Aρχαίος Φλεβάρης

 ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Στις φλέβες του Φλεβάρη ,κυλάει νερό,πάγος,χιόνι,τρέλλα ,μεθύσια,ζωή και θάνατος μαζί.Στο διάβα των αιώνων,ότι στοιχειώνει την ανθρώπινη ψυχή κυλάει στις φλέβες του μήνα αυτού ,ενός μήνα μεθυσμένου απο το αίμα και τον πάγο,απ τον έρωτα και την ζωή.Κ αυτος μην αντέχοντας  σκίζει τις φλέβες του  αυτές και αφήνει να τρέξει στη γή η ουσία του και το είναι του.Μυστηριακές βροχές,χιόνια εξαγνισμού,παγοι με την οξύτητα και την διαυγεια των  καθαρμών,τρυφερές ζέστες υπόσχεση συνέχειας της Ζωής,όλα σ ενα ποτάμι βρίσκουν τον δρόμο τους για τις φλέβες της γης.Το νοιωσα χτες ,όταν για όσο άντεξα ,αισθάνθηκα την μυστηριακή αυτή  βροχή ν ανεβαίνει απο το χώμα μέσα μου και να κατακλύζει κάθε μικρή και μεγάλη μου φλέβα.Το νοιώθω σήμερα,με το χιονόκρυο να με περιβάλλει ζεστό και χαμογελαστό,με το χαμόγελο του αναπόφευκτου σε μια πορεία προς τον "θάνατο" και την "Ανάσταση" μαζί.

Δεν ειναι τυχαίος τούτος ο μήνας ,δεν ειναι νέος ,ούτε γερνάει ποτέ.Θυμάται μόνο και επαναλαμβάνει όλη την τελετουργία που οι αρχαίες ψυχές του απόδωσαν.Μήνας που τελούνταν τα Ανθεστηρια,στην  Αρχαία Ελλάδα ,μήνας που στην Αττικη τελουνταν τα μυστήρια αυτα απο τις 11 εως τις 13 ενος 20 ημερου -τότε-Φλεβάρη.Την τρίτη μέρα των μυστηρίων,  και τελευταία ημέρα εορτάζονταν τα Υδροφόρια προς τιμήν όσων χάθηκαν στον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

Οι Αθηναίοι έριχναν αλέυρι από στάρι ζυμωμένο με μέλι προς τις χθόνιες θεότητες σε ένα χάσμα που υπήρχε στο τέμενος της Γης Ολυμπίας, το οποίο βρισκόταν στο Ναό του Ολυμπίου Διός που είχε κατασκευάσει ο Δευκαλίωνας  όταν ήρθε στην         Αθήνα .Κατά τη λήξη της τελετής, πίστευαν ότι οι ψυχές επέστρεφαν στον Κάτω κόσμο οπότε και φώναζαν: Θύραζε Κάρες ουκέτ' Ανθεστήρια.
Οι Ρωμαίοι παλι,ειχαν τον  Φέβρουο,που  ήταν ο θεός των νεκρών και την  Φεβρούα που  ήταν η θεά που επόπτευε τους καθαρμούς και τους εξαγνισμούς. Κάνανε ειδική γιορτή εκείνο τον μήνα οι Ρωμαίοι αφιερωμενη στον εξαγνισμό και στην κάθαρση  και επιπρόσθετα, επειδή ήταν πολύ  βροχερός τον είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα.



Εις έτη πολλά Φλεβάρη της Ελλάδας,μεθυσμένε μήνα,παλαβέ απο θάνατο κ έρωτα.Ανεστησέ μας και καθαρισέ μας απο τις βρωμιές των λιμναζόντων νερών των άνυδρων καρδιών και των σκονισμένων -σκοτισμενων "καθαρμάτων " της εποχής μας...Ας λάμψει το κρύσταλλο σου στη ψυχή της γής και μύνημα ζεστής ελπίδας ας καρπίσει στα κλαδεμένα αμπέλια της μνήμης μας....

              

  (oi Φωτογραφίες είναι απο τα Σεπόλια,σήμερα Παρασκευή 04.02)

Γαλαζόλευκα,ροζ και χιονισμένα χρώματα ,αέρηδες και κορυφές στην Δύση..

             
*nNoe*