Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Καταιγίδες στην Αθήνα( Βιντεο)

 Διαδοχικές καταιγίδες  απο  νωρίς  το  μεσημέρι μέχρι αργά το απόγευμα στην Αθήνα.  Φωτογραφίες και  βίντεο  απο   τον  Λυκαβητό.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ  και VIDEO  FRAMES








































ΒΙΝΤΕΟ

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Το καλοκαίρι με τις ρέγγες

Ηταν ενα γαμάτο καλοκαίρι που είχαν μαζευτεί όλες οι ρέγγες της θάλασσας και με κλαιγανε.Μοιριολόι κανονικό.Αυτες με κλάιγανε και γω τους κούναγα την εφημερίδα κ εναν αναπτήρα ,σε φάση" γελατε ,αλλα αμα σας πιασω θα σας κανω καπνιστες".Οι ρέγγες με γραφανε στο μουνι τους ,συνέχιζαν να με κλαινε και γω εστριβα τσιγαρα με την εφημερίδα και έλιωνα...
Απο νωρίς απ τα μεσα της Ανοιξης κιολας,όλα μέσα στο κεφάλι μου είχαν ξεραθεί.Οταν σκεφτόμουνα τον εγκεφαλό μου ,εβλεπα ενα λιβάδι με στάχυα μεστωμένα να γέρνουν άλλοτε απαλα κ άλλοτε έντονα ,υποκλινόμενα σ εναν καυτό άνεμο.Στο τέλος του λιβαδιού έβλεπα μια μεγάλη έκταση με άμμο ,που έκανε ενα πολυ αρμονικο fade in σε μια δαντελωτή ακρογιαλιά με γαλαζοπράσινα νερά.Μεσα σ αυτά τα νερά ,εκτός απο τις ρέγγες που με κλαίγανε ,ζούσε μια γοργόνα. Ενα θεικο πλασμα που σαν την εβλεπα ,εμενα αυτο που λεμε "μαλακας".Η ομορφια της με μαγευε .Ολα πανω της ηταν για μενα κατι παραπανω απο υπεροχα.Αυτη η γοργόνα κυλουσε στ αυλάκια του μυαλού μου,και την έκανε για τον εξω κόσμο ,μεσα απο τη μύτη μου ,τ αυτια μου και το στόμα μου.
Οταν εφευγε ,εγώ ήμουνα του θανατά.Μέχρι να ξαναγυρίσει ,έχτιζα πυργάκια στην ακρογιαλια και για τις ανάγκες του χτισίματος,εμφανιζοταν ενα παιδακι που επαιζε στην ακρογιαλια μόνο του ,ακουγοντας σκυλαδικα.Πηγαινα λοιπον και έκλεβα απο το παιδάκι το πλαστικο φτυαρακι και το κουβαδακι του.Αυτο συνεχιζε να κλαιει και χορευε ζειμπεικές,για τη αδικία που του γινε, πινοντας το γαλα του και γω εντωμεταξυ εχτιζα πυργους ,περιμενοντας τη γοργονα να ξαναγυρίσει.
Γενικα ,οπως γινεται ευκολα αντιληπτο,δεν ειχα πολλές ελπίδες εκέινο το καλοκαίρι.Αλλα απο την άλλη,η γνωση οτι δεν θα ξαναζήσω άλλο καλοκαίρι,μ έκανε και τρελαινόμουν πιο πολύ.Είχα μπροστά μου βαριά τρεις μήνες ,για να...α) χτίσω μια μεγάλη πολιτεία στην άμμο,τοσο σταθερη και μεγαλη που να μη γκρεμιστει ουτε τον χειμωνα...β)να καταφερω να ζευγαρώσω με τη γοργονα ,γ)να φαω καπνιστες τις ρέγγες που με κλαιγανε πριν την ωρα μου. .
Εντωμεταξύ ,η Ελλαδα γυρω μου κατέρρεε καθε μερα ολο και πιο πολύ.Ηταν ενα γαμάτο καλοκαίρι.Πως τέλειωσε? Που να ξερω.Θα σας πω το Φθινόπωρο...

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

“Αναφορά ημέρας 15 Ιούνη”


ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
θΑ ερθει πολυ ζέστη.
ΘΑ παμε για μπανιο.
ΘΑ ερθουν καλυτερες μερες.
ΘΑ βγούμε απο την κρίση
Ολα ΘΑ πανε καλα.
ΘΑ περάσει κ αυτό.
ΘΑ βαλεις τα μεταξωτα και ΘΑ φυσαει.
ΘΑ τα ξαναπουμε.
Θα σ αγαπω πάντα.
ΘΑ σε μισω επισης παντα.
θΑ σε περιμενω ,(καλα αυτο,εννοειται!!!)
Τελος,δε ΘΑ πεθανουμε ποτε κουφαλα νεκροφαθτη.
ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ
Πατησε τα τριαντα plus και ωριμασε .Στέκεται εκεί ώριμη και απειλει: "το μουνί μου ειναι πο καυτο ,απο τη μολοτωφ σου".Κόκκαλο ο εξεγερμενος.Την κάνει για Γαυδο να γλιτωσει ..Αδειαζουν τα Εξάρχεια...τα οποια ουδεποτε ηταν περιοχη αλλα κατάσταση μυαλού.
ΑΝΕΜΟΙ
Ρουμπα ,το βασικο.Τετραγωνο.Μια δυτικοι μια ανατολικοι,μια βορειοι μια νοτιοι.Στροφη αριστερα στροφη δεξια,cross over, Pull over,take over ,game over.Απλα ομορφα νοικοκυρεμενα.
ΣΧΟΛΙΑ
1.Συγκεντρωση σημερα και επιθετικη η σταση των #παραιτηθειτε.Αγνωστη η σταση των #γαμηθειτε.Σε μπρούμητη σταση οι # πινιγειτε.
2.Αν εφτιαχνα καφεδες ,θα ειχα βαψει τα χερια μου με αιμα.Ακομα και γω με τσαντιζω οταν πρεπει να πω καθε φορα"εναν ντεκαφεινε επρεσο φρεντο ,μετριο,με μαυρη,αφρογαλα και κανελα “ !!!

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

“ΕΦΗΜΕΡΟ”

"Τι θα πει όμως "εφήμερο";» επανέλαβε ο μικρός
πρίγκιπας που έτσι και σου 'κανε μια ερώτηση δεν το
'βαζε κάτω.
«Σημαίνει "αυτό που κινδυνεύει να χαθεί από στιγμή
σε στιγμή"». ( "Ο Μικρός Πρίγκιπας" Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. )
---------------------------------------------------------------------------

Και συ νόμιζες ότι "εφήμερο" είναι αυτό που δεν κρατά.Αυτό που μάλλον δεν έχει μια μεγάλη αξία!!!Αλλά είχες λάθος!!!Δεν είναι αυτό ,γιατί τίποτα δε κρατά,αν το σκεφτείς!!! .Είναι αυτό που "κινδυνεύει" να χαθεί! Και τι στ αλήθεια όμως ,δεν κινδυνεύει να χαθεί?Και τι δεν έχει ήδη χαθεί και αρνείσαι να το πιστέψεις?Και πως στέκεσαι τώρα ,μπροστά σ αυτό που σου χαμογελάει ,σου σπάει τα νεύρα,σου λέει πως τρελαίνεται μαζί σου,σου λέει πως πεθαίνει για σένα,σου γελάει και σε δέχεται όπως και να σαι???Σ αυτό,που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα?Τι του λες? Και συ?Πως κινδυνεύεις να το χάσεις κ αυτό κ άλλα, αλλά και να χαθείς μαζί ,για άλλα ,και απο άλλα ?

ΚΑΙ ΔΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΑΙ??ΣΤ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΑΙ? Εγω οπου ακουω καποιον να λεει πως τρελλαινεται νιωθω τη καρδια μου να χτυπαει δυνατα .Μ ελκει.Σαν μαγνητης!!Γιατι ελπιζω,αυτη η τρέλλα του να σημαινει πως πεθαινει απο αγωνια για να μη χασει και να μη χαθει,......να πεθαινει απο αγωνια και λαχταρα οπως κ εγω ,για να υπάρχει..να μη χαθεί και να μη χάσει,ακόμα και αν στο βάθος ξέρει πως ,και θα χάσει και θα χαθεί.....
Μη βάζεις ταμπέλες.
Μη δίνεις ονόματα .
Μη σκέφτεσαι.
Νιώσε.
Νιώθε.
Συνέχεια.Συνέχεια....
Και λεγε με όπως θες.
..πες με ακόμα και ...“εφήμερο”..

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

"Ευχαριστώ".

Για όλα αυτά που δε μ’ αφήνεις να ζήσω μαζί σου.Για την χρωματιστή "βρωμιά¨" που άφησες στον τοίχο του μυαλού μου κ έτσι δε θυμίζω τοίχο
“λευκού” ψυχιατρείου,αλλά αδεια γειτονιά που παίζανε παιδιά κ ειναι λες πως ,όπου να ναι,θα ξαναγεμίσει με τις φωνές τους αλλα ο χρονος περνα και μένει αδεια....Για την μαγεία που είδες αλλά αρνήθηκες να πιστέψεις. Για τον χρόνο που εσενα δεν κουράζεται να σου κανει ερωτα ,αλλά εμένα δεν μ αφήνει να σ αγγίξω.Για τις κρυψώνες που μου δειξες με χρόνια καθυστέρηση απ το παιχνίδι της "φτου ξελευτερίας για όλους ".Για την αδυναμία μου να σε μισήσω κ έτσι να λευτερωθώ. Για τις βραδιές στις ταράτσες της Κυψέλης με τα τσίπουρα ,τα πόδια στο κενό και τα χέρια σε εκταση σε μια αδεια αγκαλιά.Για το που δε μ αφησες να σπαταλήσω 'ολες τις λέξεις για να σε περιγράψω και έτσι ζω ανάμεσα σε πτώματα απο σύμφωνα και φωνήεντα.Που δεν απορείς γιατι σου λέω "ευχαριστώ' ,μιας και μπορεις -το ξερω-να “σε δεις “να μιλας μεσα απο μενα.....


"Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα
να ζήσουν και τα δύο"




Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Για μια νύχτα του Ιούνη

αααα...πως άλλαξε εκείνη τη μέρα το πρόσωπό σου σαν έπεσε πάνω του η σκιά του έρωτα.Σοβαρή σκυθρωπή,απαιτητική,εξουσιαστική.Πως σου πήρε το χαμόγελο σου που άνοιγε σαν αντικλείδι κάθε καρδιά....πως σου ρούφηξε την γύρη σαν κλέφτης ,πως σε μάρανε και σ έκανε να ζητάς το χάδι του για να ζωντανέψεις ξανά και ξανά.Πως έχασες το δικό σου φως αμέσως κ έγινες ετερόφωτη......πως σκέφτεσαι τώρα τις λέξεις που θα πεις......σαν μονάκριβα διαμάντια τις διαλέγεις.....να μην προκαλέσουν,να μην δώσουν ελπίδες,να ευνουχίσουν κάθε υπόνοια διάθεσης,.Πως τώρα, το βλέμμα σου σε προδίδει.....εκείνο το ίδιο εκείνο ανέμελο γεμάτο ζωή βλέμμα ,που τώρα γλιστράει στο πάτωμα και χάνεται στο πουθενά...Θα τη θυμάμαι πάντα εκείνη τη μέρα και θα μισώ τον έρωτα που σ έκλεψε.θα τον μισώ μέχρι τα βάθη της καρδιάς μου....απόλυτα...ολοκληρωτικά.
Είναι στ αλήθεια αργά.Δεν θα γνωρίσω ποτέ αυτό που κάποτε είπε για μένα,να μένω ως το τέλος.Να τα βλέπω όλα να περνάνε από μπροστά μου.Να τα θυμάμαι να με χαιρετάνε.Να ανοίγουν τα φτερά τους και να πετάνε μακριά.Αυτό που μ όρισε αρχειοφύλακα της μνήμης,να ξενυχτάω ανάμεσα σε στρώματα σκόνης ερώτων και θανάτων.
Δε θα το γνωρίσω ποτέ μου ,αυτό που με κοιτάζει με μάτια ανέκφραστα και μου ζητάει πάντα τα πιο δύσκολα,τα πιο στρυφνά,που υποφέρει το ίδιο από λαχτάρα να βγει εστω στο φως της νύχτας μου.Είναι στ αλήθεια αργά,το μέρος,ο χρόνος και οι περιστάσεις ,ολα ακατάλληλα για τον χορό της ψυχής μου..Σου χαμογελάω οσο κοιμάσαι και σκεφτομαι πως οσο ζεις θα ζω στη σκεψη σου και θα παρακαλω μη με ξεχασεις γιατι τοτε θα ναι σα να μην εχω υπαρξει ποτε.Και αυτό πες μου,πως αντεχεται?

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...