Willie & Lobo - Rockin' Gypsies

.Το κομματι αυτο,αυτη η μουσική,παιζει απο μονη της κ οταν κανεις δε την ακουει.Ειναι μια ιστορια απο μονη της ολοκληρωμενη.Ερωτας ειναι,πτηση ειναι,μια ζωη σε ενα κομματι ειναι,χιλιαδες πτησεις σε μερικα λεπτα ειναι.Πως ξεκιναει,μελαγχολικα,σα φλερτ,ως λεει τ ονομα του στη συνεχεια,πως υπαρχει ανταποκριση,πως γινεται το σμιξιμο,πως γεννιεται μια ιστορια,.ολα με καθε λεπτομερεια....καθε νοτα και μια μικρη ιστορια,για να κορυφωθει στο τελος σαν το τελειωμα μιας ερωτικης πραξης.Τυχερος οποιος εχει να το αφιερωσει καπου.Οπιανου του μιλαει μεσα του.Εγω ειχα να το αφιερωσω.Και αν μπορουσα παλι εκει που το αφιερωσα θα το αφιερωνα....και ξανα και ξανα και ξανα και ξανα..σφραγιδα.δε το κουναει κανεις κ τιποτα

*nNoe*

"ΜΗ Μ ΑΓΓΙΖΕΙΣ"

-Εχεις δίκιο΄.Δεν νοιάστηκα για σένα καθόλου. Ετσι ειπε το γιούκα ,στη βερυκοκιά που μεγαλωνε
μαζι του στην ίδια γλαστρα.Κοίταζα πως να απλώσω τις ρίζες μου να βρω περισσότερο χώμα.

- Εχεις δίκιο που δε νοιάστηκα για σενα,απάντησε η βερυκοκιά.
Δε μ ενοιξε καθολου που σε βρηκα εδω οταν ηρθα.Ηθελα το δικο μου χωρο στο χωμα σου.Σου πηρα συστατικα δικά σου,σου εκλεψα ιχνοστεοιχεια,μεταλλα, δε σου δωσα τιποτα.Στην αρχη ειμουν μικρη και γελαγες μαζι μου,
μα τωρα ,μετα απο τοσα χρονια,καρπισα κ εσυ μαζαρωσες .

-Εχεις δικιο που παραπονιεσαι ,ειπε το γιουκα.Αν ειχες περισσοτερο χωμα ,αν οι δικες μου ριζες δε ηταν τοσο βαθιες ισως να ειχες περισσοτερα βερυκοκα,να ταν πιο δυνατα,πιο μεγαλα.Οταν ηρθες,πραγματι γελασα μαζι σου,αλλα σιγα σιγα σε συνηθισα και καπου μεσα μου απορουσα με σενα,και σε κοροιδευα ,ελεγα ποτε δε θα καταφερεις να γινεις μια βερυκοκια
κανονικη.Συγνωμη.

- Συγνωμη κ απο μενα του απαντησε η βερυκοκια.Τωρα οι ρεζες μας ειναι μπλεγμμενες.Το χωμα πια πολυ λιγο .Δε μπορουμε να χωριστουμε.Αν μας χωρισουν μπορει να πεθανουμε και οι δυο.η ο ενας.

-Θελεις να χωριστουμε?

.Δε ξερω.ΔΕ νομιζω.Αλλα και παλι ,μαλλον ναι,Οχι,δε ξερω.Δε ξερω πραγματικα.

-Δε μπορω να παρω τις ριζες μου απο πανω σου.Θα σε πιεζω οσο σκεφτεσαι.

-Δε μπορω να παρω τις ριζες μου απο εδω.Ουτε εγω.Ειμαστε τοσο παραξενοι κ οι δυο.Θα μας αφησουν αραγε να ζησουμε ???
Δεν ειναι συνηθσιμενη αυτη η εικονα.Ειναι τοσο παραξενο ολο αυτο,,Αχ,γιατι δε μας χωριζαν απο τοτε???

-Ντρεπεσαι για μενα ?
-Οχι οχι...δε ντρεπομαι,.,,αλλα δεν ειναι αυτο που ειχα φανταστει..Και τωρα δε ξερω...απ την αλλη μου ναι τοσο οικειες οι ριζες σου.,Μ αρεσει που μ αφηνουν και τρυπωνω αναμεσα τους...
.

Δε ηξερα τι να κανω μ αυτα τα δυο φυτα που μεγαλωσαν τοσο
μεσα στη ιδια γλαστρα.Αν χωριζα τις ριζες τους,θα πεθαινε,το ενα η το αλλο η και τα δυο.Αν παλι τ αφηνα.....ισως θα πρεπε να παρω μια μεγαλυετρη γλαστρα.

Ρε,να παει να γαμηθει!!!Θα παρω μια μεγαλυτερη γλαστρα.Δε θελω να πεθανει κανενα τους.Μ αρεσει που τα βλεπω μαζι.Δε ξερω αν αυτα τα χουν βρει μεταξυ τους ομως.
Επρεπε να τα χω χωρισει εδω και χρονια.Τωρα ομως ειναι αργα.
Τα κοιταξα στη βροχη που επεφτε.Τα φυλα της βερυκοκιας κιτρινισμενα,αδυναμα,το γιουκα κομμενο στη μεση,μαραζωμενο.
Πα να γαμηθει ρε....θα τους βαλω μια τεραστια γλαστρα .Τεραστια.Και αν μπορεσω θα τα παω στο χωριο.Καπου στο χωμα.

*nNoe*

"ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΧΤΕΣ ΣΤΗΝ "ΚΑΤΑΛΗΨΗ"

- Νομιζα οτι δε θα σε ξαναβλεπα εδω.Οτι το 'ληξες.

- Το ληξα ,ναι.Παρα τα τανκς που κατεβασατε.Αλλα το ληξα με το δικο μου τροπο,Οχι το δικο σας.

-Ποιος ειναι ο δικος σου τροπος ?

- Καποιος που δε θα καταλαβετε ποτέ.Οσο τουλαχιστον το μυαλο μπορει να δραπετεύει απο παγίδες ,και συμβουλες φιλων,γνωστων,ψυχολογων.ακομα και των ηρωιδων.

-Παλι τα μελο?

-Δικια σου μεταφραση ειναι αυτη.Εσυ το χρεωνεις.Εγω το πιστωνω.

-Και τι σκεφτεσαι τωρα?

-Τα παντα ,αλλα δε σας αφορουν πια.

-Μονος σου?

-Μόνος μου και μ οποιον θελει να με λεει με το ονομα μου.Μ οποιον μ αναγνωριζει.Μ οποιον που με θελει το οδτιδηποτε ,ακομα και αν ειναι το πιο μικρο κ το πιο ευτελες.Μου δωσατε ονομα αν δε το καταλαβες.

-Δλδ? Εμεις δε σε λεγαμε με το ονομα σου?Εσυ κρυβοσουνα πισω απ τις λεξεις.Εμεις ειμασταν καθαροι.

-Αυτο ακριβως.Εισασταν καθαροι οσο καθαρος ειναι καποιος μεσα σ ενα βοθρο.Οσο καθαρος ειναι καποιος που δινει συμβουλες και νοιαζεται για τη συναισθηματικη και ψυχικη καθαροτητα των αλλων.

-Εσυ τωρα μας χρωνεις .Εμεις αυτα τα πιστωνουμε.

-Το ξερω.Εχουμε διαφορετικα ισοζυγια.

-Δε μας ενοχλείς.Κανεις δε σε καταλαβαινει ετσι κ αλοιως.Ολοι σε κανανε περα.Ειδικα η ηρωιδα σου.

-Δε ηταν σκοπος μου να σας εχνοχλησω.Εσεις ψαχνετε για εχθρους στο συστημα σας.Οσο για την ηρωιδα μου δε μπορει να με κανει περα ποτε.

-Τοσο αλλαζονεια?Μεσα σε μια νυχτα?

-Δεν ειναι αλλαζονεια.Γνωση ειναι.Παραδοχη ειναι.Στο κατω κατω,εγω δεν ειμαι ο χαμενος??

-Ετσι.Εσυ εισαι...

-Αυτο λεω κ εγω .Απ αλλους δρομους καταληγουμε στα ιδια.Μονο που εγω βγαζω το συμπερασμα που πραγματικα μ αφορα.
Και οχι αυτο που εσεις θελετε να μ αφορα.

-Και ποιο ειναι αυτο?

-Οτι ο χαμενος,,.,,τα παιρνει ολα!!!

*nNoe*

Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

Oλη νύχτα πάλευα με τους πειρασμους.
Οι δικοί μου πειρασμοί,είναι μικρές φράσεις.Λίγες λέξεις.Μια ασαφή εικόνα.Αυτα αρρωσταίνουν το μυαλό μου.Η προυποθεση για να με πολεμήσει ενας πειρασμός είναι η φραση να έχει ειπωθεί σε πραγματικό χρόνο κ όχι να τη φανταστώ.


Ολη νύχτα λοιπόν πάλευα μ αυτο το πραμα.Μ ε λεξεις που γινόντουσαν φράσεις,οι φράσεις γινόντουσαν εικόνες,οι εικόνες σενάριο,το σενάριο ταινία .Ο αγωνας ηταν η αρχικη λεξη να αποδομηθει .Να εξοστρακιστει.Δυσκολο πραμα.Πολυ δυσκολο.
Σκεφτηκα ,λεω του Αγιου Αντωνιου ξημερωνει,μαχητη Αγιου κατα των πειρασμων.Να βάλει το χέρι του.

Ναι ,ετσι ακριβως,.8 το πρωι ολη η πολυκατοικια στο ποδι.Μιλαμε για τρελο γαμησι στον τεταρτο οροφο,κατω απο μενα.Μιλαμε για το χαος.Αυτη να ουρλιαζει ,να χει χασει τη μπαλα τελειως ,δε καταλαβαινα και τι ελεγε γιατι ηταν αλλοδαπη,αλλα φανταζομαι τα ιδια θα ελεγε που λενε τα θυληκα σ αυτον τον γαλαξια την ωρα που ανακαλυπτουν το νοημα της ζωης..Να μη ξερει τι ,που, πως ,τα παντα δε ηξερε τπτ.Βογγαγε σα να γενναγε.Ουρλιαχτα με μακροσυρτα αγκομαχητααα...Με πετυχε την ωρα που περιμενα το ασανσερ.

Ειπα ομως στον ευατό μου να μη "πλανη"θώ.Να παω στη δουλειά μου κανονικά. Πραμα που έκανα.Τωρα ειμαι εδω και ειμαι ετοιμος ν αδραξω τη μερα απο τα μαλλια,να τη φερω σβουρα 50 φορες και να τη κοπανησω κατω .Να τη κανω να βογγηξει,να ζητησει ελεος,να εκλιπαρησει για αφεση,να τη μαστιγωσω,να τη παλουκωσω,να την ανασκολπησω,να τη δεσω,να τη μαστιγωσω,να της βγαλω τα αντερα να τ απλωσω στο συρμα με τα μανταλακια,να την τηγανισω,να τη σουβλισω,να την θαψω τη ρουφιανα 5 μετρα κατω απο τη γης.Τη καριολα.

Ουφ....Ευτυχως αντεξα στο πειρασμο να προπαθησω να την ....αγαπησω.!!!...Παλιοπουτανα...νομισες θα με τουμπαρεις??:!!!

Αυτα,Προσοχη στις "ολονυχτίες" σημερα....Το νου σας...

*nNoe*