Μικρά παιδιά ,σκυλιά ,ηλικιωμένοι.Πίσω απ τα κάγκελα σε μικρές και στενές βεράντες.Κλαίνε ,παίζουν,κοιτάνε,αλυχτάνε .Κηδειόχαρτα .Ανθρωπων που περασαν διπλα σου μολις χτες,
που ζητησαν βοηθεια ,που ως το τελος εβριζαν,που δεν εζησαν ,που δεν χαρηκαν.που δεν εξομολογηθηκαν ποτε σε κανεναν.που..που...που...
Aμθρωποι κουρασμένοι απο τη προσπαθεια να μη ζησουν. Που δουλεουν,που ειναι ανεργοι,που τα ξερουν ολα,που δε ξερουν τιποτα. Και φοβουνται.Πως μυριζει αυτος ο φοβος τους.Μυριζει πανω απο τα γιασεμιά,πάνω απ τα βαρια νυχτολουλουδα,μυριζει πανω απ τον ιδρωτα τους .Ανθρωποι που κρυβονται .Απ τον χρονο και τις εποχές.
Θολος ζεστος αέρας απ τα σπλάχνα του Ιούλη. Το καλοκαίρι δεν εισπνέει. Μόνο εκπνέει.Απο ενα μικρό βαζάκι χειμώνα, λιγη τριμμενη κανέλα και δυο καρφιά γαρύφαλο,σπονδή στη θάλασσα,για συγχωρεση..Δυο λίμνες,έγιναν πουλιά ,εξαφανίστηκαν απ το χαρτη και χαθηκαν πετωντας στον ορίζοντα.....
*nNoe*
