Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ


Αυτη ειναι η συντομη και θλιβερη ιστορία του Λεωνίδα,ενός συνηθισμένου ανθρώπου που του άρεσαν οι πατατες οι τηγανητες και τα σουβλακια.

Ο Λεωνίδας περπατούσε στο πεζοδρόμιο το μεσημερι της 25ης Μαίου.Περπατουσε απο την αριστερή πλευρα του πεζοδρομίου ,που είχε ήλιο .Πηγαινε σπιτι του.Οπως πηγαινε,πεφτει πανω σε μια τζαμαρία αόρατη.Η τζαμαρία ηταν μια πύλη για μια αλλη διασταση ,που τα οντα της αλλης διαστασης ,την ειχαν αφησει εκει επιτηδες, ενα βραδυ που επιναν κατι σαν μπυρες και ηταν κουρουμπελο και ηθελαν να τρολαρουν τους ανθρωπους που ζουσαν στην απο δω ,διασταση.

Ξαφνικα ο Λεωνίδας βρεθηκε στον ίδιο δρομο που ηταν και πριν αλλα όλος ο δρόμος ειχε αλλαξει.Τώρα ηταν γεματος σουβλαζιδικα.Για την ακριβεια δεν υπηρχαν σπιτια και πολυκατοικιες αλλα μονο σουβλατζιδικα.Ο Λεωνίδας ειχε μεινει μαλάκας με όλο το σκηνικό και προσπαθουσε να καταλάβει τι συνέβαινε.Πηγε εκει που ηταν το σπιτι του αλλα αυτο δε υπηρχε,υπηρχε
μια σουβλακερί.Ο Λεωνίδας ,τρόμαξε τόσ που του φυγε το σκατό.Αρχισε να τρεχει προσπαθωντας να βρει εναν ανθρωπο ,αλλα ανθρωπος πουθενα.Δεν υπηρχαν πουθενα ανθρωποι ,παρα μονο σουβλατζιδικα .τιγκα στα σουβλακια ,τις πατατες τις τηγανητες και τις κρυες μπυρες.Αφου ειδε κ αποειδε,μπηκε σ ενα τετοιο μαγαζι και εκατσε κ εφαγε του σκασμου.Μετα πηγε και σ αλλο και σ αλλο και γενικα περασε ολη τη μερα του χεσμενος απο το φοβο του και το φαι.Την αλλη μερα το ίδιο. Την παραλη το ίδιο.Καποια στιγμη συνηθισε. Μια μερα μετα απο ενα 6 μηνο πεθανε απο εμφραγμα ,λογω χοληστερινης.

ΣΤΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥΣ οι δυο γριες,ειπαν οτι ειχαν δει. Ο ανθρωπος αυτος ,εκει πο περαπτουσε στο πεζοδρομιο επεσε κατω και πεθανε.Ο θανατος δε ψαχτηκε περισσοτερο και κανεις δε ζητησε τον Λεωνιδα ποτε.Ο Λεωνιδας πηγε στον παραδεισο,οπου δε υπηρχαν σουβλατζιδικα και ετσι εκανε διαιτα αναγκαστικα στον αιωνα τον απαντα.

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...