Καμιά φορά πλησιάζεις σε "κάτι" που μοιάζει να έχει πολύ σημασία για σένα,
αλλά αργά η γρήγορα καταλαβαίνεις οτι αυτό δε ήταν για σένα.Κ όταν αυτό φεύγει ,αφήνει πίσω του μια μυρουδιά,μια αίσθηση .απογοήτευσης ,θλίψης ,ίσως και θυμού μαζί με μια ύπουλη τάση παράδοσης,εγκατάλειψης..Παρ Όλα αυτά όμως σε υποχρεώνει με κάποιο μυστικό τρόπο, να σκύψεις ακόμα πιο βαθιά μέσα σου ,να βρείς κάτι για να μπορέσεις να συνεχίσεις .Ένα κρύο που δεν έφερε χιόνι,αλλά άφησε πίσω του μια κοφτερή λιακάδα ,κ ένα ακόμα πιο κοφτερό ηλιοβασίλεμα.Διαυγή.Απόλυτο.Να φαίνονται όλα .Κ όσα έφυγαν κ όσα ακόμα εχουν απομείνει.Σαν ιώδιο πάνω στις πληγές..
