Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

"Ευχαριστώ".

Για όλα αυτά που δε μ’ αφήνεις να ζήσω μαζί σου.Για την χρωματιστή "βρωμιά¨" που άφησες στον τοίχο του μυαλού μου κ έτσι δε θυμίζω τοίχο
“λευκού” ψυχιατρείου,αλλά αδεια γειτονιά που παίζανε παιδιά κ ειναι λες πως ,όπου να ναι,θα ξαναγεμίσει με τις φωνές τους αλλα ο χρονος περνα και μένει αδεια....Για την μαγεία που είδες αλλά αρνήθηκες να πιστέψεις. Για τον χρόνο που εσενα δεν κουράζεται να σου κανει ερωτα ,αλλά εμένα δεν μ αφήνει να σ αγγίξω.Για τις κρυψώνες που μου δειξες με χρόνια καθυστέρηση απ το παιχνίδι της "φτου ξελευτερίας για όλους ".Για την αδυναμία μου να σε μισήσω κ έτσι να λευτερωθώ. Για τις βραδιές στις ταράτσες της Κυψέλης με τα τσίπουρα ,τα πόδια στο κενό και τα χέρια σε εκταση σε μια αδεια αγκαλιά.Για το που δε μ αφησες να σπαταλήσω 'ολες τις λέξεις για να σε περιγράψω και έτσι ζω ανάμεσα σε πτώματα απο σύμφωνα και φωνήεντα.Που δεν απορείς γιατι σου λέω "ευχαριστώ' ,μιας και μπορεις -το ξερω-να “σε δεις “να μιλας μεσα απο μενα.....


"Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα
να ζήσουν και τα δύο"




Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...