Όλο κ΄ολοένα
ένα και κανένα
'Ηταν και δεν είναι
γιατί ποτέ δεν ήταν...
****
Και ξανά...ξανά
και ποτέ ξανά,
χαμένοι σαν τις μύγες
σένα πιάτο τραχανά..
********
Και χαρά και γέλιο
ευτυχία και δόξα
και λεφτά πολλά,
τόσα πολλά λεφτά..
*******
Δοξάρι μακρύ,βιολί
βιολί και μουσική
Κυμα ,θάλασσα κ αέρας
το κόμμα της σημαίας.
*********
Κόμμα κ ακόμα κώμα
Κώμα ,λέω κ είμαι
μέρες,μήνες,χρόνια
σ ένα φως φευγάτο
σένα δάσος...Νάτο!
**********
Γεμάτο είναι γάτους
γάτους κ αλεπούδες
πούντες...πούντες
οι αλεπούδες??
*************
Πούντες,πούντοι,πούντο
πούντο-πούντο το δαχτυλίδι
Νάτο νάτο το δαχτυλίδι
ψάξε -ψάξε δεν θα το βρεις...
*********
Γιατί,είσαι νεκρός,νεκρός
άταφος νεκρός,
πτώμα ζωντανό,
καιρούς και χρόνια και ζαμάνια
χωρίς ή και με φουστάνια.
***************
Μωρό μου,σαπίζεις κ εσύ
κάθε μέρα πιο πολύ.
Το προσωπό σου φριχτό
σαν ταινία τρόμου φριχτό
το προσωπό σου
της ψυχής..
***********************
Συμβιβασμοί,χιλιάδες συμβιβασμοί
κραυγές,αλλαλαγμοί,
σε πήραν νερά και ποταμοί,
στου διαόλου την άκρη μωρό μου,
σε βρήκαν κυνηγοί...
****************
Κ είσουνα μόνη σου,
ολομοναχη είσουνα
σ ένα τσιγκέλι κρεμασμένη έισουνα
της Αθηνάς τσιγκέλι.
*******************
Και μ άρεσες..πόσο μ άρεσες...
Αχ..μ άρεσες πολύ...
Και πείναγα ,θεέ μου πόσο πείναγα
διόλου δε το σκέφτηκα..
..πείναγα πολύ!
************
Κ ύστερα κ ύστερα
μετά από χρόνια Κυριακές,
μεσημέρια Κυριακές,
μωρό μου σ έφαγα ,σέφαγα
μ όρεξη τρανή!
******************
Κ είσουν γλυκιά μου εσύ,
σκύλα περιωπής,
σκύλα -το΄χα φανταστεί...
Αλήθεια σου λεω'
ποιος δούλευει ποιόν?
Για ποιόν δουλεύαμε κ οι δυό?
Ποιος μας δούλευε τα δυό?
*************
Τώρα κλαίω μοναχός
μοναχός και πάλι,σα το μαύρο το σκυλί,
στον τάφο σου άναψα καντήλι
Χρυσό καντήλι-Μαύρο σκυλί.
**************
Μα ,απ όλα πιο πολύ
απ όλα μου χει κάτσει η πιο στραβή
πως βρέθηκε,γιατί,το πως,,το που,το ήδη
στην κοιλιά σου την ανοιγμένη
το γαμημένο δαχτυλίδι!!
******
Ολο κ ολένα
.ένα και κανένα
Ηταν και δεν είναι
γιατί ποτε δε ήταν!!
*******Ο "ύμνος του σωματείου"(Ε.Ι.1984),γράφτηκε όταν το "σωματείο" είχε ένα (1) μέλος,ή μάλλον δυο(2)..'η μάλλον καλύτερα 1/2(ενάμιση ) μέλος,μετά απο δέκα χρόνια.Εν πάσει περιπτώσει,"κάλλιο αργά,παρα ποτέ" .Εξάλλου η πραγματικότητα ποτέ δεν έφτασε για να καλύψει αυτά που αισθανόμαστε ,ετσι κλέβουμε απο τη φαντασία.Οση ακόμα έχουμε καβαντζάρει....
Ο ύμνος αφιερώνεται :
Στις παρέες που σπάσανε ,διαλύθηκαν και σκόρπισαν,,
Στις σχέσεις πού έγιναν αντιθέσεις,αγεφύρωτα χάσματα που χάσκουν σαν χαράδρες πίσω απο τα νεκροταφεία και που και που,ουρλιάζουν σαν απο τ τραγούδι των Deep Purple, "child in t;ime" ...
Στις χαρές και στις γιορτές,
Σε μίση κ αγανάκτηση βαριά,
Σε παιδεμούς μεγάλους και χαλασμούς τρομερούς στους πάνω μαχαλάδες..
Σε φίλους που.."μα που είναι επιτέλους?"
Σε γνωστούς με φιλιά και χαιρετίσματα
Σ όλα αυτά που καποτε μας ένωναν και τώρα μας χωρίζουν,
Σε κείνα που θα ρθουν -το βλέπω-τελικά,και φοβάμαι -ακόμα- πως θα μαι μόνος,"χωρίς καβάντζα καμμιά..."
Γιώργος
04.08.1995
