Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ-Η ΚΥΡΙΑ ΘΑΛΕΙΑ


Ο Θεός του πάρκου,καθε σούρουπο,θυμιατίζεται με αρώματα λιωμένης καραμελας ,μυρτιάς,αγγελικής,χαμομηλιων,τσουκνιδων και ποπ κορν.
Κατι κοτσυφια για ψαλτες ψελνουν ακαταπαυστα και κατι άγγελοι λιωμενοι στα ναρκωτικα κειτονται μαστουρωμενοι στα απομερα παγκάκια.
Ειναι και οι πιστοί. Στον γύρο του παρκου.Φτυνουν αμαρτιες ,φορανε ρολογια να μετρανε τους χτυπους της καρδιας,αυξανουν την αντοχη τους , κανουν καλο στην υγεια τους ,και κουβαλανε μαζι τους με το ζορι,μια ψυχή που λαχαταρει το βραδυ για να δραπετευσει.

Μαζι τους η κυρια Θαλεια,εμπλεη πικρας,φραγμενων αρτηριων,και χιλιαδων αναμνησεων.Περπατα αργα για ωρες.Δε βιαζεται γιατι οσο ηταν να βιαστει ,βιαστηκε.Στο τεμα της ζωης της ,επρεπε να περασει κ απο το γυρο του παρκου.Αυτες θα ταν οι κρυφες της αμαρτιες μαλλον.

 Η κυρια Θαλεια χαθηκε το τελευατιο σουρουπο,πισω απο ενα μενεξελι συννεφο.Κανεις δεν ρωτησε γιαυτην.Στο σπιτι ειχε αφησει ανοιχτο το ραδιο με την κλασικη
μουσικη που ακουγε.Καπου μεσα στη πολη,σ ενα διαμερισμα απ τα χιλιαδες,σ ενα ερημο διαμερισμα ,η σερενατα του Σουμπερτ,ξημερωνει και νυχτωνει το φετεινο καλοκαιρι και τις πρωτες ζεστες του....

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...