Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

ΨΗΦΙΑΚΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΝΥΧΤΑ

Eξω η νύχτα έβραζε σε χαμηλή φωτιά.Μύριζε γιασεμιά ,αγιόκλημα και "φιδάκι" για τα κουνούπια.Μακριά ακουγότανε που κ που μουσικές μέσα απο διερχόμενα ΙΧ.

Οταν το κεφάλι του φέγγαρου γέμισε τον θόλο με το απόκοσμο φώς του , η ώρα είχε περάσει τις 10.Παντζούρια κλειστά.Πόρτες ,παράθυρα επίσης.Μέσα στο σπίτι μερικές ξανθιές κατσαρίδες σουλάτσερναν πάνω στην καρπουζόφλουδα και τον ξεραμένο απο χτες, καγιανά.Ο ήχος της ψηφιακής βροχής που έβγαινε απο τα ηχεία δεν τις ενοχλούσε καθόλου.Ούτε και ο ρόγχος του κλιματιστικού.Περασμένες 3 και θα 'χε μαζέψει πάνω απο 80 χιλιοστά ψηφιακής mp3 βροχής.Στο απόλυτο σκοτάδι μια μικρή φωτίτσα τσιγάρου αναβόσβηνε κάθε λίγα λεπτά και στο φουντωμά της ίσα που φώτιζε τις ενδείξεις θερμοκρασίας στο ψηφιακό θερμόμετρο.34,2 εξω,29 μέσα.Υγρασία μνήμης...

Με κλειστά μάτια ,η οθόνη του μυαλού του φώτισε άλλα καλοκαίρια,περασμένα.Σαν με κολλημένο το fw πέρασαν απο μπροστά του δεκαετίες καλοκαίρια .Ηθελε να σταματήσει σε μερικά απ αυτά,να ξαναζήσει στιγμές τους,μυρουδιές τους,σκηνικά τους.Ομως το κολλημένο fw τον εμπόδιζε.Συντομα,ξέμεινε απο τα δικά του καλοκαίρια και δοκίμασε να κλέψει άλλα,όχι δικά του.Καλοκαίρια ταινιών,καλοκαίρια φίλων,αληθινά καλοκαίρια,παραμυθένια καλοκαίρια,καλοκαίρια διαφημίσεων,καλοκαίρια από τις σελίδες τουριστικών οδηγών.Μάταια.Ολα πέρασαν ακόμα πιο γρηγορα απο μπροστά του .Δοκίμασε να θυμηθεί θερμοκρασίες,το πως άντεχε,το τι έκανε,δοκίμασε να βυθιστεί σε θάλασσες από αλάτι κ αλκοόλ.Παρέμενε όμως στεγνός σαν το μυαλό του να'ταν καλυμμένο απο μια αόρατη πανίσχυρη μεβράνη,σαν να ζούσε μια κατάρα φτιαγμένη γιαυτόν ειδικά και μόνο.

Απ τα ηχεία τώρα ,μαζί με τη βροχή φύσαγε ένας δυνατός άνεμος.Μιξαρισμένες επιλογές ριπών άερα μαζι με κοφτές συντομες μελωδίες απο συνθεσάιζερ,κολλούσαν τα ψηφιακά τους χείλια στο αυτί του.Χαλάζι και κρότοι κεραυνών ,τον άφησαν εκτεθειμένο σ ενα παρών που ζητούσε επιτακτικά τον αφανισμό του.Τρόμαξε.Ολη η νύχτα του εκείνη τη στιγμή γέμισε φόβο..Οσα μέτρα κ αν είχε πάρει,όσο καλά κ ανείχε κρυφτεί,τώρα ένιωσε εκτεθειμένος απο το πουθενά.Καποιος τον ζητούσε,καποιος τον έψαχνε ,καποιος που αυτός δε ήξερε καν τ ονομά του, κάποιος που κατάφερε και τον βρήκε στην κρυψώνα του.

'Ενιωσε ζέστη.Κοίταξε την ενδειξη του θερμομέτρου.31 μέσα,κ ανέβαινε. Το κλιματιστικό πολεμούσε με την ευσυνειδησία του επαγγελματία μισθοφόρου,αλλά ο εχθρός έμοιαζε πολύ ισχυρότερος.'Ιδρωσε.Στάλες ιδρώτα κυλούσαν στο μέτωπο και στο στήθος του.Δοκίμασε την "χιονοθύελλα",εγγραφή ζωντανή απο τον χιονιά του χειμώνα που πέρασε.Τα ηχεία σφύριξαν αγριεμένα και πυκνές ψιλές σαν αλεύρι νιφάδες στροβιλιστηκαν στο γούφερ.Κενό μνήμης.Κάτι ,είχε σβήσει τιςεγγραφές στο μυαλό του.Θυμόταν το γεγονός,υπηρχε ο φάκελος,αλλά το αρχείο είχε γίνει delete ,απο κάτι!!...33,2 μέσα.Εξω έπεφτε .33.

Τον κατέβαλε πανικός.Οχι μόνο δεν ηταν ασφαλής εκει μέσα αλλά κινδύνευε απο κάτι υπερφυσικό που εκδήλωνε την παρουσία του με τρόπο σχεδόν φυσικό και αυτό δε μπορουσε να το χωνέψει με τίποτα.Σηκώθηκε έντρομος.Εκανε να κλείσει το ηχοσύστημα .Εκπληξη!Το σύστημα δεν έκλεινε.Κ οχι μόνο δεν έκλεινε αλλα η εντασή του μεγάλωνε.Τώρα πλέον ο βοριάς και ο ήχος της θύελλας δονούσαν ολόκληρο το διαμέρισμα και όχι μόνο.Ολόκληρη η πολυκατοικία σείοταν απο εναν ακατανόητο-για τους υπόλοιπους ενοίκους- ήχο .Φωνές διαμαρτυρίας και βρισίδια άρχισαν ν' ακούγονται απειλητικά!!Τρομοκρατήθηκε όσο ποτέ στη ζωη του.Πρόλαβε να δεί την θερμοκρασία στους 36.Φόρεσε κακήν κακώς μια φανέλα και το τζιν,άρπαξε στα σκοτεινά τα κλειδια και κουτρουβαλώντας τις σκάλες βγήκε έξω απο την πολυκατοικία.Μπηκε στ αμάξι και σπίνιαρε προς άγνωστη κατεύθυνση.

Οδηγούσε χωρίς μουσική,χωρίς ράδιο,μ ανοιχτά παράθυρα μέσα στην έρημη πόλη.Ο ανεμος ,ζεστός, τον γέμιζε μια άγνωστη λαχτάρα ανάμιχτη με φόβο .Κοιτούσε τον καθρέπτη να δει αν τον ακολουθούσε κανείς.Μανία καταδίωξης σκέφτηκε αλλά χλεύασε αυτην την λογική σκέψη που τον επισκέφτηκε.Μετα απο οτι έζησε,ένοιωθε οτι η σχέση του με τη λογική ειχε διαταραχτεί σοβαρά...Πέρασε τις λεωφόρους που βρηκε μπροστά του,λούστηκε στα πορτοκαλι φωτα τους,προσπέρασε ξενύχτηδες απο τα σκυλάδικα,είδε μεθυσμενους να ξέρνανε στους γωνιές,μπήκε στην παραλιακή λεωφόρο του Σχοινια και χωρίς να το καταλάβει βρεθηκε στις 5 παρά το χάραμα ,μπροστα στην παραλία που ερχότανε παλιά..στα "δικαστικα".

Υπνωτισμένος σχεδόν προχώρησε μεχρι τα βράχια. Ο θαλασσινός αέρας μπήκε στα ρουθούνια του και αυτός τον ρούφαγε άπληστα σαν φάρμακο.Σαν το μοναδικό φάρμακο!'Εβγαλε τα ρούχα του και στάθηκε ολόγυμνος πάνω στο βράχο.'Ηταν εκεί,χαραματα με το μαύρο της νύχτας να του χει κλέψει ολη την μνημη του,και το βαθύ γαλάζιο της αυγής να του υπόσχεται τα πάντα ,αρκεί να.......

Και ναι,βούτηξε απο τον βράχο με μια απίστευτα άτσαλη βουτιά στα μαυρογάλαζα νερά.. Το ιώδιο μπήκε στη μύτη του στα αυτιά του στο στόμα του,κ απο κει στο μυαλο του στα νεύρα του,στις φλέβες του ,στη ψυχή του την ίδια....'Οταν έβγαλε το κεφαλι του απο το νερό,η νύχτα είχε υποχωρήσει ακόμα πιο πολύ..Με μεγάλες απλωτές κολύμπησε ακόμα πιο βαθιά νιώθωντας τα ρεύματα να ανατριχιάζουν το στομάχι τη κοιλια και τα πόδια του...Κολύμπησε ώρα πολύ και ήταν σαν...σαν....το νοιωθε σαν, να ... να κολυμπούσε στη μήτρα που τον γέννησε,και που τωρα τον γεννούσε ξανά απο την αρχή μ εναν τελείως διαφορετικό τρόπο.'Εφεξε μέσα στο μυαλό του οτι δεν ειχε να κάνει με την βιολογική του μάνα ,αλλά με την την αρχαία εκείνη μήτρα απο την οποία ηταν ξεκομμένος τελείως!!Την αρχέγονη μητρα της θάλασσας ,της ζωης της ιδιας!!!Ηταν κάποιος χωρίς τη μητρική του "κάρτα"...Και τώρα αποκτούσε επαφή ξανά μαζί της και μεσω αυτής με τη ζωη του!!!.

Βγήκε στο βράχο του, την ώρα που ο θόλος μαστούρωνε με κάτι φούξια σύννεφα στην ανατολή ...και ο φέγγαρος έβγαινε στη δύση σε κατάσταση safe mode..Εκλεισε τα μάτια και ρούφηξε μέσα του όλη τη στιγμή....

Πισω του η πόλη ξυπνούσε βρίζοντας και μουρμουρώντας για την κακή της τύχη.. ...εκτος απο την δικιά του πολυκατοικία που είχε γεμίσει μπάτσους έτοιμους να μπουκάρουν στο διαμερισμα του..

.*nNoe*

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

μνήμες απο "νερό να ναι κ ότι να ΄ναι"

Στα μέρη μου στην Αιτωλοακαρνανία ,δεν έχουμε θάλασσα.Εχουμε λίμνες.Εχουμε δλδ και θάλασσα αλλά είναι μακριά.Τα παλιά χρόνια ήταν ακόμα πιο μακριά γιατί δεν είχαμε και μεταφορικά μέσα ειδικά οι πιο φτωχές οικογένειες.Τίποτα απο τα παραπάνω όμως δεν μείωνε την επιθυμία για αυτήν.Παιδιά τα καλοκαίρια,παίζαμε με τα χώματα,την λάσπη,αυτοσχέδια παιχνίδια,μπάλα,και πετροπόλεμο.Αυτα τις ελευθερες ωρες γιατί όλες τις άλλες ,συμμετειχαμε στη "γιορτή του ταμπάκου
",το μάζεμα των φύλων του καπνου,το αρμάθιασμα,στα ποτίσματα στα χωράφια και πάει λέγοντας.

Τι θυμάμαι απο το νερό όλα εκείνα τα χρόνια.....

*Τις παγοκολώνες που αγοράζαμε κάθε μέρα απο ένα τρίκυκλο της κακιάς ώρας που ερχότανε ασθμάινοντας κάθε πρωί στο χωριό σε κάθε σπίτι.Θυμάμαι το σχήμα τους ,και την δροσιά τους.Τις βάζαμε σ ενα τύπου ξύλινο ψυγείο,με μια κανουλίτσα στο εξωτερικό μέρος τους,πάγωνε
το νερο που το πίναμε πάντα με μέτρο.Η παγοκολώνα ήτανε έμβλημα  κανονικό δροσιάς στο μυαλό μου .Απο τα πιο δυνατά σημεία αντίθεσης στα καυτά καλοκαίρια της Αιτωλοακαρνανίας.Ο πάγος είναι ένα αγαπημένο πραγμα που θυμάμαι απο τότε.Οπως νιώθω να αποκωδικοποιήθηκε μέσα μου
ήταν αναμφίβολα ένα βαθύτερο σύμβολο ελπίδας...

*Το μπανιο που μας βάζανε με το ζόρι να κάνουμε κάθε Σάββατο μέσα στη ξυλινη σκάφη με πράσινο σαπούνι.Πάντα σε εξωτερικό μέρος μιας και τότε δεν έπαιζε η φάση μπανιο και τουαλετα μέσα στο σπίτι.Μπανιο με νερό που έβραζε σε μαύρο καζανι στα ξύλα,τρίψιμο με πράσινο σαπούνι,και ξέπλυμα με κρύο νερό.Αυτό το κρύο νερό και η δροσιά του "μετά" ,ήταν όλα τα λεφτά.Ναι έτσι ήτανε.Κάθε Σάββατο βράδυ παθάιναμε ομοαδική κρίση καθαριότητας.Ευτυχως δεν έπαθε κανεις
τίποτα,ποτέ!!! :pPPppPp

*Bροχές δε θυμάμαι τα καλοκαίρια.Θυμάμαι όμως πολλα μεσημερο- απογεύματα υπόκωφα μπουμπουνητά και το Παναιτωλικο να μαυρίζει.Καταιγίδες δε θυμάμαι συχνές.Για μια σειρά απο χρόνια όμως,θυμάμαι μετα τις 20 Αυγούστου να ρίχνει χαλάζια ,καταιγίδες κάθε μέρα με ραντεβού.Ξέραμε ,στις 5 θα χουμε καταιγιδα.Οταν σκοτείνιαζε ο ουρανός ήτανε ευλογημένη ώρα.Κανείς δεν 'ηθελε καταιγίδες Ιούνη Ιουλη μεχρι μεσα Αυγούστου.Τα καπνά κινδυνευανε. Θυμάμαι φύλα καπνού με τρύπες σα να τα γάζωσε πολυβόλο όπλο.Καταστροφή...Οι μυρουδιές απο
το βρεγμένο χώμα ήταν ανεπανάληπτες.Ενιωθες τη δίψα του τόπου γύρω σου τόσο ζωντανή και τόσο επιταχτική που η ταυτιση σου μαζί της ήταν ενα φυσκό γεγονός.Τότε ένοιωθα τόσο "συμφωνος" με το γυρω μου και αυτό ήταν...ένα απίστευτο συναίσθημα...Και τ απογευματα του Αυγουστου
που οι καταιγιδες κάνανε τα σύκα να κιτρινίζουνε και να σαπιζουνε,το χώμα να μυρίζει χειμωνα,και το ψαξιμο σε κατι ρεματα διπλα στο χωριο για συλλογη σπιρτόκουτων....


*Θυμάμαι τα "αυλάκια" με το νερό που ερχοτανε απο τη λίμνη για το πότισμα στα χωράφια.Θυμάμαι που καμμιά μας μαγευε τόσο η θέα του νερού που στα μάτια μας φάνταζε τόσο καθαρό και γαργαρο και δροσερο που καμμιά φορά βουτούσαμε εκεί μέσα και η πράξη μας αυτή εμοιαζε
τόσο πολύ μ αυτό που λέμε " λύτρωση".Ηταν όμως πολυ πολύ επικίνδυνο.Καποια παιδιά πνιγήκανε....


*Θυμαμαι το πρώτο πρώτο μπάνιο στη λίμνη στα Σταμνα.Θυμάμαι όλη την μέρα.Το τρακτερ που ανεβήκαμε για να πάμε,το μεσημέρι που πηγαμε και τον ηχο των τζιτζικών τη σκόνη και την αφόρητη πνιχτή γεμάτη υγρασία ζέστη .Θυμαμαι πως φαινότανε απο μακριά η λίμνη,ήσυχη καθαρη γαλήνια.Θυμάμαι όμως πόσο διαφορετικά ήταν απο κοντά.Καλάμια,θολά νερά,νεροφίδες.Θυμάμαι τον φόβο του κάθε βήματος μεσα σ αυτα τα νερα με το πέλμα του ποδιού να πατάει αγνωστες ανώμαλες και γλιστερές επιφάνειες στο βυθό,ανάμιχτο με την σφοδρή επιθμία για μια βουτιά στο
νερό.ΝΕΡΟ ΝΑ'ΝΑΙ Κ ΟΤΙ ΝΑ 'ΝΑΙ..... Θυμάμαι το άγγιγμα του νεροφίδας στη πλάτη μου και το τρομαγμενο βατράχι που του χαλάγαμε την μεσημεριανή του σιέστα ...Τρελλη συγκινηση.....

*Θυμάμαι ενα δευτερο μπανιο στη λίμνη της Τριχωνιδας.Μια εξέδρα που βουτούσανε τα υπόλοιπα παιδιά ,ο φοβος της βουτιάς σε μια τόσο βαθιά αλλα πεντακάθαρη λίμνη..Και τον τρομο,οταν δεν υπηρχε η άνωση απο το αλάτι να σ ανεβάσει επάνω και να σε κρατησει στην επιφάνεια.Ο
πανικός μέχρι να ξαναβγώ στην ακτή...Ουφ...τι αγχος...δε θα το ξανακάνω.Το ορκίστηκα...

***************            *********************            ****************************

ΑΠο τότε έχουνε περάσει χρόνια πολλά.Τωρα και πάλι η θάλασσα είναι μακριά,αλλά ουτε λόγος για μπανιο στις λίμνες και στ αυλάκια,Οχι επειδη μεγαλωσα,αλλά επειδη είναι τόσο μολυσμένα όλα που ,,δεν εχει νόημα..Και πάλι οι βροχές αραιωνουνε τα καλοκαίρια,και αν πετύχω καμμιά φορά που θα εμει εκει καμμια καταιγίδα μόνο αυτή μου θυμίιζει τοσο ζωντανα εκείνα τα πρωτόγωνα συναισθήματα της παιδικής ηλικίας .Γιατι κατα τ αλλα η ζέστη ειναι πάντα παρούσα αλλά πλέον νιώθω να ναι πολύ πολυ μόνη της....Τοσο μόνη της που κατα βαθος την αγαπάω πολύ....και τη συμπονώ έτσι που τη βλέπω να χτυπιεται πανω στα αδειανα απο καπνό χωράφια,στις έρημες αυλές ,πάνω στα ac και στα
δαιμονισμενα ΙΧ που τρεχουν για λιγη δροσια στις παραλιες της Λευκάδας και του Αστακού.....

*nNoe*

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ-6(ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ)


Τίτλος της σημερινής ταινίας "ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ".Αυτή η ταινία γυρισμενη το 2006 έχει μια σκηνη που δέιχνει το χιόνι του Γενάρη του 2006,δεν ειναι εφφέ,και ως εκ τούτου έχει μια άλλη αξία. Η ίδια η ταινία ανηκει στο χωρο της μουσικοχορευτικής ταινίας,ειναι
του Παναγιωτόπουλου,και προβληθηκε τελος 2006. Στη σκηνή που επέλεξα ο ήρωας μόλις εχει μαθει οτι θα πεθανει σε κανα τρίμηνο.Βγαίνοντας απο το γραφειο του γιατρού,ρίχνει στούπα....
*nNoe*

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

Kυψέλη ,καταιγίδα.....

Η σιχαμενη ήρθε.ήρθε με το ζόρι,απο τα μαλλιά ,αλλά ήρθε!!Με πετυχε στο δρόπνο απο Σεπόλια για Κυψέλη.Μ εκανε λούτσα μ ΄έκανε παπί αλλά η ρουφιάνα τη χάρηκα.Ειχα και κάμερα μαζί και τράβαγα ίσα καταπάνω τον θόλο κ.. οτι έπιασα.Δεν ήταν δυνατή.Αυτη ειναι η αλήθεια.Ουτε νερό
είχε.2χιλιοστά άφησε.Αλλα ήρθε με το ζόρι.Το νιώθω το πιστευω και το ενοώ αυτό 'Ηρθε..ήρθε...δε ητανε να ρθει,ΗΡΘΕ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ Κ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛIA....

ΒΙΝΤΕΟ απο την καταιγίδα στις 9 Ιούνη 2008:

*nNoe*

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

Ματιές μέσα κ έξω-16

Xiονούρες !!'''Ενα αγαπημένο θέμα της λίστας.Ενα απομεινάρι του χειμώνα,που όσο κρατάει,γίνεται σημείο αναφοράς.Απ όλους?? Χμμμμ....Οχι ακριβώς!!Κρήτη και Εύβοια πρωτοστατούν!!Δίρφης και
Ψηλορείτης παίζουνε κάθε χρόνο ένα άτυπο ματς ειδικά αυτή την εποχή..
Και μέσα σ αυτη τη "μάχη" ο Βαγγέλης και η Τζενούλα.

Δυο λόγια για το ζευγάρι αυτό των.... γλάρων που επιστρέφουν μετά απο ..3 χρόνια περίπου..Η Τζένη είναι καιρόφιλη,φανατική της λίστας ,ενώ ο Βαγγέλης ειναι απλά ...Τζενόφιλος και ελαχίστη σχέση
έχει με τα του καιρού και της λίστας.Η αγάπη του ομως για το Τζενάκι τον φερνει αντιμέτωπο κάθε φορά με τρομερές -για το μυαλό του,ασύλληπτες- καταστάσεις .Δεν αντέχει πάντα και όταν δεν αντέχει ο τσακωμός είναι προ των πυλών ,διότι το Τζενάκι ειναι αδιαπραγμάτευτο
σε οτιδήποτε έχει σχέση με τον καιρό και την λίστα!!!

Το σημερινό story?? Απολαύστε το.Αφιερωμένο εξαιρετικά στο Γιωργο τον Πατρίκη(ξέρει
αυτός),αλλα και φυσικά σε ολόκληρη την λίστα ....



*nNoe*
"χιονούρα"                    

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...