Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

"..."



Το κατάστημα με τα εποχιακά είδη ,είχε γεμίσει αποκριάτικα. Μάσκες ,στολές ,σερπαντίνες ,κομφετί .Ανάμεσα τους μια κούκλα ντυμένη με τη στολή του Χάρου ,μια μαύρη κάπα και μια μάσκα νεκροκεφαλής . Στο ένα της χέρι κρατούσε ένα δρεπάνι, και με τ’ άλλο της χέρι αγκάλιαζε μια χλωμή κοπέλα με φυσικά μαλλιά και αίματα στο πρόσωπο.

Στο αδύναμο μεταλλικό φως των λαμπτήρων του δρόμου ,η σκηνή ,έμοιαζε τόσο αληθινή ,τόσο μακάβρια που για λίγα δευτερόλεπτα ,ένοιωσα ένα ρίγος να με διαπερνά .Δεν στάθηκα να την παρατηρήσω περισσότερο. Προχώρησα στον ανηφορικό δρόμο με τα γυμνά κλαδιά των πλατανιών και τα café με τους αναμμένους πυρσούς και τον λιγοστό κόσμο.

Σ ένα παγκάκι μιας μικρής κυκλικής πλατείας ένας ηλικιωμένος διάβαζε μια εφημερίδα .Στα πόδια του με τα αυτιά τεντωμένα ένα ντόμπερμαν έγλυφε τις πατούσες του που ήταν γεμάτες λάσπες .Ο άνεμος έπαιρνε τα φύλλα της εφημερίδας και τα σκόρπιζε . Ένα απ αυτά έφτασε μπροστά μου. Η ημερομηνία έλειπε.

Λίγο πριν το σπίτι ,μια παλιά πολυκατοικία του ΄50 ,που είχε αρχίσει να διαλύεται ,ένας άντρας κολλούσε ένα αγγελτήριο κηδείας στη κολόνα της ΔΕΗ. Όταν έφτασα εκεί,η κόλλα ήταν ακόμα υγρή.

Μαρία Κ. Ετών 23.

Πρέπει να ‘ταν , δυό μέρες αν
θυμάμαι καλά πριν την μεγάλη πλημμύρα. Γενάρης του 2014

*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...