Μια ελπίδα γεννήθηκε στα ξερα δασάκια στο Μορτερό της Ν.Ερυθραίας.Ενα κυκλάμινο ,το πρώτο ,είδα σήμερα μετα τη δύση του ήλιου και άλλα 3 λίγη ώρα πιο μετά αφού είχε σκοτεινιάσει.
Ετσι τα νοιωσα αυτά τα ταπεινά κυκλάμινα.Σαν ελπίδα για την έλευση του Φθινοπώρου,την αλλαγή της εποχής,το σταμάτημα της αυτοκρατορίας της ζέστης.Ασχετα με το πότε όλα τα παραπάνω θα παγιωθούν,τίποτα δεν μπορεί να μου χαλάσει την αισθηση ελπιδας.Μιας ελπίδας που τόσο είναι αναγκαία αυτές τις δύσκολες μέρες...
