14 Μάρτη

Πρωινό 14ης Μάρτη.Κρύο.08:16

*nNoe*

Μια ψυχολογικη ακτινογραφία του χειμώνα

Η σημερινή μέρα που τελειώνει μέσα σ ένα πυκνό -κατά διαστήματα -ψιλόβροχο,είναι μια γνήσια αντιγραφή του φετεινού χειμώνα .Κρύα ,συννεφιασμένη,ανεμώδης,με ψίχουλα νερού και  η Πάρνηθα ,να βάζει απο προχτές, χιόνι.
Το συνεχόμενο δυνατό φετεινό κρύο ,κούρασε.Κούρασε γιατι δε συνοδευτηκε απο χλιαρα διαστήματα ζέστης ,δεν είχε αλκυονίδες,δεν ειχε εκείνα τα γνωρίσματα  που ειναι καταγεγραμμένα στο μεσογειακό dna μας,αυτα που με βδελυγμίας αποτασσόμαστε κατω απο το φως και την πολύμηνη μεταλαγμένη ζέστη της χωρας μας..Κούρασε γιατί επαναλάμβανε τις αναπνοές του σε κανονισμένα διαστήματα εργάσιμων ημερών ,εκπνέοντας σαδιστικά τα Σαββατοκύριακια.Κούρασε ομως και για  έναν λόγο παραπάνω.Έναν λόγο που αφορά περισσότερο ,πολλούς απο τον δικό μας μικρόκοσμο,αυτο των  καιρόφιλων.Κούρασε γιατι δεν συνοδεύτηκε απο ταντίστοιχα φαινόμενα.Δεν υπήρξε η αντίστοιχη αναλογία θερμοκρασίας και είδος υετού που θα εξισσοροπούσε εσωτερικά την ειδική και πολυ υποκειμενική  εξίσωση αιτίας και αποτελέσματος στα επίπεδα του "συμβαίνει " και "επιθυμώ".Αν ήθελα με δυο λέξεις να χαρακτηρίσω αυτο τον χειμώνα ,θα τον έλεγα "ασκοπα σκληρό".

Το κρύο ,το πολύ δυνατό κρύο,έπεσε πάνω σε μια ήδη βεβαρυμένη απο τον πολιτικο κοινωνικο και κοινωνικό υπαρτκτό περίγυρο,ψυχολογία και τσίτωσε το δέρμα των συναισθημάτων που την καθόρισαν και την καθορίζουν πολύ έντονα αυτό το διάστημα.Έκανε ανάγλυφες τις πληγές και επηξε το αίμα τους ,αφήνοντας τες εκτεθειμένες να διατηρουνται άθικτες στο γυμνό κρυο αγέρα μιας κατάψυξης.

Τι  θα κανε το χιόνι παραπάνω? Ισως αυτό που κάνει πάντα .Θα σκέπαζε τις πληγές και θα χάριζε την ορατη ψευδαισθηση  κάποιων λευκών στιγμών "ευτυχίας".Ισως όμως και τιποτα απολύτως.Αν όλες αυτες οι ψυχρες εισβολές συνοδευόταν απο χιόνι ,τίποτα δεν υπογράφει στο τι θα συνέβαινε .Φόβος και τρομάρα μεταφερόμενα με αβίαστη ευκολία απο την κοινωνικη πολιτικη και κοινωνικη κατεδάφιση όλων οσων γνωρίζαμε,στην προσωπικη καιρική σημειολογια-μυθολογια???Πιθανόν!!! Δεν εχω κανένα λόγο να υπερασπιστω και μάλιστα με παθος το ανίθετο. Ισως-σκεφτομαι-να ναι και καλύτερα έτσι οπως ηρθαν τα πράγματα τελικά.Καλύτερα με την σκέψη ότι τα πράματα θα μπορούσαν να είναι ομορφότερα παρά με την διάψευση που θα σκόρπίζε μια πραγματικότητα ,οπως αυτη των ημερών που διανύουμε...


Αυτό που ζέστανε την καρδιά μου καιρικά φέτος,ήταν το απόκοσμο φως των ηλεκτρικών της καταιγίδας του Φλεβάρη ,η βία και το τράνταγμα της σύντομης  ζωής του κεραυνού που γέμιζε με ηλεκτρικά φορτία τη συνέιδηση και το πάθος  και όχι ο ένας πόντος χιονιού που ήρθε στη ζωή με τόσα βάσανα και  αγωνιζόταν να κρατηθεί για μερικές ώρες .Αυτό το θέαμα γέμιζε λύπη και οίκτο τη ψυχή μου και ομολογώ ότι ταίριαζε απόλυτα στη περιρρέουσα ατμόσφαιρα της πεδινης δακρυγονούσας Αθήνας.

Ας έρθει η Ανοιξη .Ας χαλαρώσουν οι πληγές ,και ας πονέσουν περισσότερο μέσα στην γλυκιά υδηπαθειά της ζωωοφόρας μελαγχολίας της.Ας γεμίσουν ξανα με ζεστά νερά οι δεξαμενές της μέλλουσας μνήμης.Ας συνεχίσει η ζωή το διάβα της.Στο καλό χειμώνα .Εισουν ένας καλός χειμώνας.Ενας πραγματικός χειμώνας .Εμεις είμαστε τόσο ,μα τόσο "ψεύτικοι" και "αβοήθητοι"......

*nNoe*