Δεν περιμένω

Εγω δε περιμενω τιποτα.Αφηνομαι σ αυτο που ειναι.Και αυτο που ειναι, ειναι μια κουρασμενη ζεστη πανω απο τον καμπο.Ειναι τα λιοτροπια που σκυβουν απο το βαρος τους στο τυρανικο χαδι του ηλιου.Ειναι η μυρουδια της κολλας και της νικοτινης απο τα καπνα ,το πεταγμα των πρασινων ακριδων,το βαρυ φτερουγισμα κατι απιστευτων πουλιων που μοιαζουνε με πελαργους εκει στο Δελτα
του Αχελωου, αλλα δεν ειναι,ειναι τα φυκια απ τη θαλασσα που ο βοριας σημερα τα τυλιγε στα χερια,στα ποδια στο λαιμο μου..Δε περιμενω τιποτα,ουτε ακομα και οταν το μεσημερι ο ουρανος γεννησε 2 μικρα συννεφα που γρηγορα πεθαναν..Δεν ηλπισα, δεν ειχα αγωνια,δεν προσδοκησα τιποτα.Δεν το κανα ουτε χτες βραδυ βουβες αστραπες αυλακωναν τον ΒΔ ΟΥΡΑΝΟ,προς Γιαννενα.Θελω οταν θα ξαναβρεξει να μαι στη θαλλασσα,να γυμνωθω και να φαω ολη τη βροχη πανω μου.Αυτο θελω ,και αυτο θα συμβει,επειδη απλα το θελω. Μονο που πρεπει να περιμενω,και αυτο θα κανω οσο θα ειναι αναγκαιο..
*nNoe*