Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Angel's bar



Δεν είναι παρά το μπαρ των Αγγέλων.Μια τρύπα μαγαζί,με 4 σκαμπό όλα κ όλα ,τοίχους γεμάτους μπουκάλια διάφανων και χρωματισμένων υγρών,έναν τεράστιο καθρέπτη με μπρούτζινο πλαίσιο,ενα μικρό μαυρο σιδερενιο πολυέλαιο σε σχημα ρόδας που κρεμεται με χοντρα σχοινια απο την οροφη κ εχει λευκά και μαυρα κερια για φώτα.

Ενα αψέντι κέρασμα .Οι 3 θαμώνες και ο μπάρμαν.Ολοι με μαλλια μακριά μεχρι τη μέση.ΟΙ 3 θαμωνες τα χουν λυτα.Σταχτια ισια μαλλιά.Ο μπάρμαν λευκα ,αλογοουρά.Τραγούδια που δεν υπαρχουν στο Youtube, στον καθρέπτη πισω απ το μπαρ ,η ζωή μου μεχρι τωρα,μια αυλή παραδεισος με φιδια και απαγορευμενα μηλα που σαπισαν και εγναν λιπασμα για άγρια τριανταφυλα μεντες ,χαμομηλια και αγριοσυκιες.Μιλάω κ ακούνε .Μιλανε και νιώθω.Οργη και λύπη.Οικτο και αποστροφή.Λαχτάρα και πόθο.Διψώ ,κερνάνε.Θέλω να πληρώσω,μου λένε όχι ακόμα.Μένω μαζι τους και πετάω,μένω μόνος και μπορώ να διαβάζω τα χρωματισμένα υγρά των μπουκαλιών.

Χρησμοί που πραγματώθηκαν,όνειρα που βγήκαν,φόβοι που επαληθέυτηκαν,ηδονές που ζάρωσαν,αλήθειες που σκότωσαν και ψέματα που λατρεύτηκαν,λαθη που εσωσαν και σωστά που ορφάνεψαν.Αρώματα που ταξίδεψαν απ το άχρονο,πράξεις που σύρθηκαν απ τα σκοτάδια τους,προκλήσεις αναπάντητες ,κλήσεις έκτακτων αναγκών και παρακλήσεις στα γόνατα γυναικών που αγάπησα..

Η ωρα περνάει στο μπαρ των Αγγέλων kαι δε το καταλαβαίνεις.Τίποτα δε μπορεις να αποδείξεις και δε υπάρχει γλωωσα που δε μπορείς να μιλήσεις .Υπάρχουν μόνο μάτια που σε κοιτούν,χέρια που σε θεπραπεύουν,λόγια που σε καταδικάζουν.Να πληρώσω λες,οχι ακόμα σου λένε.
Δε ειναι παρά το μπαρ των Αγγέλων.

Κανεις δε θυμάται πότε άνοιξε,αν και όλοι θα ορκιζόνταν πως ηταν πάντα εκεί.Ανοιχτό βράδυ και πρωί,πάντα θα δεις τον μπάρμαν με τη λευκή αλογοουρά και καποιους απο τους 3 μόνιμους θαμώνες του.Τους ίδιους κάθε μέρα.Και ενα σκαμπο που περισσέυει απ τα 4,ειναι για σενα και καθε "εσενα".Εναν μονο καθε φορα.Δεν υπαρχουν ορθιοι στο μπαρ .Ποτε δε γεμίζει με κόσμο και δεν αποφασίζεις ποτε απο τα πριν οτι θα πας.Απλά μια μέρα,η μα νύχτα ,μπαίνεις μέσα.Σα να χες ραντεβού.Και επρεπε να πας.

Δε θυμάμαι πότε βγήκα.Τι ωρα ηταν και πόσο έμεινα εκεί.Θυμάμαι μόνο ,ότι πλεον,προσδιοριστηκε σαν αλήθεια μου.Θα ξαναπάω μια μέρα.Aλλα θα ναι αλλιως.Εχω μια μνήμη γνώσης μεσα μου γιαυτό. Εχω μια μνημη υποχρέωσης .Εχω μια μνημη απάντησης.Εχω μια μνημη συγχωρεσης και μια μνημη πολέμου.Eχω μια μνημη φρικης και μια μνημη αφθαστης τρυφεροτητας...Αυτα, ηταν και οτι πληρωσα......





*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...