Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

-Οδος Σκυλίτση, ή αλλιώς "Βίκυ,έχεις ωραία αυτιά"-


Αύγουστος στο τέλος του. 1983.
Όλη η ιστορία ,είναι για κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια.Άδικα προσπαθείς να βρεις ποιητές και συγγραφείς να κάνουν την δουλειά αυτή για σένα. Εσύ είσαι ο ποιητής ,δικιά σου είναι η ιστορία και μεις όλοι κομμάτι της.
Τίποτα πραγματικά καινούργιο δεν ανακάλυψες κ αυτό διότι, απλά ήθελες να βρείς κάτι πραγματικά καινούργιο.Ότι χρειαζόσουν όμως ήταν πάντα μπροστά στα μάτια σου και συ το ψάχνεις ακόμα στις λέξεις και στις σκέψεις των λογικών αλληλουχιών.
Τίποτα απ όσα θυμάσαι δεν είναι αυτό που θυμάσαι και τίποτα απ αυτό που ψάχνεις δεν είναι "κάπου κρυμμένο".
Ένα σύνθημα στον τοίχο,μια φεγγαρόλουστη βραδιά,ένα άρωμα από ροδέλαιο,μια γρήγορη ανάσα,ένα ,μυρμήγκιασμα,μια στιγμή πάνω σ ένα καράβι,ένα νησί που κοιμάται στα φτερά ενός δράκου,δρόμοι που βράζουν σαν μακαρόνια ,ένας κιμάς από αλεσμένες σκέψεις ,ένας καθρέπτης ,το χαμηλό φως των κεριών κ από κάτω ένα σιγανό ποτάμι με μαύρα νερά να κυλά μ ένα γουργουρητό αιώνιου σκοπού.
Αυτή είναι η ιστορία που επαναλαμβάνεται κάθε φορά και περιμένει να την δεις για πρώτη φορά κ ας την έγραψες εσύ αιώνες πριν.
Αιώνες πριν τα Εξάρχεια,πριν την οδό Σκυλίτση,πριν το σύνθημα με τα κόκκινα γράμματα"Βίκυ ,έχεις ωραία αυτιά..."


*nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...