Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2002

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ

Ελα να χορεψουμε.Ξερω δεν ειναι η πιο καταλληλη ωρα.ΟΜΩΣ ποτε δε θα ναι.Εχω ενα μπουκαλι κοκκινο κρασι,και μια τρελλα να με καιει σαν ηλιος,κρυμμενος πισω απο τα πιο μαυρα συννεφα του μυαλου μου. Να βγουμε στους δρομους,κατω απο τη τεραστια γραμμη των κεραυνων ,να βαλουμε διπλα διπλα το μεγαλυτερο αλλαλαγμο μας ,με τους αποκοσμους ουρανιους κροτους που σκανε σα βομβες ενος θεου που κρυβεται στα σπλαχνα του κοσμου.Ελα να χορεψουμε ,θελω να βλεπω
τα μαλλια σου να γινονται σκοινια να με γκρεμιζουν στη κολαση της αγνωστης φυσης σου ,θελω να νιωσω το νερο να με καιει,και να με εξαγνιζει ,μια για παντα.Ελα να χορεψουμε αναμεσα απο τις ατελειωτες σταματημενες ηλεκτρικες σειρες των αυτοκινητων στις λεωφορους,ελα να βουτηξουμε στο ποταμι που μιλαει για επανασταση,ελα να χαθουμε απο τα παραθυρα των ειδησεων,και να ανοιξουμε το δρομο σε οτι φραζει την ορμη του νερου.Να ξεγυμνωθουμε μπροστα στους κρετινους της οποιας εξουσιας ,και να κανουμε τον τον πιο αγριο ερωτα με το μυαλο τους...Ελα,να ξεχυθουμε στις φτωχογειτονιες της πολης,ελα να βρουμε τα καλυτερα παιδια αυτης της πολης ,ακουλουθα τη γραμμη των κεραυνων..ακου τη μουσικη της ανελεητης καταιγιδας,,δεν,,ειναι βροχη..αυτο..δεν ειναι καταιγιδα,δεν ειναι εκτακτα δελτια ...ειμαστε εμεις,ειμαστε οι φωνες μας,ειναι τα
ονειρα μας που οσο τα πιεζουνε,οσο τα σκοτωνουνε,οσο τα φραζουνε τοσο θα ξεχυνονται και θα ξεσπανε πιο αγριεμενα απο ποτε..

...Ελα να τραγουδησουμε...ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ!!!!!!!!

*nNoe*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Στα ίδια χρώματα...

Αυγή στην Αθήνα και δύση.Στον ίδιο χρωματισμό.Υπηρχαν στιγμές στη μέρα που θύμιζαν λίγο φθινόπωρο. Αυγή