Πέμπτη 30 Απριλίου 2020
Σάββατο 25 Απριλίου 2020
Παρασκευή 17 Απριλίου 2020
Πέμπτη 16 Απριλίου 2020
ΜΕΡΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ.16.04 Μ.Πέμπτη της καλωσύνης( Βίντεο)
Λίγα περαστικά σύννεφα το πρωί,γρηγορα καθαρος ουρανός .Διαύγεια σπάνια,ζωντανός αέρας ,γεμάτη καλωσύνη ημέρα.ΒΙΝΤΕΟ
Τετάρτη 15 Απριλίου 2020
ΜΕΡΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ .Μ.Τετάρτη 15.04( Βίντεο)
Μπορεί να φύσηξε πιο δυνατός ο Ανοιξιάτικος βοριάς,μπορεί η ψύχρα να μην έμεινε σπίτι της ,μπορεί και κάποια σύννεφα να βγήκαν για περπάτημα,όμως ο ήλιος μας συντρόφευε όλη μέρα.
ΒΙΝΤΕΟ απ τον ουρανό της Αθήνας,απο το μεσημέρι κ μετά.
ΒΙΝΤΕΟ απ τον ουρανό της Αθήνας,απο το μεσημέρι κ μετά.
Τρίτη 14 Απριλίου 2020
ΜΕΡΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ. Μ.Τρίτη ( Βίντεο)
Μ.Τρίτη.Η μέρα γρήγορα θόλωσε.Η Δύση του ήλιου παραδόξως πάντα αναδεικνύει την μεγαλοπρεπειά του.Ακόμα και μέσα απο τα σύννεφα.
ΒΙΝΤΕΟ
ΒΙΝΤΕΟ
Κυριακή 12 Απριλίου 2020
Παρασκευή 10 Απριλίου 2020
Η ΣΥΝΤΟΜΗ ΒΟΛΤΑ ΤΡΙΩΝ ΠΤΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΙΟΣ.
Ο κος Σωτος,ο Κος Αρχελαος,και η Κα Νιτσα,ηταν 3 πτωματα απ αυτα που φιλοξενούν παλιές κλειστές μονοκατοικές στη περιοχή της Κυψέλης.Ειναι γνωστό ότι σε πολλες μονοκατοικίες μένουν πτώματα ,τα οποία έχουν γίνει πτώματα ,εδω και πολλές δεκαετίες για διάφορους λόγους ,τα οποία δεν είχαν την τύχη να βρεθούν ,να αναζητηθούν απο κανέναν και τελικά να θαφτούν όπως θα πρεπε.Ετσι ζουνε τη μετα θανατο ζωή τους στα σπίτια τους .
Οταν επιβλήθηκε ο κατ οικον περιορισμός ,λόγω κορωναιού,η παρέα των τριων έπινε μπαφους και βότκες στο σπίτι του Κου Σώτου . Ο Κος Αρχέλαος ηταν ερωτευμενος ,με την Κα Νίτσα ,απο τότε που ζούσανε ,αλλά δε είχε καταφέρει να τη ρίξει στο κρεβάτι ,ουτε και μετα απο 7 δεκαετίες που είχαν πεθάνει,ενω ο Κος Σώτος τα είχε με την Κα Νίτσα για ένα διάστημα επί Πάγκαλου,και μετά είχαν απλα μερικες ευκαιριακές συνευρέσεις.Όλοι όμως ηταν πολυ καλοί φίλοι διότι κατα βάθος όλοι φίλοι είμαστε.
Μόλις άκουσαν τα νέα ,αποφάσισαν να βγούνε εξω για μια βόλτα να ξεσκάσουν.Τελευταία φορά που είχαν βγεί βόλτα, ήταν λίγο μετα το σεισμό του 1981.Αντιρηση ειχε μονο ο Κος Σωτος ,ο οποίος ηθελε να δει ξανα το "καφε της χαρας" ,αλλά λυθηκε κ αυτο το μικρό εμποδιο διότι πηρε τη τηλεόραση μαζί του.
Στο δρομο συναντησανε κ αλλα πτώματα απο διπλανές μονοκατοικίες ,που κ αυτά ειχαν την ίδια σκέψη.Ετσι σχηματιστηκε μια ωραία μεγάλη παρέα απο πτώματα
που αρχισαν να τριγυρνανε στους δρομους της Αθηνας .Ηταν μια παραδοξη εικονα ,αυτη του "κατ οικον περιορισμου" της πόλης.Τα πτωματα το απολαμβαναν δεοντως.Ολα πηγαιναν αναπαντεχα καλα ,μεχρι που ξαφνικα μια κλουβα των ματ σταθηκε στο δρομο και απο εκει κατέβηκαν γυρω στους 150 εξορκιστες με πληρη εξαρτηση. Αυτοι ηταν ενα ειδικο τμημα της αστυνομιας Νεκρων,και ειχε σκοπο τα πτωματα να μενουν ΕΣΑΕΙ μεσα στα σπιτια τους.
Ομως αυτη τη φορα τα πτωματα αντισταθηκαν σθεναρα . Η παρεα μας πρωτοστατησε στα οδοφραγματα .Ο Κος Σωτος εβαλε και τη τηλεοραση στο οδοφραγμα για να παιρνει κουραγιο βλεποντας το "καφε της χαρας". Η Κα Νίτσα εκτοξευε τις καλτσες της και ο Κος Αρχελαος εκανε ντου πανω στους εξορκιστες φωναζοντας ΑΕΡΑΑ... ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΤΕΕΕΕ. ΔΕ ΞΑΝΑΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ."
Δυστηχως ομως τα πραγματα δε πηγαν πολυ καλα ,και οι τρεις φιλοι μας πεσανε ξανα νεκροι κ ετσι απογοητευμενοι που κ αυτη η επανασταση μετα τον Μαη του 68 στεφθηκε μ αποτυχια .Πηραν το δρομο για τα σπιτια τους κ μαλιστα αυτη τη φορα τους απαγορευτηκε απο τους εξορκιστες και να συνευρισκονται γιατι ειχε εμφανιστει λεει ενας ιος που ζωντανευε τους νεκρους και αυτο θα ηταν καταστροφικο αν συνεβαινε..
Γιαυτη την ιστορια με το νεο ιο,θα ακολουθησει αλλη ιστορια,απλα το εγραψα στον τιτλο για να ναι πιασαρικος.
Τετάρτη 8 Απριλίου 2020
Η σύντομη και θλιβερή ιστορία του Κου Μούτι
Ο κος Μούτις αγόρασε ένα φυτό παράξενο και από το φυτό αυτό ,ξεκίνησαν όλα τα προβληματά του.Το φυτό του δε είχε καν όνομα.Ο πωλητής ,έλεγε οτι δε το θυμότανε,έκανε πως το χει εκεί "στη γλώσσα του",αλλά δεν μπορούσε να το θυμηθεί. Κανείς φίλος του και κανείς γνωστός του δεν ήξερε πως το λένε .
Ήταν αλήθεια ,ένα παράξενο φυτό.Πρώτα απ όλα ,είχε ένα πλούσιο πράσινο χρώμα στα φύλα του, τα οποία είχαν ένα παράξενο σχήμα.Ούτε καμπυλωτά ήτανε, ούτε στρογγυλά,ούτε μακρόστενα,ήταν πολύ αλλιώτικα φύλα.Ήταν όλα μαζί.Το ίδιο το φυτό έβγαζε μια φοβερή μυρουδιά χωρίς να έχει ανθίσει. Μύριζε κάθε μέρα κ άλλα πράγματα Ακαθόριστα.
Η μύτη του Κου Μούτι,οσφριζόταν θάλασσες,χώματα,ελιές,άλλα λουλούδια άλλων φυτών.Ήταν παλαβομάρα σκέτη, όταν πλησίαζε το φυτό εκείνο.
Αλλά δεν άνθιζε. Όσο και αν περίμενε ο Κος Μούτις το φυτό του δεν άνθιζε.Περίμενε την Άνοιξη,τίποτα,τον χειμώνα τίποτα ,το καλοκαίρι πάλι τίποτα.
Ο Κος Μούτις ήθελε ν ανθίσει το φυτό του.Αλλά αυτό δεν άνθιζε. Έτσι, σιγά -σιγά ,άρχισε να μελαγχολεί και να πέφτει σε κατάθλιψη.Είχε σχεδόν παρανοήσει.Τόσο που έπιασε τον ευατό του να μιλάει στο φυτό κ ήταν σίγουρος πως εκείνο ,τον άκουγε.
Και έτσι περνούσε ο καιρός,άλλαζα οι εποχές ,πέρασαν κάποια χρόνια.Μέχρι που μια μέρα ΄Ανοιξη ήτανε και Μάης ,το φυτό άνθισε!!! Ο Κος Μούτις τρελάθηκε από τη χαρά του!! Το άνθος του ήταν ότι πιο περίεργο είχε δει ποτέ σ άνθος.
Είχε όλα τα χρώματα ,αλλά ανάλογα τη θέση που το χτυπούσε ο ήλιος ή την νύχτα άλλαζε και χρώμα.Τα πεταλά του ήταν σκληρά και βελούδινα ,ώρες ώρες πλημμύριζαν τον τόπο μ αρώματα, που ούτε είχε φανταστεί ότι υπάρχουν στην ουράνια αποθήκη των αρωμάτων .Όλο αυτό κράτησε μερικούς μήνες. Επί μήνες ολόκληρους,το άνθος του φυτού του Κου Μούτι ,έμενε εκεί λες και ήταν αιώνιο,λες και θα κρατούσε η υπαρξή του για πάντα. Η χαρά του δε περιγράφοταν.έγινε ο ίδιος καλύετρος άνθρωπος.Χαμογελούσε σ όλους,εγινε πολύ ευγενικός,οι κινήσεις του έγιναν αέρινες ,ακτινοβολούσε αγάπη και ευτυχία.Εβαλε τάξη στη ζωή του,όλες του οι κινήσεις και οι σκέψεις πλέον αποκτούσαν νόημα ,η ιδια του η ζωή αποκτούσε νόημα!!Το φυτό εκείνο είχε μια τεράστια επίδραση επάνω του.Μαγική σχεδόν....
Μέχρι που μια μέρα...το φυτό του,άρχισε να μαραίνεται....στην αρχή σιγά σιγά σιγά έπειτα πιο γρήγορα,η μυρουδιά του τώρα γινότανε δύσοσμη ,η ομορφιά του μαραίνονταν μέρα με τη μερα.
Κ ένα πρωί ,Απρίλης ήταν, κοντά δυο χρόνια μετά αφ'οτου άνθισε ,το φυτό έχασε τ' άνθη του.Κ έμεινε βουβό στη πρότερη κατάσταση του,ίσως λίγο χειρότερα .Μάλλον ,πολύ χειρότερα....
Δε μύριζε καν και τα φύλα του ειχαν αρχίσει κ αυτά να κιτρινίζουν και να μαραίνονται.
Δεν υπάρχει λέξη να περιγράψει την θλίψη που ένιωθε ο Κος Μούτις.Καμμιά.Ίσως μόνο η κατάρευση.Μαράζωνε κ ο ίδιος με το φυτό του ,μέρα με τη μέρα.Τόσο που σταμάτησε να τρώει,
να πίνει νερό, σταμάτησε να βγαίνει έξω ,τα σταμάτησε όλα.Έμεινε δίπλα του κοιταζοντάς το μ απόγνωση που αργοπέθαινε.
Ο Κος Μούτις πέθανε το επόμενο καλοκαίρι δίπλα στο φυτό του.Τον βρήκαν μέρες μετά από τη μυρουδιά, που ανέδυε η σήψη ..Δίπλα του το φυτο .Μ ενα μόλις καταπρασινο φυλαράκι να έχει σκασει ξανά στο κατά τ' 'αλλα αδύναμο ,κατακίτρινο σχεδόν ξεραμένο κορμό του.....Δίπλα του ενα χαρτί με γράμματα παράξενα στο χρώμα του φύλου ,έλεγε τα εξής:
"Για σένα άνθισα ,καιρό πολύ μετά
μύριζα χειμώνες σκληρούς γαλάζιους ,εχθρό τους είχαν την φωτιά,
μύριζα θάλασσες και καλοκαίρια μισερά.
Άνοιξες γυναίκες που δε τους ρίχνεις δεύτερη ματιά,
μύριζα και φθινόπωρα ,ελιές και χώμα και νοτιά...
για σένα άνθισα καιρό πολύ μετά...
Πέρασε ο χρόνος πανωθέ μου,
μαράζωσα ξεράθηκα χαθήκαν οι ομορφιές μου
με πέταξες πέρα μακριά ,είναι λες το χτες
λες, θα με θυμάσαι... ξαναλες...
Ψάχνει ο αγέρας το σπόρο μου να βρει
γη γιανά βρει κάπου να καρπίσει...
Ισως υπάρχει ξανά να ζήσω ακόμα μια φορά
Ισως τελειώσαν όλα κ έρωτας -ζωή ξανά δε μ ακουμπά... "
Ήταν αλήθεια ,ένα παράξενο φυτό.Πρώτα απ όλα ,είχε ένα πλούσιο πράσινο χρώμα στα φύλα του, τα οποία είχαν ένα παράξενο σχήμα.Ούτε καμπυλωτά ήτανε, ούτε στρογγυλά,ούτε μακρόστενα,ήταν πολύ αλλιώτικα φύλα.Ήταν όλα μαζί.Το ίδιο το φυτό έβγαζε μια φοβερή μυρουδιά χωρίς να έχει ανθίσει. Μύριζε κάθε μέρα κ άλλα πράγματα Ακαθόριστα.
Η μύτη του Κου Μούτι,οσφριζόταν θάλασσες,χώματα,ελιές,άλλα λουλούδια άλλων φυτών.Ήταν παλαβομάρα σκέτη, όταν πλησίαζε το φυτό εκείνο.
Αλλά δεν άνθιζε. Όσο και αν περίμενε ο Κος Μούτις το φυτό του δεν άνθιζε.Περίμενε την Άνοιξη,τίποτα,τον χειμώνα τίποτα ,το καλοκαίρι πάλι τίποτα.
Ο Κος Μούτις ήθελε ν ανθίσει το φυτό του.Αλλά αυτό δεν άνθιζε. Έτσι, σιγά -σιγά ,άρχισε να μελαγχολεί και να πέφτει σε κατάθλιψη.Είχε σχεδόν παρανοήσει.Τόσο που έπιασε τον ευατό του να μιλάει στο φυτό κ ήταν σίγουρος πως εκείνο ,τον άκουγε.
Και έτσι περνούσε ο καιρός,άλλαζα οι εποχές ,πέρασαν κάποια χρόνια.Μέχρι που μια μέρα ΄Ανοιξη ήτανε και Μάης ,το φυτό άνθισε!!! Ο Κος Μούτις τρελάθηκε από τη χαρά του!! Το άνθος του ήταν ότι πιο περίεργο είχε δει ποτέ σ άνθος.
Είχε όλα τα χρώματα ,αλλά ανάλογα τη θέση που το χτυπούσε ο ήλιος ή την νύχτα άλλαζε και χρώμα.Τα πεταλά του ήταν σκληρά και βελούδινα ,ώρες ώρες πλημμύριζαν τον τόπο μ αρώματα, που ούτε είχε φανταστεί ότι υπάρχουν στην ουράνια αποθήκη των αρωμάτων .Όλο αυτό κράτησε μερικούς μήνες. Επί μήνες ολόκληρους,το άνθος του φυτού του Κου Μούτι ,έμενε εκεί λες και ήταν αιώνιο,λες και θα κρατούσε η υπαρξή του για πάντα. Η χαρά του δε περιγράφοταν.έγινε ο ίδιος καλύετρος άνθρωπος.Χαμογελούσε σ όλους,εγινε πολύ ευγενικός,οι κινήσεις του έγιναν αέρινες ,ακτινοβολούσε αγάπη και ευτυχία.Εβαλε τάξη στη ζωή του,όλες του οι κινήσεις και οι σκέψεις πλέον αποκτούσαν νόημα ,η ιδια του η ζωή αποκτούσε νόημα!!Το φυτό εκείνο είχε μια τεράστια επίδραση επάνω του.Μαγική σχεδόν....
Μέχρι που μια μέρα...το φυτό του,άρχισε να μαραίνεται....στην αρχή σιγά σιγά σιγά έπειτα πιο γρήγορα,η μυρουδιά του τώρα γινότανε δύσοσμη ,η ομορφιά του μαραίνονταν μέρα με τη μερα.
Κ ένα πρωί ,Απρίλης ήταν, κοντά δυο χρόνια μετά αφ'οτου άνθισε ,το φυτό έχασε τ' άνθη του.Κ έμεινε βουβό στη πρότερη κατάσταση του,ίσως λίγο χειρότερα .Μάλλον ,πολύ χειρότερα....
Δε μύριζε καν και τα φύλα του ειχαν αρχίσει κ αυτά να κιτρινίζουν και να μαραίνονται.
Δεν υπάρχει λέξη να περιγράψει την θλίψη που ένιωθε ο Κος Μούτις.Καμμιά.Ίσως μόνο η κατάρευση.Μαράζωνε κ ο ίδιος με το φυτό του ,μέρα με τη μέρα.Τόσο που σταμάτησε να τρώει,
να πίνει νερό, σταμάτησε να βγαίνει έξω ,τα σταμάτησε όλα.Έμεινε δίπλα του κοιταζοντάς το μ απόγνωση που αργοπέθαινε.
Ο Κος Μούτις πέθανε το επόμενο καλοκαίρι δίπλα στο φυτό του.Τον βρήκαν μέρες μετά από τη μυρουδιά, που ανέδυε η σήψη ..Δίπλα του το φυτο .Μ ενα μόλις καταπρασινο φυλαράκι να έχει σκασει ξανά στο κατά τ' 'αλλα αδύναμο ,κατακίτρινο σχεδόν ξεραμένο κορμό του.....Δίπλα του ενα χαρτί με γράμματα παράξενα στο χρώμα του φύλου ,έλεγε τα εξής:
"Για σένα άνθισα ,καιρό πολύ μετά
μύριζα χειμώνες σκληρούς γαλάζιους ,εχθρό τους είχαν την φωτιά,
μύριζα θάλασσες και καλοκαίρια μισερά.
Άνοιξες γυναίκες που δε τους ρίχνεις δεύτερη ματιά,
μύριζα και φθινόπωρα ,ελιές και χώμα και νοτιά...
για σένα άνθισα καιρό πολύ μετά...
Πέρασε ο χρόνος πανωθέ μου,
μαράζωσα ξεράθηκα χαθήκαν οι ομορφιές μου
με πέταξες πέρα μακριά ,είναι λες το χτες
λες, θα με θυμάσαι... ξαναλες...
Ψάχνει ο αγέρας το σπόρο μου να βρει
γη γιανά βρει κάπου να καρπίσει...
Ισως υπάρχει ξανά να ζήσω ακόμα μια φορά
Ισως τελειώσαν όλα κ έρωτας -ζωή ξανά δε μ ακουμπά... "
ΜΕΡΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ 8 Απρίλη ( Βίντεο)
Ο καιρός έφτιαξε .Ο άνεμος κόπασε σιγά σιγά.Άρχισε να ζεσταίνει κάπως.
ΒΙΝΤΕΟ
ΒΙΝΤΕΟ
Τρίτη 7 Απριλίου 2020
ΜΕΡΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ 7 Απρίλη( Βίντεο)
Συννεφιασμενη η μερα στο πρώτο μισό της ,με τον αέρα να φορτσάρει πολύ αλλα μετα το μεσημέρι ήλιος...
ΒΙΝΤΕΟ
ΒΙΝΤΕΟ
Δευτέρα 6 Απριλίου 2020
ΜΕΡΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ 6 Απριλίου (Βίντεο)
Συννεφιά.κρύο,αέρας και ψιλό βροχο
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΒΙΝΤΕΟ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Βαρια Δευτερα κρυα .Βροχακι σαν καρφιτσες |
"Ολοι στο σπιτι νεκροι"τι μελαγχολικός καιρός.. | . |
Βαρια Δευτερα κρυα .Βροχακι σαν καρφιτσες |
Ψηφιδωτη ελεω φιλτρου απογευματινη |
Βαρύ απόγευμα Δευτέρας |
Βαρύ απόγευμα Δευτέρας |
Απεραντη θλιμμενη Ανταρκτικη. |
Απεραντη θλιμμενη Ανταρκτικη. |
Ειναι βασανο να ξυπας και να βλεπεις καθε μερα την Ακροπολη? Ειναι και βασανο |
Ζουμ Ακροπολη.Η Ασπασια με τον Περκλη "μενουν σπιτι" |
ΒΙΝΤΕΟ
Κυριακή 5 Απριλίου 2020
ΜΕΡΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ .Κυριακή 5 Απρίλη ( Βίντεο)
Βροχερή Κυριακή. Οχι όλη την ημέρα.Κατά διαστήματα .Αλλα βαρύς καιρός ,συνεφιασμένος και μελαγχολικός .
ΒΙΝΤΕΟ
Κοκκινο -μαυρο.ραντεβου.κλειστα ολα.6 αρι απογευματινο.Φωκιωνος. |
Δηλωση σε τοιχο φωκιωνος, 6 αρι απογευματινο Κυριακης. |
"το μαγαζι ειναι δικο μου".Γατα σε κλειστο εξωτερικο περιβαλον κλειστου cafe |
Σάββατο 4 Απριλίου 2020
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Στα ίδια χρώματα...
Αυγή στην Αθήνα και δύση.Στον ίδιο χρωματισμό.Υπηρχαν στιγμές στη μέρα που θύμιζαν λίγο φθινόπωρο. Αυγή
-
ΚΑΡΠΟΝΤΑΚΟΣ ( Carpodacus mexicanus) Eνα όμορφο μικρό σε μέγεθος πουλί,μου κίνησε την περιέργεια,σήμερα.Το κόκκινο χρώμα στο κεφάλι και σ...
-
Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...
-
ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ξέσπασε το βράδυ της Κυριακής μετα τα μεσάνυχτα .Η καταιγίδα πλεόνασε σε ηλεκτρισμό ,αστραπες και βροντές.Η χ...