Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2002

"Ασθενής πηγνυόμενη βροχή"

Δε ξερω σου λεω πραγματικα γιατι βρεχει,γιατι χιονιζει,και γιατι ριχνει χαλαζι.Επιστημονικα υπαρχει εξηγηση,αλλα εμενα δε μου λεει και πολλα πραγματα η επιστημονικη εξηγηση.Οχι επειδη ειναι λαθος,η επειδη δε τη καταλαβαινω,απλα δε μιλαει στη ψυχη μου.Πρεπει να βρω εγω, ενα δρομο να φτασω στο γιατι,και μπορει να ειναι απλα ενα αλλο μονοπατι για να ειπωθουν τα ιδια πραγματα,αλλα σημασια εχει πως νοιωθει καλα ο καθενας.Ναι νομιζω αυτο εχει πολυ μεγαλη σημασια τελικα .Αν σκεφτεις μαλιστα οτι ολος ο χαμος τριγυρω ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝΕ,γινεται για να ειμαστε καλα ,τοτε ο καθενας εχει δικαιωμα στο να αισθανεται οπως νομιζει αυτος καλα.Φιλε,με τρομαζει η ξεραιλα του καιρου μας,η μοναξια μεσα στη πολυβουη ιδιοτροπη πραγματικοτητα.Πολλες φορες νοιωθω μια διαστροφικη ταυτιση με την αγριοτητα μιας καταιγιδας και αυτο με φοβιζει.Ξερω οτι αυτο που νοιωθω ,ελαχιστη σχεση εχει με το δελτιο προγνωσης που ακουω στα δελτια ειδησεων,νοιωθω σαν κλεφτης που χρησιμοποιει ενα εκτακτο
δελτιο προγνωσης καιρου,για να παρει τηλ.μια ξεχασμενη φιλη να της πει να προσεχει γιατι αυριο θα βρεχει πολυ.Με την ιδια αφορμη που θα μου πουνε και μενα οι ξεχασμενοι φιλοι που παντρευτηκαν ..α''δε μπορουμε να ερθουμε να πιουμε ενα κρασι ..''γιατι εχουν το παιδι τωρα ,και δε ειναι δυνατο να κουνησουνε απο το σπιτι με τοσο νερο και τοσο κρυο...
Παραξενο δεν ειναι? Αν δεν ηταν ο καιρος δε μπορω να φανταστω τι αφορμη θα βρισκαμε να μιλαμε εμεις οι δυο,το πικρο δε στην ιστορια ,ειναι οτι συμπεριφερομαστε σαν τον καιρο..χιονιζει και
βρεχει..?ψαχνομαστε να βρεθουμε να εκφρασουμε μια αδιορατη αναγκη,και ειναι τοσο εντονο αυτο τοσο επιτακτικο...καλοκαιριαζει..?..ειμαστε σαν τα αστερια καρφωμενα διπλα διπλα σε ενα αχανες συμπαν χαμογελαμε στο ηλικιωμενο ζευγαρι που παει βολτα στη παραλια πιασμενο χερι
χερι,αλλα μεταξυ μας ,,?κουβεντα... Ξερω ,μ αγαπας.και γω σ αγαπαω.Αλλα ειμαστε σαν εικονες χειμωνιατικες με βροχη στα Εξαρχεια,χιονoνερο στου Στρεφη,και απο πισω να παιζει το
apres la pluie ,,εκεινου του .απιστευτου του Rene Αubrie,,ειμαστε σκληρες εικονες,φιλε,αγελαστες,ειμαστε παρελθον σ ενα παρων που γινεται μελλον οπως το νερο γινεται μαγικα χιονι...ειμαστε βροχη που σαπιζει θυμησες αχρηστες ,ειμαστε ενα αδιακοπο ζητουμενο μιας
αφηρημενης πραγματωσης..πικρα..ρε γαμωτο,,πικρα...σαν ασθενης πυγνυομενη βροχη ειμαστε αποψε....
*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...