Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

"Ευχαριστώ".

Για όλα αυτά που δε μ’ αφήνεις να ζήσω μαζί σου.Για την χρωματιστή "βρωμιά¨" που άφησες στον τοίχο του μυαλού μου κ έτσι δε θυμίζω τοίχο
“λευκού” ψυχιατρείου,αλλά αδεια γειτονιά που παίζανε παιδιά κ ειναι λες πως ,όπου να ναι,θα ξαναγεμίσει με τις φωνές τους αλλα ο χρονος περνα και μένει αδεια....Για την μαγεία που είδες αλλά αρνήθηκες να πιστέψεις. Για τον χρόνο που εσενα δεν κουράζεται να σου κανει ερωτα ,αλλά εμένα δεν μ αφήνει να σ αγγίξω.Για τις κρυψώνες που μου δειξες με χρόνια καθυστέρηση απ το παιχνίδι της "φτου ξελευτερίας για όλους ".Για την αδυναμία μου να σε μισήσω κ έτσι να λευτερωθώ. Για τις βραδιές στις ταράτσες της Κυψέλης με τα τσίπουρα ,τα πόδια στο κενό και τα χέρια σε εκταση σε μια αδεια αγκαλιά.Για το που δε μ αφησες να σπαταλήσω 'ολες τις λέξεις για να σε περιγράψω και έτσι ζω ανάμεσα σε πτώματα απο σύμφωνα και φωνήεντα.Που δεν απορείς γιατι σου λέω "ευχαριστώ' ,μιας και μπορεις -το ξερω-να “σε δεις “να μιλας μεσα απο μενα.....


"Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα
να ζήσουν και τα δύο"




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...