Τις περισσότερες φορές ,τα χρώματα στη δύση της ημέρας,προκαλούν ένα ακαθόριστο συγκεκριμενο συναίσθημα ,άλλες φορές ένα μείγμα συναισθημάτων..Θαυμασμός,μελαγχολία,θλίψη αλλά και χαρά και οργή.
Κοιτώντας βιαστικά στον καθρέπτη του θόλου,μένει αυτό το ακαθόριστο χωρίς να υπάρχει χρόνος αλλα και διάθεση να σκεφτω κατι παραπάνω σ αυτό.Γενικά οι καθρέπτες είναι ενοχλητικοί στην εποχή της ταχύτητας.Τελευταία γραμμή αμυνας,η φωτογραφία και η μνήμη που αναγκαστικά κρατάει ανοιχτά παράθυρα.Σαν έγνοια,σαν υποχρέωση,σαν προυπόθεση.Μέχρι πότε θ αντέξει αυτή η γραμμή άμυνας?Αγνωστο.Ισως η επίθεση δεν έρθει ποτέ.Ισως έρθει αργά οταν ολα πια θα έχουν χαθεί.Δε ξέρω ποια διαστροφή με αναγκάζει να υποταχτώ σ έναν κανόνα που λέει "αν μη τι άλλο,μη πεις οτι δεν ήξερες..."
*nNoe*
Κοιτώντας βιαστικά στον καθρέπτη του θόλου,μένει αυτό το ακαθόριστο χωρίς να υπάρχει χρόνος αλλα και διάθεση να σκεφτω κατι παραπάνω σ αυτό.Γενικά οι καθρέπτες είναι ενοχλητικοί στην εποχή της ταχύτητας.Τελευταία γραμμή αμυνας,η φωτογραφία και η μνήμη που αναγκαστικά κρατάει ανοιχτά παράθυρα.Σαν έγνοια,σαν υποχρέωση,σαν προυπόθεση.Μέχρι πότε θ αντέξει αυτή η γραμμή άμυνας?Αγνωστο.Ισως η επίθεση δεν έρθει ποτέ.Ισως έρθει αργά οταν ολα πια θα έχουν χαθεί.Δε ξέρω ποια διαστροφή με αναγκάζει να υποταχτώ σ έναν κανόνα που λέει "αν μη τι άλλο,μη πεις οτι δεν ήξερες..."
*nNoe*
