Τρίτη 21 Μαΐου 2002

"Καταιγιδας παράπλευρα"

Περασε η καταιγιδα,ανοιγει απο τα δυτικα ο ουρανος,απο τις αποκριες ξεμεινε ενα σαλιγκαρισιο κοστουμι,το φορεσαμε και πηγαμε να βγουμε εξω απο αυτα τα κτιρια...να αναπνευσουμε αυτον τον αρωματισμενο με καταιγιδισιο ερωτα ,ανεμο, που μπαινει τροπαιοφορος στα ρουθουνια μας
απο τα παραθυρα,που μιλαει για αλλους κοσμους,που διηγειται μαχες,που θυμιζει κατι απο ενα παρελθον που ειναι παντα παρων,που φερνει την αισθηση της ηρεμιας και τη χαλαρωση μετα απο την παλη,τον ανεμο που αναζωογονει τις ψυχες και χαμογελαει με ενα τροπο τοσο γνωριμο ,τοσο
οικειο αλλα και τοσο ξεχασμενο.....
''Επ...που πατε εσεις ??..γρηγορα πισω..γρηγορα στη δουλεια..γρηγορα..τα κεφαλια κατω..' ''αναθεματισμενε καιρε..θυμιζεις που και που στα διποδα μια αλλη ξεχασμενη τους φυση αντιθετη στον ορθολογισμο,και το στρατοκρατικο καθεστως της μισθωτης σκλαβιας...''

''...αναθεματισμενη καταιγιδα..ευτυχως περασες..η ομαλοτητα θα αποκατασταθει πληρως εντος λιγων λεπτων...συγνωμη για τη καθυστερηση.εγκειτε η εναρξη προκαθορισμενων εργασιων...παρακαλειτε ο
ηλιος να συντομευει...αντε ..τζαμπα τα πηραμε τα κλιματιστικα??'' Με τσατισμενους χαιρετισμους,(φαινεται ο ηλεκτρισμος της καταιγιδας διηγηρε και το δικο μου μονο που ο δικος μου ηλεκτρισμος δε μπορει να αναλυθει σε μια σφοδροτατη βροχη,παρα εκτος ισως σε μια επαναληψη μονοτονη διαφορων λογιστικων εργασιων...)
*nNoe*

Τετάρτη 8 Μαΐου 2002

"Σαν χειμωνιάτικη παρένθεση"

...σαν παρενθεση χειμωνιατικη,η σημερινη μερα με ψιλοβροχο,αερα,ψυχρα καθολου ηλιο.....αφησα και γω μεσα της ,τσιγαρα,κινητο,καφεδες,και μερικες φωτογραφιες απο περασμενα καλοκαιρια,και χιονισμενες μερες,εσκυψα το κεφαλι και σφυριζοντας αδιαφορα ευχηθηκα χρονια πολλα στους συναδερφους, και συνεχισαμε ολοι μαζι να βλαστημαμε απο μεσα μας, χαμογελωντας παραυτα, και κανοντας τη δουλεια μας,μετα απο 5 μερες αργια.Αργοτερα προς τ απογευμα τα συννεφα ανοιξαν την καρδια τους και ειχαν μια γκρι καρδια,τοσο γκρι που ακομα και την υστατη στιγμη καμια αχτιδα του ηλιου δε τ αγαπησε.Αργοτερα διαβασα το μαιλ του Νικολα,και καταλαβα οτι "ειμαστε πολλοι..αλλα ειμαστε σκορπιοι",και μεχρι να προχωρησω αυτη τη ρημαδα τη σκεψη ειχε νυχτωσει.Η θερμοκρασια ηταν στους 16c,και μονο η αμηχανια της σχεδον χειμωνιατικης παρενθεσης εμεινε απο αυτη τη
μερα...χωρις κανενα σχολιασμο,χωρις κανενα λογο..ετσι,,απλα..στο ασχετο..κοντα στα μεσα Μαη...να κλεινει μεσα της τσιγαρα,το κινητο,τους καφεδες,και μερικες φωτογραφιες απο περασμενα
καλοκαιρια.και χιονισμενες μερες ,και οπως κλεινει να γινεται καραβακι που ταξιδευει στη λεπτη γραμμη του σουρουπου,,σ εκεινη τη λεπτη σχισμη που καποιοι λενε οτι ειναι τα συνορα των δυο κοσμων...

Τετάρτη 1 Μαΐου 2002

"1 Μάη"



Παραξενη και ζεστη μερα ,εκει γυρω στους 24c.ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ και καλο μηνα. ..Μηνα κοκκινο παπαρουνισιο,και υφασματινο,με ηλιο ελπιδοφορο χωρις συγκεκριμενες αποδειξεις και υποσχεσεις,να σε βγαζει στο δρομο για το κυνηγι του ''χαμενου θησαυρου'',και να σ αφηνει επειτα μονο σου εν
μεσω πορειων,προετοιμασιων,υποχρεωσεων,και δρομολογουμενων ταξιδιων,και μια μουσικη να παιζει υποκωφα απο καπου,μια μελωδια, που μια παραξενη διαστροφη σε θελει να μη προσπαθεις να μαθεις ποια ειναι ,και τα φηνεις ετσι,κατι να σου θυμιζει αλλα να μη ξερεις τι ακριβως,και αυτο ειναι που σ ευχαριστει τελικα,και αυτο σε κανει ομορφοτερο,η αισθηση δηλαδη οτι δεν εισαι μονος σου μεσα στο ταξιδι σου αυτο,αλλα μια μελωδια σ ακολουθει παντου ,και που δε σ αφηνει να τρελλαθεις στο δρομο που διαλεξες να περπατησεις,και γινεται ο δρομος αυτος ,ποταμι αρχαιο χαμενο, που ξαναβρισκει τη διαδρομη του μεσα απο τη δικη σου διαδρομη..και μυριζουν οι οχθες του πασχαλιες,μοσχοβολιες απο λιβανι,τριανταφυλλα,και αιμα....ναι ...ακομα και αν εισαι στην
Αθηνα,κ η μερα να ναι Πρωτομαγια,και η μερα να ναι Τεταρτη και Μεγαλη....ακομα και τοτε,ισως γιατι...ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ..
nNoe

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...