Βράζει ο τόπος.Απόγευμα Παρασκευής.Καθυστέρησα όσο έπρεπε.Όταν έφτασα μπροστά στις ράγες,το είδα.Ένα τρένο.Ένα τρενάκι ,με κάμποσα βαγόνια,άρχισε να τσουλάει.Ακούστηκε ένα σφύριγμα.Αυτό στη γλώσσα των τρένων ,έμοιαζε να λέει :"Γεια χαρά.....είμαι εδώ....φεύγω....Γεια χαρά...γειαααα"
Απέμεινα να το κοιτάζω που απομακρύνεται.Σαν τον πιτσιρικά,που βολτάρει το καινούργιο του ποδήλατο,στην αυλή του σπιτιού του,στην αυλή της πολυκατοικιας του.Έτσι έμοιαζε το πρώτο τρένο του Μετρό που είδα χτες στα Σεπόλια απόγευμα κ ο τόπος να βράζει : σαν το ποδήλατο του πιτσιρικά.
Θα περάσουν πολλά χρόνια κ ο χρόνος θα στέκει ένα πανίσχυρο φάντασμα σ όσους το προσκυνάνε.Ίσως είναι ο πιο αμείλικτος θεός.Κυβερνάει τα δαιμόνια του μυαλού,τα κρατάει πάντα σε εγρήγορση.Ακονισμένα ,κοφτερά,να σε κάνουν να πονάς όταν τους πας κόντρα,όταν η αποφασή σου ,είναι λιγότερη απο τη θελησή σου,οταν η θελησή σου είναι μικρότερη απο την αποφασή σου.
Ο χρόνος ,ενα προστάζει : 'λιγο ψηλότερα,,,λίγο ακόμα ψηλότερα και μέχρι το πρόσκαιρο τέλος,αυτό και άλλο ,τίποτα".
"Γεια χαράααα...είμαι εδώωωω.....φεύγωωωω...γεια χαράαα.....γειά..."
*Γιώργος"
Απέμεινα να το κοιτάζω που απομακρύνεται.Σαν τον πιτσιρικά,που βολτάρει το καινούργιο του ποδήλατο,στην αυλή του σπιτιού του,στην αυλή της πολυκατοικιας του.Έτσι έμοιαζε το πρώτο τρένο του Μετρό που είδα χτες στα Σεπόλια απόγευμα κ ο τόπος να βράζει : σαν το ποδήλατο του πιτσιρικά.
Θα περάσουν πολλά χρόνια κ ο χρόνος θα στέκει ένα πανίσχυρο φάντασμα σ όσους το προσκυνάνε.Ίσως είναι ο πιο αμείλικτος θεός.Κυβερνάει τα δαιμόνια του μυαλού,τα κρατάει πάντα σε εγρήγορση.Ακονισμένα ,κοφτερά,να σε κάνουν να πονάς όταν τους πας κόντρα,όταν η αποφασή σου ,είναι λιγότερη απο τη θελησή σου,οταν η θελησή σου είναι μικρότερη απο την αποφασή σου.
Ο χρόνος ,ενα προστάζει : 'λιγο ψηλότερα,,,λίγο ακόμα ψηλότερα και μέχρι το πρόσκαιρο τέλος,αυτό και άλλο ,τίποτα".
"Γεια χαράααα...είμαι εδώωωω.....φεύγωωωω...γεια χαράαα.....γειά..."
*Γιώργος"
