Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Μετά την βροχή

Υγρή και με μια αίσθηση κρύου ξημέρωσε η Τρίτη. Βρεγμένοι δρόμοι και φύλλα παντου.Εικόνες της πόλης μέχρι τις 9 το πρωι.


Υμμητος και Λυκαβητος

Ο σαρωνικος απο την Ευελπίδων



Στο παρκο της Ευελπίδων




































*nNoe*

Για τις καταιγίδες που περνάνε μακριά....


Και έχει συμβεί ,να μιλάμε μ όσους μπορούμε και όχι σ όσους θα θέλαμε.
Και έχει γίνει ,να πρέπει να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας και να μη θυμόμαστε ούτε καν πότε συνέβησαν αυτές.
Και έχουμε ανοίξει κεφάλια να βάλουμε μέσα τη γνώση με φτυάρια και με τα ίδια φτυάρια μετά ανοίγαμε τάφους στην αυλή μας.
Και ποιος δεν έχει κάνει τραμπάλα στο λουνα παρκ φορώνας τα συννεφένια παντελόνια του , ή ποιος δεν έπαιξε το φτου ξελευτερία με τον  ίσκιο του?

Όλα αυτά έχουν συμβεί και έχουμε κάτσει ιδρωμένοι στις άκρες κρεβατιών ,γκρεμων,προβλητών , καραβιών,ταρατσών ,ακόμα και ζωών και έχουμε ανάψει τσιγάρο ,οσο τα σύννεφα απο πανω μας μαζεύονταν γρήγορα και σκοτεινά.
Θυμόμαστε το φύσημα του υγρού αγέρα  στο προσωπό μας και δεν μας νοιάζει πως μοιάζουμε και απλά "είμαστε" εκεί.

Τότε τις βλέπουμε .
Καπου μακριά να περνάνε στο πρώτο φωτοχρωμα  της νύχτας.
Πίσω απο κορυφές βουνων,πίσω απο κατάρτια καραβιών,κάτω απο αχνά αλλά και λαμπερά άστρα  ,πίσω απο κεραίες ,μπροστά και παράλληλα απο την διαδρομή που δεν πήραμε στη ζωή μας ,πίσω και κάθετα απο οτι επιλέξαμε ν αγαπήσουμε αλλά και ότι αφήσαμε να μη μας αγγίξει.
Κρυμμένες στα φανερά αλλά και στα φανερά προκλητικές,περνάνε αλλοτε γρήγορα,άλλοτε για ώρες .
Και τις κοιτάμε .
Με φθόνο,με μίσος,με αγάπη ,με ζήλεια ,με αδιαφορία.
Και τότε τις κοιτάμε .
Και τις βλέπουμε ή δε τις βλέπουμε ,η νομίζουμε ότι τις βλέπουμε .

θα πουμε "τι κρίμα ",θα πούμε: "τι όμορφες" ,θα αναρωτηθούμε:"αραγε θα ρθουν?" ,δε θα πουμε τίποτα .
Θα σκεφτούμε και θα ξεχασουμε τι σκεφτήκαμε ,θα προσπαθήσουμε με το μυαλό να αναλύσουμε λόγους,αιτίες και αφορμές.Να φορέσουμε ένα προφυλακτικό ασφαλείας στις πιο σκοτεινές μας σκέψεις τις πιο δυσοίωνες:Και αν αυτη δεν ειναι ακριβως μια καταιδίδα που περνάει,αλλα η ιδια η ζωή μας??

Κ αυτές θα περνάνε μακριά μας...παντα θα περνάνε ,αφηνοντάς μας πάντα ενα κλικ πιο μόνους ,δυο κλικ πιο σοφους ,τρια κλικ πιο εκτεθειμένους....



*nNoe*

Xειμώνας είναι..

Χειμώνας είναι αυτό ,που τα σύννεφα χαμηλώνουν και καταπίνουν τους ανθρώπους και αυτοί  εκεί που ήταν ,μετά δεν είναι και εξαφανίζονται.Κ ένα καράβι είναι χειμώνας,που πλέει στον ωκεανό ενός παγωμένου ήλιου με κρυστάλινες ακτίνες και ναυαγεί κάτω απο συνθήκες αδιευκρίνιστες .Ενας δρόμος ακόμα,που ζουν δολοφόνοι και μια πόλη που δε ζει κανείς.Τα γεμάτα ελιές χωράφια με το μαύρο υγρό χώμα ειναι χειμώνας και δυο χέρια που ψάχνουν τσέπες να ζεσταθούν.Οι φυλακές είναι το σπίτι του χειμώνα ,οι σαπισμένες υδροροές και τα δωρεάν χαμόγελα των εταιρειών.Ο Χειμώνας αγαπάει τα άνθη με τις βαριές μυρουδιές  ,τις αντικατασταλτικές πορείες ,και  τα κενά που συμπληρώνουν όλα τα χαμένα .Είναι κάποιες φορές που απουσιάζει και δεν έχει αφήσει κανέναν και τίποτα στο πόδι του ο Χειμώνας.Είναι τότε σαν να λείπει η ψυχή του κόσμου,σαν να πήγε να βρεί ξανά τον ευατό της και δε δίνει δεκάρα για το τι συμβαίνει κατα την απουσία της.Τότε οι μέρες γεμίζουν με τρόμο και σιωπή. Οι άνθρωποι μιλάνε πολύ για να μη πουν τίποτα και ότι λένε φανερώνει τον τρόμο τους και τίποτα αλλο. Γιαυτό μιλάνε όλοι μαζι.Για να μη θυμάται κανείς τι είχε πει ο άλλος και ο άλλος να μη θυμάται τι είχε πει αυτός.Μια φωτιά είναι χειμώνας.Και τίποτα άλλο δεν είναι. Μια φωτιά που ζεσταίνει αλλά και καταστρέφει.Μια φωτιά που δεν αντέχεται απο κανέναν να λέιπει.




*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...