"εισαι μεσα σ ολα "

Η σκέψη σου πέταξε πέταξε σαν πουλί
οταν σηκώθηκα δεν ηταν πια εδώ
αφησε εναν γαλάζιο ουρανό
να τραγουδα για τη χαμενη του βροχή

Γύρισα σα σβούρα σ ενα παλιο παιχνίδι
διάλεξα και έπεσα καπου για να χασω
να μεινω μόνος μου ξανα για να με πιασω
τη μορφη σου για να δω ,στου νερου τη μημη

Γινεσαι θάλασσα καρδιά μου μακρινη
απλωνεσαι στου ήλιου την αγκάλη
στου αστρου του χλωμου την χαραυγη
μπηκες μεσα σ όλα και χαθηκε η δικια σου η μορφη

Μονος απο σενα δεν θα μεινω πια ποτε
δε θα φοβαμαι μη σε χασω δε θα μου λειπει να σε δω
θαναι της καταιγιδας ο αγριος κεραυνος
να καθαριζει της ψυχης μου τον λεκε..

 

Γιώργης.3 Νοέμβρη 2012

"H φυλακισμένη"

Αφορά άλα εκείνα που μας περιμένουνε να τα καλέσουμε,που τα σκεφτήκαμε,που δεν έχουν βγει στο φως κ εμείς τ αφήνουμε να σαπίζουν στην άχρονη φυλακή τους....

Άκουσε που τη φωναξες 
απ τη φυλακή του χρόνου,
το άχρονο μπουντρουμι του,
τη σκοτεινιά του τίποτα
ντύθηκε στολιστηκε το φως που συλλογίστηκε,
στη πορτα του κελιου της σταθηκε
σιωπηλά τους χτύπους της καρδιάς της αφουγκράστηκε...

Μα πέρασε ο καιρός και δεν κατείχε ,πως την εξέχασες
τον λόγο δεν τον άκουσε ποτέ ,
τα μάτια της γεμίσανε σκοτάδι
εσένα σε κρατά μια λύπη αφηρημένη
μα αυτή για πάντα έμεινε εκεί φυλακισμένη...

*nNoe*