Και έχει συμβεί ,να μιλάμε μ όσους μπορούμε και όχι σ όσους θα θέλαμε.
Και έχει γίνει ,να πρέπει να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας και να μη θυμόμαστε ούτε καν πότε συνέβησαν αυτές.
Και έχουμε ανοίξει κεφάλια να βάλουμε μέσα τη γνώση με φτυάρια και με τα ίδια φτυάρια μετά ανοίγαμε τάφους στην αυλή μας.
Και ποιος δεν έχει κάνει τραμπάλα στο λουνα παρκ φορώνας τα συννεφένια παντελόνια του , ή ποιος δεν έπαιξε το φτου ξελευτερία με τον ίσκιο του?
Όλα αυτά έχουν συμβεί και έχουμε κάτσει ιδρωμένοι στις άκρες κρεβατιών ,γκρεμων,προβλητών , καραβιών,ταρατσών ,ακόμα και ζωών και έχουμε ανάψει τσιγάρο ,οσο τα σύννεφα απο πανω μας μαζεύονταν γρήγορα και σκοτεινά.
Θυμόμαστε το φύσημα του υγρού αγέρα στο προσωπό μας και δεν μας νοιάζει πως μοιάζουμε και απλά "είμαστε" εκεί.
Τότε τις βλέπουμε .
Καπου μακριά να περνάνε στο πρώτο φωτοχρωμα της νύχτας.
Πίσω απο κορυφές βουνων,πίσω απο κατάρτια καραβιών,κάτω απο αχνά αλλά και λαμπερά άστρα ,πίσω απο κεραίες ,μπροστά και παράλληλα απο την διαδρομή που δεν πήραμε στη ζωή μας ,πίσω και κάθετα απο οτι επιλέξαμε ν αγαπήσουμε αλλά και ότι αφήσαμε να μη μας αγγίξει.
Κρυμμένες στα φανερά αλλά και στα φανερά προκλητικές,περνάνε αλλοτε γρήγορα,άλλοτε για ώρες .
Και τις κοιτάμε .
Με φθόνο,με μίσος,με αγάπη ,με ζήλεια ,με αδιαφορία.
Και τότε τις κοιτάμε .
Και τις βλέπουμε ή δε τις βλέπουμε ,η νομίζουμε ότι τις βλέπουμε .
θα πουμε "τι κρίμα ",θα πούμε: "τι όμορφες" ,θα αναρωτηθούμε:"αραγε θα ρθουν?" ,δε θα πουμε τίποτα .
Θα σκεφτούμε και θα ξεχασουμε τι σκεφτήκαμε ,θα προσπαθήσουμε με το μυαλό να αναλύσουμε λόγους,αιτίες και αφορμές.Να φορέσουμε ένα προφυλακτικό ασφαλείας στις πιο σκοτεινές μας σκέψεις τις πιο δυσοίωνες:Και αν αυτη δεν ειναι ακριβως μια καταιδίδα που περνάει,αλλα η ιδια η ζωή μας??
Κ αυτές θα περνάνε μακριά μας...παντα θα περνάνε ,αφηνοντάς μας πάντα ενα κλικ πιο μόνους ,δυο κλικ πιο σοφους ,τρια κλικ πιο εκτεθειμένους....
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου