Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 1996

Γενέθλια

Ποιάς γιορτής χαρά
η μυρουδιά σαπίζει στα ρουθούνια?
Ποιάς απαντοχής ελπίδα
κακοφόρμισε Νοέμβρη μήνα?
Ποιανού ανέμου ,τα μαντάτα φέρνω?
Το περασμά μου άβουλο με δικάζει
σε καταδίκη ανέραστη,
όμοια με τη θωριά μου....

*Γιώργης*

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 1996

Κ ύστερα πάλι.....

Κ ύστερα πάλι ,σιωπαίνω.Μήτε άνεμος ,μήτε κύμα,μήτε φεγγάρια ,μήτε τους λόγους και τις αισθήσεις που αφωμειώθηκαν στα ρήγματα του χρόνου ,αντέχω να σκεφτώ πια.

Χρυσαφίζουν ,στ' απογευματα του Νοέμβρη,τα μαύρα δαχτυλίδια στους λαιμούς των πουλιών.Η άναρχη κοινωνία των Αγίων,πορεύεται στον πόλεμο των κολασμένων. Η κερκόπορτα  της πόλης μου σπάζει.Σκόρπισαν αλαφιασμένοι δαίμονες,στις πρωινές ομίχλες των ημερών.Αρχαίες φωτιές ξεσπούν,ζώνουν και κατακαίνε τα οχυρά των νεφών.Κάτω απ΄την πόλη θαλασαίνει τα μαύρα του νερά ο Αχέροντας .Στα μέρη  που κάστανα και ρόδα θα καρπίσουν,οι ωχρές επιθυμίες της άλλοτε μαλακιάς σάρκας ,γεννούν σπέρματα χωρίς ζωή.Μπουλούκια ηττημένων στρατιωτών μπήγουν τα υπερμεγέθη πέη τους σε ζαρωμένους κόλπους μαυροφορεμένων γυναικών.......

*Γιώργος*

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 1996

Σκόρπια...

*Τα μεγάλα μαύρα πουλιά ,φάνηκαν από νωρίς τ απόγευμα,να κατεβαίνουν στήν πόλη ,βόλτες έκοβαν ήρεμα,μ αυτή τη σιγουριά του φονιά....
** Κ ας έχουν που και που ,μια γλυκερή πικράδα τα τσιγάρα....
*** Μουσική σκουπιδιών....
****Διάλεξα ψεύτικο θάνατο κ έζησα...
***** Το ζειμπέκικο ,είναι ο χορός που χορεύει ο διάβολος και χτυπάει παλαμάκια ο Θεός...
****** Η ζωή μου κρέμεται σε μια κλωστή και γω μοιάζω με τον ψαλιδοχέρη...
******** Κ έτσι ,όπως σε θυμάμαι...φωναξέ μου δυνατά..."Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα"...
*********Δεν είμαι εγώ ,για να πώ κουράγιο.Μόνο να φωνάζω..."καλό βόλι"!
**********Εβγαλα το κεντρί μου ,απο την υγρή μήτρα της γης.Ακολούθησα τη γνωστή διαδρομή.Όλα ήταν στη θέση τους ,περίμεναν να με πληγώσουν ακόμα πιο πολύ.Ηδονίζονταν απο την εκούσια επιστροφή μου.....

*Γιώργος*

Σάββατο 1 Ιουνίου 1996

Τετάρτη 10 Απριλίου 1996

"ακατάλληλον" Πρώτες μέρες στη Κυψέλη....

Η νικοτίνη πικρίζει περισσότερο το σπέρμα μου κ η σελήνη ,μου χει γυρίσει τον κώλο της.Εντός μου είναι ο θάνατος κ η κόκκινη σημαία ,ενα κουρέλι ξεφτισμένο.Τους φίλους μου τους πήραν οι ζωές τους,μα η δική μου ειναι κουτσή.Αλαφροπατώ στις ράχες μυρμηγκιών , κ έφτιαξα μέσα μου κυψέλη.Οι μέλισσες μου τρων τα σωθικά και  μέλι κυλάει στις φλέβες μου αντί για αίμα...

Σβουρίζω τα λόγια που μου΄μειναν πέρίσευμα στα ντουβάρια του καινούργιου μου σπιτιού.Καινούργια λόγια δε έχω,-ξαναλέω -μόνο μέλι στις φλέβες μου και σπέρμα πικρό στ' αρχίδια μου.Βουρτσίζω τα δόντια μου με γύψο γιατί η αδαμαντίνη τους θρυψάλιασε και σκόρπισε.Ο δαίμονας μου τσαντίστηκε μαζί μου κ ούτε που με κοροιδεύει πια,ο καλός μου Αγγελος παραστράτησε και έγινε αδερφή στα μπουρδέλα της Αχαρνών.Μ αρέσουν οι ΠΥΞ ΛΑΞ και ειδικά ο στίχος που λέει :" αφού σε τρόμαξε ο λόγος της σιωπής ,να ξέρεις θα πηδιέσαι μ οτιδήποτε σε φτύνει"


Μου σηκώνεται και αρχίζω να γαμάω τη σελήνη απο τον κώλο.Ξέφρενα ,αλύπητα ,χωρίς οίκτο,κλαιγοντας πότε-πότε,ανάμεσα στα λαχανιάσματα που κόβουν την ανάσα,χωρίς τον λόγο να γνωρίζω ,ουτε αυτός να με γνωρίζει.Εκσπερματώνω χιονισμένα κατάλευκα πρωινά του  Μάρτη,πλατείες που καίγονται,κλούβες που αναποδογυρίζουν ,αγκυρες σκουριασμένες ,τεράστιες ποσότητες παχύρευστες ποσότητες μελιού....

Κ ύστερα πάυω να μαι πλέον παιδι....

*Γιώργος* 


Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...