ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΜε τα μακριά της μαλλιά,ν ανεμίζουν στην άκρη της θάλασσας,τόσο κοντά στο καλοκαίρι,τόσο μακριά απ αυτό.Με τις μνήμες της για ζακέτα,με την σιωπή της, παρέα στη βροχή.Γύρω απ την όψιμη φωτιά,σοβεί η βία της εποχής,σύννεφα αεροπλανοφόρα προσγειώνονται κ απογειώνονται σε μακρινά νησιά και πατρίδες άγνωστες.Μοιάζει να παρατηρεί τους ανθρώπους αιώνες τώρα να χτίζουν μια Βαβέλ.Μα δε τους παρατηρεί,αφηρημένα μόνο κοτάζει προς το μέρος τους πλάθοντας στο μυαλό της τραγούδια και μουσικές απο τις γλώσσες τους.Ουτε τραγουδάει,μόνο την βρεγμενη άμμο αφηνει ρυθμικά να φευγει απο τη χούφτα της και να σκορπίζεται ολούθε .Κόκκινες αστραπές στο βάθος που πλησιάζουν.Ψυχρός άνεμος δραπέτης του Βορρά. 'Ονειρα που αντισταθμίζουν το χάος στη ψυχή της ,με αισθήσεις χαρμολύπης και ηρεμίας .Αργεί εκείνη η καταιγίδα που θα σμπαραλιάσει τον θωρακισμό των ανθρώπων.Αργεί......
*nNoe*
