"Ο Λυκαβητος της λίστας"

Αυτη η λιστα εχει τοσες αντιθεσεις ,ειναι σαν τον καιρο,πραγματικα. ο θΟΔΩΡΗΣ ειδε χιονι επιτελους πρωτη φορα στη ζωη του ετσι τοσο πολυ και "στουπατο",την ιδια ωρα που ο Βαγγελης ετοιμαζεται να γραψει το 897 μυνημα του οτι νεα πυκνη χιονοπτωση αρχισε ξανα στη Δροσια!!!Η Κρητη περιμενει υπομονετικα να ντυθει νυφουλα ,η Αθηνα το συζητα το θεμα εν μεσω χιονονιφαδων,ηλιου,και ατελειωτων συζητησεων και διαπραγματευσεων για τα χιονοσυνορα που επιτελους ηρθε η ωρα να
αλλαξουν και να καθοριστει η νοητη γραμμη Κυ ψελης-Πετραλωνων-Νικαιας σαν αυτη που θα δινει το προκριμα για τη χιονοπτωση στο λεκανοπεδιο,η ανατιναξη της Πεντελης και αλλα μεγαλεπιβολα σχεδια τα οποια ειναι μεν δυσκολο να πραγματοποιηθουν,αλλα τιποτα στον κοσμο αυτο δε ειναι
δα αδυνατο,η Θεσαλονικη προφανως με νυσταγμενα ματια κοιταει το ολο σκηνικο και τους διαλογους και ....χασμουριεται αφανταστα και σιγουρα θα κουναει πανω κατω το κεφαλι της,αν δε λεει¨:"einai trelloi aytoi oi Notioi..",ολοι ομως κρυωνουμε πολυ,ολοι θελουμε να χιονισει ξανα και ξανα,αν και καποια σπιτια πρεπει επιτελους να χτιστουν ,καποιες λακουβες να βουλωσουν,καποιοι να πανε επιτελους για ψαρεμα,και βρε παιδι μου καποιοι να πιουνε κ ενα καφεδακι στον ηλιο να ζεσταθει το
κοκαλακι τους...
........    
Εγω "την εκανα"για το Λυκαβητο το απογευμα,με ζεστο ελληνικο καφε απ το σπιτι σε ποτηρι απο φελιζολ,παλια ρεμπετικα στο ραδιο,και τρελλα που βρηκε εκει στο θεατρακι του Λυκαβητου λιγες νιφαδες να πεφτουν ομορφες και μοναχικες να της κανουν παρεα,εναν παγωμενο βορια που
ανακατευε την ανασα απο το στομα μ αυτη του τσιγαρου και εκανε ενα συννεφακι που μονιμως με ακολουθουσε και χιονιζε ματιες πανω απο την Αθηνα με τις κατα τοπους χιονοκουρτινες της,

χιονοκουρτινες στο λεκανοπεδιο απο τον Λυκαβητο.Απογευμα 23 Φλεβαρη 2003

                                                                                                                               
χιονιζε αναμνησεις καλοκαιρινες(!! η ψυχοπαθεια που λεγαμε..)χιονιζε σχεδια για το  μελλον,χιονιζε,μυρουδιες,χιονιζε αναγκες..χιονιζε,,χιονιζε..μεχρι που τοστρωσε στο μυαλο μου..παγωσε..και εφυγε κακην κακως απο κει πανω αφου εριξε μια τελευταια ματια στη πολη που χειμωνιατικα Κυριακατικα νυχτωνε σκληρα,                                                   

                                                                         
,της ζητησε ενα πνιχτο συγνωμη,και μετα χαθηκε παιρνοντας με και μενα μαζι,γιατι εγω χωρις τη τρελλα μου μπορω,αυτη δε μπορει χωρις εμενα και μολις της ξεφευγω για λιγο ,μπασταρδα και μουλωχτα μου φανερωνει τον ερωτα της και γινομαστε ενα κουβαρι ξανα και ξανα..
*nNoe*