Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

"ΞΕΜΕΙΝΕΣ.."



Του ρθε εκεί που έψηνε τον καφέ στο μπρίκι."Μου τέλειωσαν οι εποχές¨".Πως ειναι να σου τελειώνουν οι εποχές?ρε γμτ,σκεφτηκε... Δε μπορούσε να το δικαιολογήσει.
Η αίσθηση ήταν που είχε απλώς..Πουτάνα κ αυτή σαν τις άλλες τις ασθήσεις.Δήλωνε ένα όνομα και ψάξε βρες εσύ τώρα τι κρύβεται πισω απο αυτο ,και τι σημαίνει.Τις ζήλευε τις αισθήσεις .Θα θελε να ταν και ο ίδιος.Να γδυνόταν το σώμα του και να φορούσε ότι κ αυτές.Αόρατος,άοσμος,άχρονος.
Να γαμουσε το μυαλό κάθε κακομοίρη και μετα να απορούσε γιατι ο τυπος βο΄πυτηξε απο τον πέμπτο.

Μαλακίες ,ρε πούστη μου ,σφύριξε μέσα απ τα δόντια του.Μου λείπει που μ αρεσε να βλέπω μπάλα.Θα μπορούσα να δώ μπάλα.Τα κανάλια παιζουν κάθε μερα.Οτι αγωνα ηθελες.Καθε μερα της εβδομάδας.Μα δε μπορουσε.Δε ηθελε.Δε του λεγε τιποτα.Ξέμεινα κ απ τη μπάλα,ρε μαλάκα,είπε στο τζάμι.Εκείνο έκανε κρίτςςς και μετα κανεις δενείπε τίποτα.Μονο ο βοριάς του Δεκέμβρη ακουγότανε.

Ενα ρουχο θα με κανει να αισθανθω πιο ζεστά,σα να κρυώνω αποψε..Η ντουλάπα ανοιξε και τα πουλόβερ στήθηκαν στη σειρά.Εμενα,οχι εμενα,εμενα ,οχι,οχι εμένα.Σας γαμω τους ειπε ξεφνικα με θυμο.Αυτο του βγηκε να τους πει,Σας γαμω.Με το φανελακι.Στ αρχιδια μου.Ξεμεινες κ απο ρουχα ,,του
σφηνωσε την σαιτιά η πουτάνα η αισθηση στη καρδιά και πήγε να τρίψει το μουνί της.

Κοιταξε πισω απο τις γρίλιες απο το στορυ.Οι απέναντι είχαν αδειάσει 2 φορτηγά καλώδια στη βεράντα τους.για τα Χριστούγεννα.Κοιταξε το σπιτι του.Ειτε ηταν χριστουγεννα ειτε πασχα ειτε καυσωνας ειτε Ανοιξη ,ηταν το ίδιο.Το αιμα του ζεστανε το προσωπο.Η οργη αρχισε τα λεσβιακά της με την άισθηση του "ξεμεινα κ απο Χριστουγεννα κ απο γιορτές".Πουτάνα.Αφρισε.Εσκυψε πηρε δυο μπάλες
κόκκινες απο ενα κουτί με παλια χριστουγεννιάτικα στολίδια,που μια μονο φορα ειχαν στολισει καποτε ενα φυτο μεσα σ αυτο το σπιτι ,και τα περασε στ αυτια του.
Πονος? Γουσταρε.Αιμα τσουξιμο,γουσταρε.Κοιταχτηκε καθρεπτη.Στο πουτσο μου,απαντησε ο καθρεπτης.Του κανε κωλοδαχτυλο.Τραβηξε και το καζανακι.

Πεινασε.Ποτε εφαγα τελευαταια φορα? Κανονικο φαι ή οπτιδηποτε?Οτιδηποτε ,απαντησε.Δε θυμαμαι .Οκ,Πιεναω.Πειναω.Να φαω.Τι? Δε θελω να φαω.Θελω καφε.Η μαλλον οχι,Ρακη.Πιο καλα.Το ζηταει το μεσα μου.Το μεσα του ,απάντησε κ αυτο:Nai,το ζηταω."
Πιες,του πε η αισθηση,απλα ξεμεινες κ απο φαγητο...Δεν υπάρχεις της ειπε.Σε φτυνω.Να κ εμενα,του απαντησε αυτή κ του δειξε ,το μουνι της...ενα καλοξυρισμενο μουνι
με τεραστια μουνοχειλα.Εκελισε τα ματια.Οκ της ειπε,Οκ,ξεμεινα κ απο φαι,Εισαι οκ
τωρα?Τι σημαινει ξεμεινα απο φαι?Δε μιλας....το ξερα.....

Να φυγει,να βγει εξω.Να το κανει ξαφνικα.Λες και θα τον σταματουσε καποιος.Να κανει εναν αφινιδιασμο.Πηγε μεχρι τη πορτα αδιαφορα.Τακτοκποιησε κατι βιβλία,μετεφερε το σιδερο ,εκλεισε το αποροφητηρα.Και ξφανικα κανει ντου.Ανοιιγει τη πορτα και βγαινει εξω κουτρουβαλωντας τις σκαλες.
Αναβει και δυο δυναμιτακια καθως κατεβαινε τους οροφους.Πεταει κ ενα καπνογονο Βγκε μεσα απο καπνους απο τη πολυκατοκια.Τα καταφερα γαμημενη ,ουρλιαξε,Τα
καταφερα καριολα.Τα καταφερα....Κ αρχισε να τρεχει.ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ,ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ.Και κανεις δρομος δεν αλλαζε.τιποτα δεν εμεν πισω του,ολα ακινητα,ολα κοκαλωμενα,κ ιδιος ακινητος,δε κουνιοτανε κανεις και τιποτα.Ο δρομος 2 μετρα ολος κ ολος,
χαθηκε η ασφαλτος,ετρεχε και δεν αλλαζε σημειο.Πως του ρθε,δε ξερω.Ηθελε να κλαψει.Απλα εκατσε κατω.Κ εκλαψε.Την ειδε πισω του με την ακρη του ματιου του.Εσκυψε
και τον φιλησε τοσο τρυφερα οσο ποτε κανενα αλλο τρυφερο φιλι δε δωθηκε ποτε.

Η φωνη της ηταν η κολαση μαζι και ο παραδεισος....ξεμεινες κ απο δρομους,ματια μου ,του πε.... και τον φιλησε στο στομα με παθος,δαγκωνοντας τα χειλια του και πινοντας τα δακρυα του...


*nNoe*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...