Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ζέστη και σήμερα

ΚATAΣΤΑΣΗ

Κάποτε όλα στερεύουνε.Ο ουρανός πετάει μια μπλέ οθόνη για μήνες και το νερό κρύβεται όλο και πιο βαθιά στη γης.Τοτε ολοι γυρναμε απο τους δρομους μας και μαζευόμαστε σ ενα τοπο κοινό,χωρις να μιλάμε .Σκάβουμε τότε .Με ξύλα,με σουγιάδες,με αξίνες,με τα νύχια,μ ότι έχει ο καθένας.Οτι δεν ερχεται απο ψηλά ,το ψάχνουμε στα πιο βαθιά.Μεχρι να βρεθεί μια γραμμη υγρασίας στο χώμα και στις πέτρες να βρέξουμε τα χείλη μας.Δεν πολυμιλάμε τότε .Και δεν μπορούμε ,και δεν θέλουμε ,και δεν εχει και κανενα νοήμα.Η σιωπή είναι η κοινή μας γλώσσα .Τη καταλαβαινουμε ολοι οτι μεταφραση και να της δωσουμε .Κ οσοι βαριούνται να σκάψουν ,τρώγονται μεταξύ τους σκοτώνονται και πίνουν αίμα αντι για νερό.Αυτοί δε θα ξανασκάψουν ποτέ.Θα διψανε παντα ,αλλα μ αλλη διψα απ τη δικια μας.Θα τους χάσουμε για πάντα απο συντρόφους μας.Αμα πιεις αίμα,δε θες ξανα νερό.Αλλάζεις .Και να το νιώσεις ,δε μπορείς να κάνεις τίποτα μετά.Καμμιά φορά οταν η δίψα μοιάζει για μεγάλη τέτοιες σκέψεις περνάνε απ ολους μας .Τις νύχτες τα αστέρια που πεφτουν ,γίνονται κόκκινα και στα ονειρά μας δικαζόμαστε για κάτι που δεν ξέρουμε και η ποινή μας είναι να ζουμε μια μεγαλη χαρά χωρις να εχουμε κανεναν να τη μοιραστούμε.Τα πρωινά φτυνουμε την υγρασια που μαζεψαμε την προηγουμενη μερα πανω σε κοκκους καφε και τους κλωθογυρναμε με τη γλωσσα γυρω γυρω στο στομα και στον ουρανίσκο μας.Και αρχίζουμε πάλι το σκάψιμο.Ολο και πιο βαθιά.Με πεισμα και με μια γνωση -απόγνωση.Κ όλα αυτα μεχρι ν αρχισει να βρέχει ξανά.Μετά ο καθένας αφου ξεδιψασει καλα ,παιρνει ξανα το δρόμο του.Και σκοτώνει οτι βρει μπροστα του για να το φαει και να ζησει.Θα ξαναβρεθουμε ολοι μαζι μολις τα νερα στερεψουν και παλι.Και μεις και οι αλλοι.Ολοι.Κατω απ τον ίδιο ουρανο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟΨΕ κοντα στη ΔΥΣΗ






































Προς τον Βορρά

















Προς το Νοτο και τον Σαρωνικο.Υγρασια





























*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...