χρώματα που πονάνε

Βαθιά χρώματα,φευγαλέες στιγμές.Τπτ άλλο απο πόνος...

Τελος εποχής.

Ολα τέλειωσαν και τιποτα μα τιποτα δεν αντεξε.Πως να νιωθω?Δε νιωθω απλα...

Μαυρο πουλι

  Πολλα ζήταγε απ το μαυλό του,και τα ζήταγε μαζεμένα.

  Να μη σκέφτεται,αλλα να μη ξεχνάει.
  Να μη θυμάται,αλλα να μη ξεχάσει τίποτα.
  Να υποθέτει ,αλλα να ναι σίγουρος.
  Να νομίζει,αλλά να να μην αμφιβάλλει.
  Να ναι έτοιμος για όλα,αλλα να να μην μείνει αναποφάσιστος για τίποτα.
 
 Το Σαββάτο το μάυρο πουλί του άνοιξε τα μάτια του. Του κραξε μεσα στ αυτί,του τσιμπησε τη μύτη,κ οταν αυτός σάλεψε  εφυγε κρώζοντας για να παει να κατσει πανω στο γραφείο του.

   Το δωμάτιο άλλαξε.Εγινε μια παραλία με χρυσή άμμο ζεστή,ώρα μεσημεριού.
   Το strangers in the night έπεσε μεσα στο μεσημέρι σαν πετραδάκι στο υσηχο νερο.
 
 -Χορευεις?
 -Πας καλα? τετοια ωρα? μεσημερι?
-Ναι γιατι? Χορευεις?
 - τα ποδια μας θα καινε.
  -Ας καινε.Χορευεις?
---Μα εισαι τοσο μαλακας.Αντε να δουμε.
-

Αγνωστοι μεσα στο μεσημερι.Για παντα αγνωστοι.Σε μια παραλια
που εστεκε βουβη μαρτυρας.Κανεις δεν θα θυμοταν τιποτα μετά.
Αλυρα ιδρωτας και ο Frank που δε το χε ετσι ακριβως στο μαυλο του.
Αλλα αυτο που κανει τη διαφορά πάντα είναι η υπέρβαση.Ποτε
το συνηθσιμενο,το πως ειναι το σωστο.

-Τα μαλλιά σου μυρίζουν φύκια.
--Σκασε επιτελους..
-

Κραααα,εκανε το μαυρο πουλι,,,και εκατσε πανω στο κεφαλι του.

-Γαμω τον αντιθεό σου για πουλί.Γαμω ....

*nNoe*