Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

"καλημέρα μου πες?....καληνύχτα?"

Ειναι εκει που περιμεναμε το ανσασέρ στο νοσοκομείο,ν ανέβει ο καθένας όπου σκατά πήγαινε.Γιατροί,νοσοκόμες,ασθνείς.Και σκάει η τύπισα με τον espresso frendo στο χερι ,τη τυροπιτα που παει τζάμπα με τον espresso(προσφορα γνωστου ταχυφαγείου),το μπουκαλάκι με το νερό και το ακουστικο στ αυτί.Και λέει:" όχι,όχι,όχι.μου απέδειξες τι είσαι,δε θέλω να σου δώσω καμμιά άλλη ευκαιρία."
Γυρνάει ο κόσμος,ρίχνει μια ματιά,και ξαναγυρνάει το βλέμμα ,στο ασανσέρ που αργεί.Η τύπισσα συνεχίζει τον διάλογο."Οχι,δεν ειναι δυνατόν εγώ να κάνω συνέχεια υποχωρήσεις και εσυ να μου φέρεσαι μ αυτον τον τρόπο.Δεν με υπολογίζεις".
Μερικοι ξαναγυρνανε και τη κοιτάνε μ αναμικτο βλέμμα απορίας και σιχασιάς.Ξαφνικα σκάει στη παρέα και ενα φορείο.Ενας παππούς,σαν ημιθανής γέρος γιαπωνέζος βρυκόλακας με καλωδια παντού παρκάρεται μπροστά στο ασανσέρ.Η τυπισα τον κοιταζει αφηρημένα και συνεχίζει: "Ενα,ενα πράγμα πες μου.Χτες το βράδυ μου είπες καληνύχτα?Σε ρωτάω αν χτες το βράδυ μου είπες καληνύχτα"..."αν ειναι σημαντικο?.."καλα με δουλευεις μπροστα μου?"."τι ειμαι εγω ένα αντικειμενο?"
Το ασανσέρ φτάνει,πρωτα μπαινει το φορείο,μετα ολοι οι υπόλοιποι,στο τελος μπαινει και η τύπισα,η οποία συνεχίζει"...."ααα....γιατι/?γιατι////? δε το καταλαβα.....δλδ,το πρωι χτες μου ειπες καλημερα"?Ολος ο κοσμος πλεον,τη κοιταζει με μισο ματι.Το ιδιο και ο παππους πισω απο τη μασκα οξυγονου.Αυτος τη κοιταει και με τα δυο ματια ορθανοιχτα.Αυτη δε ξερω πως το χει δει...σα να νομιζει πως ολο το προσκαιρο ακροατηριο του ασανσερ ειναι μαζι της ,και συνεχιζει πορωμενη..."πες μου ρε παιδι μου....μου ειπες καλημερα..καληνύχτα ,μου ειπες???τι ειμαι
για σενα αν δε μου λες εστω μια καληνύχτα?τι αξιζω για σενα? να σου πω εγω....ενα τιποτα ειμαι,για σενα ειμαι ενα τιποτα".

Ο παππους αγωνιά,κάνει κατι νευματα`,κατι σα να θελει να πει,γουρλωνει τα ματια,ο τραυματιοφορεας  δειχνει ν ανυσηχει,ο κοσμος ειναι μπερδεμενος,η τύπισα συνεχιζει:"εμενα ρε,ειπες αι στο διάολο?εμενα?να ψοφησεις ρε ,να ψοφησεις δε με νοιάζει καθόλου".Αλήτη,ε αλήτη,που θα τολμήσεις να με βρίσεις εμένα"...
Ο παππούς πλέον ειναι οριακά,ο τραυματοφορέας τα χει παιξει,αγωνία μεγάλη,ο κοσμος παραμιλάει,μια κραυγή,ενας γδούπος και ο παπούς είναι νεκρός.Τεζα.Πιο τέζα δε γίνεται.Το ασανσερ φτάνει στον επόμενο όροφο.Η τυπισα εχει κατεβάσει τοακουστικο και ψελίζει :τι γινεται εδω?τι εγινε?...

*Το στορυ,ειναι αληθινό,μέχρι τη στιγμη που η τυπισα λέει "να ψοφήσεις" και ο παππούς στο ασανσέρ,ψοφάει.Ποιητική αλητεία τα βαλα εγω να συμβαίνουν και τα δυο μαζί.Ενταξει,τωρα ψιλο-αλητεία.Ποσα τηλεφωνήματα δεν εχουν μεσα το "να ψοφήσεις ρε"..? και πόσοι παππούδες δε τα τινάζουν καθημερινά παντου....?ακόμα και μεσα σ ασανσερ νοσοκομείων...?!!

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

"Ματιές μέσα κ έξω:"και με το σεξ ,τι γίνεται?"

Η Τζένη ειναι τρελλαμένη με τον καιρό,αλλα ο Βαγγέλης ειναι μ αυτήν.Καλά όλα αυτά ,τα ξέρουμε...αλλά με το σεξ ,μεταξύ τους ,τι γίνεται?Δυσκολα τα θηλυκά,ακόμα πιο δύσκολη όμως η Τζένη,η οποία βάζει όρους ,παίζει δε παιζει σεξ....


*nNoe*

Πονόψυχο θηλυκό

M αρέσει ο χρόνος.Είναι το απόλυτο αρσενικό.Η σιωπή είναι το άλλο του μισό.Η σιωπή είναι το απόλυτο θηλυκό.Αυτό το ζευγάρι έχω μέσα μου.Χρησιμοποιεί το σώμα μου σαν ξενιστής Allien,με ρουφάει σιγα-σιγά και θα με καταβροχθίσει από τα μέσα προς τα έξω.Το μόνο που θα φτύσει σαν κουκούτσι,θα είναι το μυαλό μου.Του είναι άχρηστο,του είναι περιττό.
"Ετσι είναι",μίλησε κ είπε η Σιωπή μια και μοναδική φορά κ έπειτα ,έβγαλε το σκασμό παίρνοντας αδιάκοπα τσιμπούκια στον Χρόνο.
Χμμμμμ...πονόψυχο θηλυκό του "ετσι".....







*nNoe*

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

17 Aυγούστου

Παρασκευή Αυγούστου 2012.

Γυρω στις 7:30 τ απόγευμα ,απο το μπαλκονακι της Κυψέλης ,προς Βόρεια και προς Δυτικα















*nNoe*

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Ματιες μέσα κ έξω"φταίει το καλοκαίρι"

Καλοκαίρι,και τα μυαλά στα κάγκελα,στις παραλίες,στον ανέφελο ουρανό.Χαρά θεού.Για όλους?Οχι για όλους φυσικά.Η Τζένη τα χει παρει κρανίο.Δες τη παλεύει άλλο με το καλοκαίρι.Εχει να δει βροχή ενα χρόνο τώρα και αυτό για οποιον ξέρει τη Τζενη,ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει.Βέβαια,και ο Βαγγέλης την ξέρει,μιας και τον σερνει κυριολεκτικά απο το ράμφος τόσα χρόνια,αλλά....οκ,,πόσο σίγουρο είναι αυτό τελικά?Για να δούμε..Αυτο το καλοκαιρι,μήπως κρύβει εκπλήξεις ?



Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

"Τα κόκκινα νύχια"

Ότι μπόρεσε να βγεί και να εκφραστεί,απο μια εικόνα στα επειγοντα περιστατικά του Δημοτικου Νοσοκομειου του Αγρινιου τον Αυγουστο του 2012.Μια ηλικιιωμενη εισάγεται σ άθλια κατάσταση με δύσπνοια.Το σωμα της σκελετωμένο και ισχνό,φαινονται τα κοκκαλά της .Το χρωμα της λευκό,ωχρό του θανάτου.Μόνο τα νύχια των ποδιων της ,είναι κατακόκκινα.....



Τελευταία γραμμή άμυνας,
της ζωής που υποχωρεί παλεύοντας ως το τέλος
στα κόκκινα νύχια των ποδιών ,
της γριάς γυναίκας με το ξέπνοο βλέμμα
και το άσπρο νυχτικο με τα λουλούδια.

Κόκκινα νύχια να τα βλέπει ο παντοτινός κ αδικημένος εραστής της
-ο θάνατος- ,
να βουρλίζεται μ οτι δεν χάρηκε χρόνια τόσα
να μη λυπάται τώρα στα στερνά,
να την κάνει δική του μ όρεξη ερωτική κ αδιάφορη καθόλου
για μια φορά και μόνο,αυτή την τελευταία τη φορά...




*nNoe*

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Σύντομη καταιγίδα (βίντεο)

Σύντομη καταιγίδα το απόγευμα του Σαββάτου 11 Αυγούστου,επηρέασε την Αθήνα και την περιοχή της Κυψέλης.Οι υποχρεώσεις μου στο νοσοκομείο,εκείνη την ημέρα δε μου επέτρεψαν να είμαι παρών.Είχα αφήσει όμως τη κάμερα ανοιχτή και οτι καταγράφτηκε παρουσιάζεται στο παρακάτω βίντεο και στα λιγα video frames. Απο ενα λαθος ο φυσικος ηχος αυτης της συντομης καταιγιδας ,σβηστηκε και δε υπαρχει σ αρχείο πλεον.Το "κενο"καλυφτηκε μ ενα τραγουδι των ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ....και το βιντεο παρατιθεται για αρχειακους λογους.Ειναι επισης παιγμενο σε γρηγορη κινηση και δε φαινονται καλα οι κεραυνοι προς το τελος του βιντεο.




Video frames


























*nNoe*

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

"To μικρό παραθυράκι"


Κάποτε  λοιπόν ,ήταν ένας τύπος που ήθελε να φτιάξει ένα σπίτι. Μια μονοκατοικία. Είπε τι  είχε στο μυαλό του  στον μηχανικό και ο μηχανικός αφού το σκέφτηκε κ έκανε τις κατάλληλες μετρήσεις ,του έκανε τα σχέδια για το σπίτι του. Του είπε δε, θα βάλουμε αυτά τα  υλικά, γιατί αυτά χρησιμοποιούν όλοι και είναι τα πιο δοκιμασμένα στην αγορά. Ο τύπος δε τα  πολύ-γούσταρε  τα συγκεκριμένα υλικά αλλά ,τι να κάνει κιόλας...Συμφώνησε λοιπόν με τον μηχανικό, αλλά τον παρακάλεσε για κάτι .Σ ένα μικρό παραθυράκι που το θελε να ναι στη σοφίτα του σπιτιού ,ήθελε να βάλει άλλα υλικά από αυτά που του πρότεινε για όλο το σπίτι ο μηχανικός. Δικά του υλικά δηλαδή. Δικιάς του έμπνευσης που όμως ήταν πολύ σπάνια και πολύ ακριβά..Ο  μηχανικός, παρόλο που θίχτηκε κάπως ο επαγγελματικός του εγωισμός, τελικά συμφώνησε.

Το σπίτι ξεκίνησε να χτίζεται και σε λίγο καιρό, ήταν  έτοιμο. Ήταν μια «κούκλα» .Γεμάτο παράθυρα να μπαίνει φως, κήπος, λουλούδια, πόρτες μπροστά και πίσω ,εσωτερική σκάλα, ευρύχωρα δωμάτια, βεράντα  ,σοφίτα  και κάτω από τη σοφίτα ένα μικρό παραθυράκι φτιαγμένο με τα υλικά που ήθελε ο ιδιοκτήτης. Ήταν τέλειο...

Ο καιρός περνούσε ο τύπος θαύμαζε και χαιρόταν το σπίτι του ,μέχρι που μια μέρα έγινε ένας φοβερός σεισμός .Ο μεγαλύτερος που είχε  γίνει ποτέ στη περιοχή. Ευτυχώς ήταν μεσημέρι και το σπίτι ήταν άδειο. Όταν γύρισε από τη δουλειά του ,ο τύπος, τι να δει… Όλο το σπίτι είχε καταρρεύσει. Όταν λέμε όλο ,εννοούμε ,όλο. Δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο. Τοίχοι, κολώνες, δωμάτια, τζάμια ,πόρτες παράθυρα, όλα είχαν γίνει σκόνη, είχαν σπάσει ,είχαν  διαλυθεί. Μόνο το μικρό εκείνο παραθυράκι ήταν άθικτο! Το κοίταζε ,το ξανακοίταζε, δεν πίστευε στα μάτια του. Άθικτο τελείως.

Ο τύπος έκατσε στη μέση από τα συντρίμμια, με το μικρό παραθυράκι απέναντι  του. Άναψε τσιγάρο και συνέχιζε να το κοιτά εν μέσω των συντριμμιών του σπιτιού του, για το οποίο τόσο κόπο είχε κάμει, τόσες θυσίες ,και τόσο  υπομονή. Δεν τον ένοιαζαν τα λεφτά που  χάθηκαν. Πιο πολύ τον διέλυε που η δική του επιλογή για τα υλικά ήταν η πιο σωστή και όμως επειδή  φοβήθηκε, δέχτηκε ότι του πε ο μηχανικός που  -ήξερε λέει- την αγορά. Χρόνο για να ξαναχτίσει ένα τέτοιο σπίτι δεν είχε .Λεφτά επίσης για να κάνει ένα σπίτι μόνο από τα υλικά που είχε το παραθυράκι επίσης δεν είχε.

Εκείνο το βράδυ ,έμεινε εκεί, στα συντρίμμια. Δε κούνησε καθόλου .Και το άλλο βράδυ επίσης. Και το παρ άλλο. Ευτυχώς ήταν και καλοκαίρι και έτσι δεν είχε πρόβλημα να μείνει ασάλευτος μέρες και νύχτες  σαν το ψάρι που το τυφλώνει ο προβολέας στα βαθιά και σκοτεινά νερά.


Μη με ζορίζετε να σας πω τι έκαμε σαν ήρθε το Φθινόπωρο και ο Χειμώνας. Ακούστηκαν πολλά, ειπώθηκαν πολλά. Κανείς δε τον ξανάδε στην περιοχή. Κάποιοι τελευταία είπανε πως έπιασε δουλειά .Φτιάχνει λένε μικρά παραθυράκια και τα πουλάει. Από  ξύλο, από κεραμίδια, από πηλό, από φτερά, από τενεκέδια .Δικά του δηλαδή χειροποίητα  παραθυράκια …Κοιμάται ,είπανε –επίσης-στα παγκάκια και σε κάτι άθλια μπουρδελο -ξενοδοχεία…




*nNoe*

"Ο Ευχοσκουπιδιάρης"



Τούτο,το επάγγελμα,ειναι αρχαίο.Πολύ αρχαίο.Μα κανείς απ όσους το κάνουν,δε μολογάει ότι το κάνει.Εγώ είμαι ένας απ αυτούς και αποφάσισα να το πω γιατι με βαραίνει.Μάλλον δεν άξιζα για αυτή τη δουλειά και είναι καλύτερα να το παραδεχτώ.

Εκ πρώτης όψεως ,είναι απλή δουλειά.Κάθε μέρα μαζεύεις τις ευχές που πάνε χαμένες.Καλη μέρα,καλό μήνα,καλα να σαι,όλα καλα,υγεία πανω απ' όλα,καλότυχος,καλορίζικος,καλοτάξιδος,ολα αυτα κ ακόμα πιο πολλά.Ευχές για γενέθλια,για γιορτές,για ανάρρωση,για ραντεβού,για τύχη,για γάμους,βαφτίσια και κηδείες.Ευχες συλληπητήριες,ευχές με νόημα και ευχές χωρίς κάνενα νόημα.Ευχες μεταξύ φίλων,μεταξύ εραστών,μεταξυ συγγενών,ευχές διαδικτυακές ,ευχες απο τηλεφώνου,ευχές γραπτές,ευχές τηλεφωνικές.


Η δουλειά ειναι καθημερινή.Αυξάνει στις γιορτές,ειδικά στις μεγάλες γιορτές.Ονομάτων,αλλά και εορτασμων όμως το Πάσχα η τα Χριστούγεννα.Είναι μια δουλειά χωρίς ωράρια.Χωρίς διακοπές,χωρίς άδεια.Οι αποδοχές δεν ειναι σε χρήμα,μα σε ποσοστά.Τι εννοω ποσοστά θα το πω παρακάτω.


Πριν πω για τα ποσοστά όμως,πρέπει να σας πω για τις ευχές,γιατί δίκαια θ αναρωτηθείτε ,αν όλες οι ευχές που κ εσείς δίνετε πάνε στα σκουπίδια .Η αλήθεια το λοιπόν,είναι πως όχι.Δε πάνε όλες οι ευχές στα σκουπίδια και δε τις μάζευα  όλες.Μα,επίσης αλήθεια είναι,πως μόνο το 1% όλων των ευχών όλου του χρόνου δεν καταλήγαν στα δικά μου χέρια.Και πως γίνεται το ξεδιάλεγμα θα  μου επείτε.Είναι απλό.Οι ευχές που είναι απο καρδιάς ,είτε λέγονται πως ειναι απο καρδιάς,είτε όχι,καίνε.Και δε το καταλαβαίνεις πως καίνε ,παρα μονάχα σα τις πιάνεις στα χέρια σου.Όλες οι άλλες ,όσο μεγάλες κ αν είναι,όσο βαρύγδουπες,όσο φτιασιδωμένες ,οσο περίπλοκες,οσο κ αν συνοδεόυν δωρα,χρήματα η αλλα αντικείμενα αξίας,αφού δεν είναι απο καρδιάς,άμα τις εγγίξεις είναι χλιαρές μη σας πώ και παγωμένες.Και έτσι πάνε στα σκουπίδια.

Απ το 99% των ευχών που είναι για τα σκουπίδια ο ευχοσκουπιδιάρης παίρνει το 0,0001% του νοήματος αυτων των  ευχών.Μη νομίζετε πως είναι αμελητέο.Του φτάνει να ζήσει 50 ζωές με καλή τύχη,καλή υγεία,καλά ταξίδια,καλό γάμο,καλά γηρατειά,καλή κηδεία.50 ολόκληρα χρόνια.Ο ιδιος βέβαια δε ζεί παρά όσο κ εσείς και δε μπορεί να  χρησιμοποποιήσει στο πολλαπλάσιο αυτο το 0,0001% ,οπότε είναι σαν δώρο-άδωρο,αλλά αυτό έχει ελάχιστη σημασία.Το μειονέκτημα σ αυτή τη δουλειά,είναι το πολύ γερό στομάχι που πρέπει να έχεις.Να αντέχεις την υποκρισία,τη ψευτιά,την πουστιά,τη ρουφιανιά,την υστεροβουλία,την αλλοτρίωση,το επιτηδευμένο,το δήθεν κ ένα σωρό άλλα δαιμόνια που κάνουν τις ευχές  σα λιωμένα παγωτά μέσα στα σκατά.  Πιστέψτε με,έχουν δει πολλά τα μάτια μου....


Θα με ρωτήσετε δίκαια,γιατί ,αφού οι απολαβές μοιάζουν να ναι τόσο καλές,τα  παράτησα.Για έναν λόγο κ μόνο.Ενας ευχοσκουπιδιάρης δεν μπορεί να ευχηθεί ο ίδιος ποτέ ,σε κανέναν και για κανέναν λόγο.Και αν ευχηθεί ,η ευχη του απο ευχη ,γίνεται κατάρα.!!Και γω την πάτησα μια φορά.Φλεγόταν η καρδια μου να ευχηθώ και το κανα.Και η ευχή μου έγινε κατάρα.Και εκει που ευχηθηκα έπεσε συμφορά μεγάλη.Αυτό δε το άντεξα.Όλα τ αλλα θα μπορουσα να τ  αντέξω.Να μην μπορώ ομως να ευχηθω οταν η καρδιά μου φλεγεται ,δε το μπορουσα.Εχω δεί την δύναμη των ευχών απο καρδιάς και ειναι απ τα μεγαλύετρα θαύματα που μετά βίας φτάνει να νοήσει ο ανθρώπινος νους.Και εχω δει και τη δυναμη της καταρας και ειναι στ αληθεια τεράστια.Γιαυτό και τα παράτησα.Προτίμησα  να χάσω τις 50 μαζεμένες ζωές σε καλοτυχία και να ρισκαρω όλη μου τη ζωη για  λίγες ευχές -αν ειμαι τυχερός- απο καρδιάς.


Αρκετά σας ζάλισα.Ενα μόνο ακόμα να σας πω,ένα μυστικό και κρατάτε το καλά.Προτιμότερο είναι να μην εύχεσαι καν  ,αν δε ευχεσαι απο καρδιάς.Θα σε πουνε πολλά,αλλά αξίζει αν είναι οι ευχές σου να καταλήξουν στα σκουπίδια.Και γιαυτους που κ τωρα ακόμα στο τέλος ,επιμένουν να αναρωτιούνται»και τι κακο έχει οι ευχές να καταλήγουν στα σκουπίδια τελικά»,δε θα πω τίποτα,γιατι ετσι κ αλλοιως ,χαμένο θα πάει οτι πω.Θα τους δειξω τις μύγες μόνο που πάνε στα σκατά,και τις μέλλισες που πανε στα λουλούδια.Και θα τους δωσω μια "ευχη" απο καρδιάς:

«Να πα  να γαμηθείτε»

 

*nNoe*

1η Αυγούστου

Δροσερό -σε σχέση με τις προηγούμενες ημέρες-πρωινό,της 1ης Αγούστου.Λίγα νέφη προς τα Δυτικά,και ο Λυκαβητός.

07:00



















*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...