Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

"Aποχαιρετισμός"

Για το "λίγο" που ήταν "κάτι" και το "τίποτα " που ήταν τα "πάντα".
Πως ζωντανεύει ο χρόνος και γίνεται τρομακτικός,
στο άγγιγμα του χειμώνα και στις άκρες απ τα δάκτυλα
_Ακούω,με λες τρελό,

που ακούω το τραγούδι της ρίζας_
πως λείπω απ τα όμορφα σε ταξίδι στην γη της πέτρας.
Που μου κλέβεις τη ματιά και μ αφήνεις τυφλό στο ωχρό φως_
Που δακρύζεις για μια λησμονημένη μυρουδιά

και ξεχνάς να μυρίσεις
τη χαρά του αποχαιρετισμού....

 *nNoe*

Αρρωστο κρύο και ωχρός ήλιος

  Είναι ένα άρρωστο κρύο αυτό που σέρνεται μήνα και βάλε. Όταν θα λήξει θα μπούμε και στην Άνοιξη. Κ όσο δε λήγει τόσο είναι πιθανή μια νέ...