Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Ο Κηπος

Απ όλους τους κήπους,αυτός της Γεσθημανής,με συγκλονίζει.Βρίσκεται παντού και βρίσκομαι μέσα του.Κάνω μια προσευχή που δε προλαβαίνω να τελειώσω.Χανω τα λόγια μου κ αποκοιμιέμαι .Οταν ξυπνώ με περιμένει πάντα ένα δικαστήριο.Το ίδιο δικαστήριο.Και γω δίνω τις λάθος απαντήσεις .Το βράδυ με βρίσκει ξανά στον ίδιο αυτό κήπο.Κάθε βράδυ η προσευχή μου δε τελειώνει.

Μα οτι εχω είναι αυτός ο κήπος.Κ οτι αγαπησα ειναι αυτός ο κήπος.Κ οτι φοβήθηκα είναι αυτός ο κήπος.Κ οτι με τρόμαξε κ ότι ελπισα κ οτι φαντάστηκα είναι αυτός ο κήπος.Απόκαμα και παραδίδομαι .Φέτος δε θα πω καν την προσευχή.Δεν θα την αρχίσω κάν.Θα μεινω με τα μάτια ανοιχτά ,γιατί δεν αναγνωρίζω αυτό το δικαστήριο,και δε θα του δώσω καμιά απάντηση και άλλο βράδυ δε θέλω στον κήπο αυτό να μείνω.Ολα όσα αγάπησα ειναι εδω,όλα όσα μίσησα ,ολα οσα συγχωρεσα κ οσα με καταδικασαν.Τα πάντα όλα.

Ας χαθούν....ας μεινουν για παντα εδω κλεισμένα ,τίποτα δε με θέλει και τίποτα δεν θέλω απ ολα αυτα.Βιάζομαι να τρέξει το αίμα μου.Βιάζομαι να πονέσω.Βιάζομαι να λυτρωθώ.Βιάζομαι να φύγω απ αυτον τον κήπο.Και δεν προσδοκώ την Ανάσταση.Μα την Σταύρωση.....




*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...