"αναφορά λιακαδίσιας λιάδας"

KATAΣΤΑΣΗ
Παράλληλοι μονόλογοι αδιαπραγμάτευτων βοριάδων,μοναχικές πτήσεις σε ανέφελους ουρανούς,κουρασμένες δύσεις που γέμισαν τα μάτια πεθαμένους ήλιους ..Τα δεκαπενθήμερα που καταπίνονται σαν ασπιρίνες και ο πονοκέφαλος της ψυχής που δε περνάει με κανένα γιατροσόφι.Υπνηλία ακατανίκητη.Ακόμα μια φορά εγκαταταλείπεις τα "θέλω" σου και τις απαιτήσεις σου,μπαίνεις σ ένα καρουδότσουφλο

και χάνεσαι σε μυστικό ταξίδι στο αφρισμένο πέλαγος .

'Οταν γυρίσεις θα κουβαλάς το χειμώνα μέσα σου και θα σαι πιο μόνος σου απο πρίν..Θα χεις πιθανά καταλάβει πως ότι άντεξες,ότι πέρασες κ ότι περνάς ,το κατάφερες και το καταφέρνεις σε βαθμό αναλογικό με το πόσο ουσιαστικά το μοιράστηκες και το μοιράζεσαι με κάποιον.Αυτο
ειναι που σε κράτησε και σε κρατάει ακόμα ζωντανό.Και όταν θα το καταλάβεις αυτό,θα ψάχνεις καποιον να μοιραστείς συνειδητα έστω τον ηλιο,που τώρα σ έχει νυστάξει και σε τραβάει σε αλλόκοτη δίνη φωτίζοντας αστραπιαία και εκτυφλωτικά κατάμαυρα και σκοτεινά υπόγεια
του μυαλού σου,προσφέροντας σου εικόνες τρομαχτικές κ ακατανόητες.

Στοπ.Κάποιος να κλείσει τις συννεφοκουρτίνες να σκοτεινιάσει ο τόπος .Ο ήλιος είναι σα την αλήθεια.Προσφέρεται σε μικρές δόσεις ανακατεμένες με μικρά ψέματα.Δε προσφέρεται ποτέ ολόκληρη και δεν πίνεται ποτέ με την μία ....Σκοτώνει!!Κ Ομως.Ο ήλιος με την αλήθεια
του κερνάει κ κερνιέται μήνες τώρα.......Είσαι "λιάδα" φιλαράκι."Λιάδα"και δε το ξέρεις......Κ αν δεν έχεις πεθάνει απο την αλήθεια του ήλιου ,είναι γιατί το μοιράζεσαι όσο κ όπως μπορείς κ
όπως έχεις μάθει, κ έτσι η δόση που σου αναλογεί γίνεται ακόμα μικρότερη.

Παρ όλα αυτά αυτές οι συννεφοκουρτίνες πρέπει επιτελους να κλείσουν......πρέπει να μαυρίσει ο τόπος,πρέπει να πέσεις για ύπνο,πρέπει να ξεσουρωσεις κοιμόμενος βαθιά μεσα στη γη του
χειμώνα ,για να μπορέσεις να ξυπνησεις με καθαρό κεφάλι και να συνεχίσεις να ζείς για έναν ακόμα χρόνο..

*nNoe*