Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Για μια νύχτα του Ιούνη

αααα...πως άλλαξε εκείνη τη μέρα το πρόσωπό σου σαν έπεσε πάνω του η σκιά του έρωτα.Σοβαρή σκυθρωπή,απαιτητική,εξουσιαστική.Πως σου πήρε το χαμόγελο σου που άνοιγε σαν αντικλείδι κάθε καρδιά....πως σου ρούφηξε την γύρη σαν κλέφτης ,πως σε μάρανε και σ έκανε να ζητάς το χάδι του για να ζωντανέψεις ξανά και ξανά.Πως έχασες το δικό σου φως αμέσως κ έγινες ετερόφωτη......πως σκέφτεσαι τώρα τις λέξεις που θα πεις......σαν μονάκριβα διαμάντια τις διαλέγεις.....να μην προκαλέσουν,να μην δώσουν ελπίδες,να ευνουχίσουν κάθε υπόνοια διάθεσης,.Πως τώρα, το βλέμμα σου σε προδίδει.....εκείνο το ίδιο εκείνο ανέμελο γεμάτο ζωή βλέμμα ,που τώρα γλιστράει στο πάτωμα και χάνεται στο πουθενά...Θα τη θυμάμαι πάντα εκείνη τη μέρα και θα μισώ τον έρωτα που σ έκλεψε.θα τον μισώ μέχρι τα βάθη της καρδιάς μου....απόλυτα...ολοκληρωτικά.
Είναι στ αλήθεια αργά.Δεν θα γνωρίσω ποτέ αυτό που κάποτε είπε για μένα,να μένω ως το τέλος.Να τα βλέπω όλα να περνάνε από μπροστά μου.Να τα θυμάμαι να με χαιρετάνε.Να ανοίγουν τα φτερά τους και να πετάνε μακριά.Αυτό που μ όρισε αρχειοφύλακα της μνήμης,να ξενυχτάω ανάμεσα σε στρώματα σκόνης ερώτων και θανάτων.
Δε θα το γνωρίσω ποτέ μου ,αυτό που με κοιτάζει με μάτια ανέκφραστα και μου ζητάει πάντα τα πιο δύσκολα,τα πιο στρυφνά,που υποφέρει το ίδιο από λαχτάρα να βγει εστω στο φως της νύχτας μου.Είναι στ αλήθεια αργά,το μέρος,ο χρόνος και οι περιστάσεις ,ολα ακατάλληλα για τον χορό της ψυχής μου..Σου χαμογελάω οσο κοιμάσαι και σκεφτομαι πως οσο ζεις θα ζω στη σκεψη σου και θα παρακαλω μη με ξεχασεις γιατι τοτε θα ναι σα να μην εχω υπαρξει ποτε.Και αυτό πες μου,πως αντεχεται?

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...