο να σταθείς
και μόνο εγώ απ' όλα εκεί μέσα σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο
Σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί
εκτός από εμένα, που σε κρύπτη μυστική
ψάχνω ακόμη να σε βρω να με αναστήσεις

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ' ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ' ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...

Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου
και με δυο γυμνά καλώδια για χέρια
αγκαλιάζω τα ψηλά σου volt για στερνή φορά

Φοβάμαι!





*nNoe*

ΑΝΝΕΣ


Ο Βασίλης ,είπε το "Χρόνια Πολλά",και στο τελος λεει "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΝΝΑΑΑΑΑΑΑ".....Λεω ,τι γινεται ρε πουστη μου?Ποια Αννα? Η Αννα ηταν μια πολυ ομορφη γυναίκα με τη παρέα της,γίορταζε τα γενεθιλά της χτες στην Αρχιτεκτονικη.Ενας αντρας τη φιλησε,καποιοι γυρω της την αγγιζανε και ολο το μαγαζι χαιροκροτουσε τη τουρτα των γενεθλιων της με τον αριθμο 5 επάνω.Την 'ειδα απο μακριά,ουτε καν με πρόσεξε φυσικά.Πηρα το σακάκι μου κ εφυγα πριν τελειωσει το πρόγραμμα.Ειχα τοσο ανάγκη να με χτυπήσει απο το πρωιμο Ανοιξιατικο νυχτερινο κρυο του Φλεβάρη.

Βγηκα και παραπάταγα.Μονος στην Πειραώς,εκανα ενα τσιγαρο στο δρομο,δίπλα σε κάτι πόρνες.Τελευατια μ αρεσει να τις κοιταζω.Αργησα πολυ να μ αρεσει να κοιταω τις πορνες.Οχι πως θα θελα να παω μαζι τους ,αλλα δε ξερω,μ αρεσει να τις κοιταω...Σταματησα ενα ταξι και μπηκα.Γυρισα να κοιτάξω ποιος οδηγουσε μονο οταν μου μιλησε και με ρωτησε "που παμε."Ηταν μα γυναίκα ! Μια πανω απο τα 50 γυναίκα με χιλιάδες ωρες στο ταξί οπως μου είπε αργότερα.Ακουγε Κρητικα.Μου πε οτι ειναι απ τα Χανιά.Μου ειπε οτι δουλευει 20 χρονια ταξι.Οτι συνηθιζει να μιλαει με τους συνεπιβατες της πελάτες.Οτι καποτε εγραψε μαζι με μια φιλη της επισςης οδηγο ταξι,ενα βιβλίο με ιστοριες και εμπειρίες απο το ταξι.Η φίλη της τωρα εγινε καλόγρια .Αυτη συνεχίζει να οδηγει ταξι ,τη νυχτα.Δουλευει νυχτα.Μονο.Πλεον οι ανθρωποι μου ειπε εχουν τρομερη αναγκη να μιλησουν καπου,ειναι σα χαμενα προβατα,ετσι μου ειπε,βγαινουν σα τις μελλισες απο το μελισι τους και δε ξερουν που να πανε.Γυρνανε ζαλισμενες γυρω γυρω.Παλια τα προβληματα τους ηταν σνασθηματικα γκομενικα σεξουαλικα.Τωρα ειναι οικονομικα και επιβιωσης.Παρατήρησε οτι ειπα πολες φορες τη λέξη" όι" και "μοναχός μου".Ετσι λεμε στη Κρητη μου κάνει.Και γω της ειπα για οταν πρωτοδα τα Λευκα Ορη ενα χαραμα καποιου χειμωνα κατεβαινοντας στα Χανια με το αντιτιρπιλικό, και δακρυσα σα να βλεπα το πραγματικο μου τοπο,ακομα κ αν δε ειχα πατησει ποτε το ποδαρι μου εκει κατω.Τα ματα της παιξανε ,και δε ηξερε πως να προχωρησει σ αυτο που ήθελε να ρωτήσει πραγματικά.Οταν ειδε οτι ειχα δακρυσει,είχαμε ηδη φτάσει σπιτι.Ευχομαι μου λεει,ολα ν αλλαξουν και να πανε καλα.Ποια όλα?Δε της ειχα πει τιποτα απολυτως.....

Πως σας λενε,τη ρωτησα....

Αννα ,μου απαντησε....

Δεν ειπα τιποτα.....

Γυρισα σπιτι κ ακουσα το "φοβαμαι" του Βασιλη,Κ απο τοτε δεν εχω ανοιξει το στομα μου να πω τιποτα σε κανεναν.Και ο φοβος μου,σεργιανάει σαν δραπέτης που δε σκιάζεται μηπως τον τσακωσουν,γιατι δεν εχει να παει πουθενα αλλου......




Πώς το κάνεις,πώς το κάνεις κι εδώ μένω
άλλο απ'τα μάτια σου δεν έχω πιό δικά μου
μα ούτε άλλο από το βλέμμα σου πιό ξένο
πόσα ζητάς για να φωνάξεις τ'όνομά μου

Να με κοιτάς σα να με θέλεις
και να με παίξεις όπως ξέρεις

Ξέρεις τί θέλω να σου πω
κάτι που μάλλον θα γελάσεις
άμα δε μάθεις να χα'ι'δεύεις τις πληγές
δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις

Να με κοιτάς σα να με θέλεις
και να με παίξεις όπως ξέρεις

Σε βλέπω μόνη,λέω δεν είναι στα καλά της
ποιοί σε παράτησαν και θέλεις να τους δείξεις
Μια πεταλούδα που δαγκώνει τα φτερά της
σε πλησιάζω και πεθαίνω να μ'αγγίξεις

Μα η εικόνα σου παγώνει
μετά σε βλέπω πάλι μόνη


*nNoe*

BAΣΙΛΗΣ

Το όνομα γενικά μ αρέσει.Λένε τον Αη Βασίλη ετσι,λένε και τον αδερφό μου ο οποίος σήμερα έχει γενέθλια και γίνεται 43 και πιο πολυ φοβάμαι εγω γιαυτό,παρά αυτός,αν μ εβελεπε θα λεγε "τι μαλακίες γραφεις παλι,θα μας κανεις ρεζίλι".Αλλα αυτος ειμαι
εγω κ αυτος ειναι αδερφός μου και αν βλέπει τη σελίδα,¨"χρονια πολλα" κ απο δω μέσα.


Καπου υπάρχει κ ενας Βασίλης που μισώ.Δεν τον ξέρω ,δε μου χει κανει τιποτα,αλλα ειναι αρχίδικαι να πα να γαμηθεί.Και να μην τολμησει.Αυτο μονο.Να μη τολμησει.

Κ ειναι κ ο Βασλης ο Παπακωνσταντινου.Ο Βασιλης για μενα,δεν ειναι ουτε τα μαγαζια που τραγουδαει,ουτε καν οι συναυλιες του,δεν ειναι οταν ειμουν κ ηταν κ αυτος πιο νεος,δεν ειναι ουτε καν τωρα που και οι δυο γερναμε καθε μερα.....Ειναι η φωνή του.Η χροια της φωνής του.Δεν εχει λενε μερικες οχιες ,τιποτα καινουργιο να δωσει.Ισα ρε σαυρες,που δεν εχει να δωσει ο Βασιλης.Και την εφημεριδα να τον βάλεις να διαβάσει ,αυτο φτάνει.Απλα ν ακουγεται η φωνή του.
Εχει μια τιμιοτητα στο τελος της ,που συντριβει καθε επιχειρημα εναντιον της.Μπορει να σ αρεσει η οχι,αλλα αυτη της η τιμιοτητα να το πω ετσι ,εμενα μ αφοπλιζει.Αυτο το "δεν εχει παρακατω απο δω"...αυτο το "για σενα τραγουδωω",αυτο το "φοβαμαι",,,

Με κερδιζει.Με κανει χαλί.Τον εβλεπα χτες.Θεατρικος ,επειδη επρεπε,αλλα εβλεπα την αλήθεια του μεσα απο τα χρονια που του βαραναν την πλάτη,την ανάγκη του,το θελω του.Εβλεπα τη μαγκιά του.Το "αντε γαμησου εκει που ελεγε μαζι και το "σ αγαπω ρε μαλακα"..Υποκειμενικο?Ισως! Αλλα στ αρχιδια μου.Υποκειμενικα ειναι ολα εξαλλου.Και ευτυχως που ειναι.

Ξερω πως ειναι ενα τραγουδι,αλλα θα κανα τα παντα για να τ ακουσω.
Ξερω πως ειναι ενας χορος που δε ξερω πως να χορεψω,αλλα θα γκρεμοτσακιζομουνα και θα γινομουνα ρεζιλι αν ηθελε η ψυχη μου να τον χορεψει.
ξερω πως μια αγαπη ενας ερωτας μια ιδεα η μια αξια ειναι απλα ενα ονειρο μια ουτοπια,αλλα θα εδινα κ τη ζωη μου για να τη κυνηγησω.Ξερω οτι πληρωνω με τιμημα καθε επιλογη μου,αλλα τα δωσα ολα στο παθος και για το παθος θα τα ξαναδωσω.Δε μπορω να ζησω χωρις παθος.Δε ξερω πως να ζω χωρις παθος.Δεν ξερω...

Τελικα,αξιζει φιλε να υπαρχεις για ενα ονειρο,κ ας ειναι η φωτια του να σε καψει.....





*nNoe*

ΙΔΙΑΖΟΝΤΩΣ

Αυτο το τραγούδι,το έγραψε λέει η Ελένη η Ραντου,για τον Βασιλη και περιγράφει τον Βασιλη Παπακωνσταντινου.Εγω παλι οταν το χα πρωτακουσει,νομιζα πως μιλαγε για μενα,καποιος με καποιον τροπο μου χε κανει ψυχολογικη ακτινογραφια.Οπως και να χει,πρεπει να μαστε κ αλλοι,αλλα σιγουρα ειμαστε πολυ σκόρποι .Οσο αφορα για την αναπαραγωγη του ειδους μας,δεν αναφεται κατι πουθενα,αφου κ το τραγουδι το λεει καθαρα..." Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθείς
παίξε σε κάτι σίγουρο, να αποκατασταθείς.".
Τωρα αν ειπε κατι παραπανω η Ραντου στον Βασιλη επ αυτου δε το γνωρίζω...

"Ιδιαζόντως ευφυής και τρυφερός σαν εραστής
στα λάθη πάντα συνεπής, ο πιο καλός ο μαθητής.

Κοινωνικά διαπερεπής, στον πειρασμό επιρρεπής
με σιγουριά ανασφαλής, ένας νορμάλ σχιζοφρενής.
Ιδιαζόντως ευφυής και μανιώδης στοχαστής
μιας υψηλής αισθητικής, Πειραϊκής-Πατραϊκής.
Βαθύτατα εσωστρεφής, γεμάτος ίχνη ενοχής
μες στην χαρά μου δυστυχής, κομπλεξικός εκ γενετής.

Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθείς
παίξε σε κάτι σίγουρο, να αποκατασταθείς.

Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθώ
γιατί είμαι είδος σπάνιο, μην εξαφανιστώ.

Ιδιαζόντως ευφυής, κι ιδεολόγος παρακμής
περήφανα εγωιστής, στο κάτω-κάτω της γραφής
ιδιαζόντως ευφυής και εραστής περιωπής
με επιδόσεις αντοχής, άντε μετά ν' αντισταθείς.

Ιδιαζόντως ευφυής, μάλλον σπουδαίος γόνος.
Ιδιαζόντως πληκτικός, ιδιαζόντως μόνος."







*nNoe*

Γριά Αθήνα

Γρια πουτάνα Αθήνα,με το Λυκαβητό της τη Ακροπολη της και τη θάλασσα πίσω της,αποψε πριν λίγο. 





.(στιχοι διαφανα κρινα,τραγουδι ΣΤΙΓΜΕΣ"

Ποιος να σε βάφτισε στης Στύγας τα νερά
κι έτσι αμίλητη στον κόσμο υποφέρεις
δυσεύρετο αίνιγμα γεμάτο μυστικά
κατάγομαι απ' τη λύπη σου, το ξέρεις.

Έλα κοντά μου να σου πλύνω τα μαλλιά
μ' αμφίβια μύρα και νερό απ' την Παλαιστίνη
Θεέ μου τι λέω, πώς επέστρεψε αυτή η μνήμη
σαν ένα πλοίο με τα φώτα του σβηστά.

Πες μου τι ψάχνουμε σ' αυτή την συμφορά
όλα λιγόστεψαν, κανείς δεν έχει μείνει
και η αγάπη μας ένα μικρό δελφίνι
που ξεμακραίνει λαβωμένο στ' ανοιχτά.

Στυφή αρμύρα πάει να πιει
και πίκρα των κυμάτων
και κουβαλάει στη ράχη του
στιγμές μικρών θανάτων.

*nNoe*

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΝΗ


Γεια χαρα Ιούνη,σου στελνω γραμμα απο τον Φλεβάρη.
Εισαι μολις 7 φεγγάρια μακριά μα οταν σε ξαναδώ
δε θα ναι κανεις μας ο ίδιος.Ακομα με θυμάσαι κ ακόμα σε θυμάμαι. Ειχα ερθει στα γενεθλιά σου,είχες αλάτι στα μαλλιά,
και γω μοράβια στη ψυχή μου.Μπαρκάραμε και οι δυο
σ ενα σαπιοκάραβο μα εσυ χαθηκες στις λιγοστες μερες σου και βουλιαξες μαζι με το σαπιοκάραβο,κ μενα μ αφησες στο πέλαγο και με βρήκε ο χειμώνας.

Απ το κελί μιας φυλακής ,ενός μικρου μαγικου νησιού που δε το χει ουτε ο χαρτης, σου γράφω. Ειμαι εδω σαν ναυαγος αλλα και σαν ενοχος.Κατηγορηθηκα για το ναυαγιο,κριθηκα καταδικαστεος,για τη αρπαγη του σαπιοκαραβου και την ελειψη αδειας ναυσιπλοιας,τη καταστροφη του,ουτε καν απολογηθηκα.Με ριξανε σ ενα μπουτρουμι και με ξεχασανε.Εκανα αιτησεις αποφυλακισης και αποριφθηκαν ολες.Φωναξα,παλεψα,προσπαθησα,αλλα ηταν αδυνατον να πεισω κανεναν. Μα δεν εχουν σημασια αυτα.Σου γραφω για να σου πω ,πως δε σε ξεχασα,σε συγχωρεσα μα δε σε ξεχασα κ ουτε θα σε ξεχασω ποτε.Υποσχέθηκες πολλά Ιουνη, περισσότερα απο οσο θα μπορουσες να κανεις μαζι μου στη συντομη ζωη σου,μα κ εγω ειχα ανάγκη να σε πιστεψω τοσο,που αυτό δε το λογάριασα.Ισως δε κινουσα ποτε,ισως δε ταξιδευα ποτε ,ισως δε θα ονειρευομουνα ποτε,αν δε μ επειθες εσυ. Αλλα ναι,δε λογάριασα πόσο συντομος εισαι....


Δε θα ρθεις ποτε εδω που ειμαι.Δε θα δεις ποτε πως ειναι η ζωη μου τωρα,δε θα μοιραστουμε τιποτα,ουτε μεγαλο ουτε μικρο,ουτε σημαντικο ουτε ασημαντο...Θ ανταμωσουμε μια μερα πολυ μακρινη απο σημερα.Ισως ουτε καν τον Ιουνιο που ρθει...αλλα θ ανταμωσουμε,αυτο ειναι σιγουρο.Θα θελα να χαμογελας τότε γιατι νομιζω οτι θα σου χαμογελάω κ εγω.

Ο θυμός μου,η πίκρα μου,η αχρωμη ζωη μου,τα αδεια ονειρα μου,δε θα καταφερουν ποτε οσο και να προστεθουν να φτιαξουν κατι θετικο.Ποτε μια σειρα αρνησεων δε κάνει κατι θετικο. Θα τα καταφερω οποτε τελικά να σου πω σ αγαπω νομίζω,και αν δε στο γραφω απόψε ,είναι γιατί
καθε φορα που παω να το πω η να το γραψω,η θάλασσα που φουσκωνει συνεχεια σ αυτο το μικρο νησι ,ειδικα το χειμώνα,πλυμμηριζει τα παντα μεσα κ εξω μου και
τα αλμυρα της νερα δε μ αφηνουν .

Οταν θα στο πω δε θα χει φουρτουνα,δε θα ναι χειμωνας δε θα χει πλυμμμηρες,δε θα χει αλμυρα νερα....Δε θα χει απαιτηση.Δε θα χει προσμονη.Δε θα χει αγωνία.Δε θα χει ελπίδα.Δε θα χει απογνωση.Δε θα χει τρελα.Δε θα χει λυπη και θλιψη.Δε θα χει παθος.Δε θα χει κανένα συναίσθημα που να σε βαραίνει,που να σε τρομαζει,που να μη το αντεχεις γιατι ξερω πια οτι τιποτα απ ολα αυτα δε τ αντεχεις...Θα ναι ανάλαφρο σαν μελτεμάκι του Αιγαίου. Και θα το νοιωσεις να σου δροσιζει τη ράχη της μικρης σου ζωης....Θα ναι το σ αγαπώ μου ,οχι με λογια κ αναλυσεις,αλλα με κατι που θα το νιωσεις ,σα να ταν δικο σου.Τοσο δικο σου που ουτε καν θα σκεφτεις πως θα ναι το δικο μου δώρο......

Ξερω οτι θα μ ακουσεις,γιατι τιποτα που δε το ξεχναμε ,δεν πεθαινει πραγματικα...

so long June....




*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...