Για τους δραπέτες στ' όνειρο

Για μια παρεα.Που δε το βρισκε ντροπη,ουτε παιδικο,να προσευεχεται. Που δεν ελεγε,"νταξει μωρε μεγαλωσαμε,αυτα ειναι για παιδια,σημασια εχει τι λενε τα μοντελα και μονο τα μοντελα"...
Για μια παρεα,που εφευγε κρυφα απ ολα,κ απο ολους και τις νυχτες ,πιστευε τα απιθανα,και παραμυθιαζοταν αγρια μεχρι που ερχοταν το πρωι και την ξεπαγιαζε στην αληθεια του.Και αυτη
χαμογελουσε συνεχεια.Xαμογελουσε στους λογικους,χαμογελουσε στους σοβαρους,χαμογελουσε στους αυστηρους,χαμογελουσε στους υτρελαμενους,αν και η ιδια πιθο τρελαμμενη απ αυτους,χαμογελουσε σε οτι το ιδιο νομιζε οτι ηταν καθεστως και ακλονητη εξουσια.


Κ ας ηξερε αυτη η παρεα πως οταν θα ρχοταν οι σκληρες ζεστες μερες της αιθαλομιχλης και του καυσωνα.Παλι θα χαμογελουσε και θα κρυβε στις σκιερες εισοδους των γκριζων
πολυκατοικιων ,και στις πορτοκαλι λαμπες των λεωφορων της απεραντης μοναξιας που κανεις δε παραδεχεται ευθεως,ακομα ενα χρονο μεσα της τον ποθο και την ελπιδα της για λιγες
μονο ωρες αψεγαδιαστης ευτυχιας.Θα τον εκρυβε απ ολους,κ απο ολα.Και θα τον εκρυβε για να προστατεψει οτι ομορφο περιμενε και οτι πιο ομορφο καταλαβαινε σαν τετοιο.Για μια παρεα μεσα
στην πολη.Που βαρεθηκε ν απαντα στα λογικα επιχειρηματα ,που δε βρισκει κανενα νοημα να προτασει το αναποφευκτο σαν τη μοναδικη επιλογη της.Που ξερει να εκτιμα ολους τους καιρους ,και να τους αγαπα με το δικο της τροπο.Ακομα και εκεινους τους καιρους που την τη στελνουν στο κενο και στην ανυπαρξια...Μεχρι τελευταια στιγμη πιστη στο ονειρο,ετοιμη να πληρωσει τα παντα,με τα παντα....γιαυτο και ανικητη,αν και μονιμως χαμενη...
*nNoe*