Με αφορμη του "γιατι αγαπαμε τα μετεωρολογικα φαινομενα στη πολη αλλα και αλλου",θελω να πω καποιες σκεψεις που καιρο εχω τωρα.
Οσον αφορα το χιονι ,αλλα και τα υπολοιπα καιρικα φαινομενα,εχει ενα τρομερο ενδιαφερον το εξης σημειο.Στη πολη ,η φυση ειναι δολοφονημενη.Ενοοω δεντρα,πρασινο,λιμνες,ποταμια δεν υπαρχουν,και αυτο με παρεμβαση του ανθρωπου.Ειδικα σε μεγαλοπολεις της χωρας μας,πιο ειδικα ακομα στην Αθηνα.Ο καιρος λοιπον ερχεται σαν εκφραση της φυσης ,χωρις ο ανθρωπος να μπορει να κανει πολλα πραγματα για να αποτρεψει αυτη τη συναντηση.
Τι συμβαινει λοιπον οταν μια ενεργη φυσικη διαδικασια οπως η βροχη η ακομα το χιονι και οι καταιγιδες εκδηλωνονται πανω απο την πολη???Γιατι οι ανθρωποι αισθανονται ενα ειδος γυμνιας και ανημποριας μπροστα σε μια εντονη βροχη ??Γιατι ακομα και η ειδηση μιας επικειμενης κακοκαιριας γεμιζει τρομο τα δελτια ειδησεων ,γιατι γινεται θεμα συζητησεων απο τις απλες νοικοκυρες μεχρι τους επαγγελματιες οδηγους??
Φταιει μονο η ελειψη μετρων ,η κακη ρυτομια,τα βουλωμενα φρεατια,οι κακοτεχνιες?Γνωμη μου πως σε βαθυτερο ψυχολογικο επιπεδο...οχι!!! Αυτο που βρισκει στοχο και ενεργοποιειται ειναι η
επικειμενη επαφη με μια ενεργητικη διαδικασια της φυσης ,η οποια απο τον ανθρωπο της πολης ,αντιλαμβανεται ως κατι ξενο,κατι παραδοξο,κατι που οσο τα χρονια περνανε ,πραγματοποιειται μονο
κατοπιν συμφωνιας,προφυλαξεως,λαμβανομενων μετρων προστασιας,και μεσω
αγχους και εντασης για πιθανες δυσαρεστες εκπληξεις .Η απομακρυνση απο τις περισσοτερες φυσικες διεργασιες που συντελουνται γυρω μας,εχουν σαν αποτελεσμα το παραδοξο και αντιφατικο φαινομενο,ενα κομματι της φυσης(ο ανθρωπος) να ερχεται σε πληρη αντιθεση με την υπολοιπη φυση σε πλειστα επιπεδα.Βλεπουμε οτι υποσυνειδητα-εστω- πολλες φορες, μιλαμε με ορους μαχης οταν ερχεται μια κακοκαιρια.Η μαχη ως γνωστον θελει τουλαχιστον δυο απεναντι.Ο ενας απεναντι
ειμαστε εμεις (οι ανθρωποι) ο αλλος ειναι το φαινομενο της φυσης.Οτι ειμαστε και μεις κομματι της φυσης μας προκαλει ενα μπερδεμα ,μια αντιφαση εσωτερικη,πιανουμε τον ευατο μας να αρχιζει να λεει"..θεωρω φυσικο να βρεχει πολυ στο δασος,αλλα καθολου φυσικο να βρεχει τοση
ωρα στην πολη".Εκει ακριβως χτυπανε ,στο βαθυτερο ψυχολογικο πολεμο ,και τα πολεμικα δελτια ειδησεων οταν αναφερονται στον καιρο και δη,σε καποια επικειμενη κακοκαιρια....
Αποψεις σαν τις δικες μου η του Βασιλη,που λενε"θελουμε χιονι στη πολη",θελουμε καταιγιδες στη βεραντα μας".νομιζω οτι μεταφραζονται στο προφανες:"θελουμε να μη κοψουμε την επαφη με την φυση,θελουμε να μην ενστερνιζομαστε την παγιωμενη αντιληψη οτι για να δεις ενα φυσικο
φαινομενο πρεπει να βγεις εξω απο την πολη,και ως εκ τουτου,να παρεις ταυτοχρονα και ολες τις προφυλαξεις,και ολα τα μετρα ασφαλειας,συμπεριλαμβανομενων μαλιστα και των σχετικων ανεσεων,ετσι ωστε να "απολαυσεις" τη φυσικη διαδικασια μιας χιονοπτωσης για παραδειγμα.Θελουμε να ζουμε εκει που ζουμε,και να ειμαστε σε επαφη με ολες τις καιρικες εκφρασεις,και οχι εξαιτιας της ανθρωπινης παρεμβασης μας να στερουμε απο τον ευατο μας αυτη την συμμετοχη,οχι να αποξενωνοματσε απο την φυση.Να σταματησουμε να θεωρουμε αυτονοητο οτι οι πολεις δενε χουν καμμια σχεση με τη φυση και αυτο ειναι νομος και καθε τι αλλο να θεωρειται και να αντιμετωπιζεται ως γραφικο,χαζο,αρρωστο,τρομοκρατικο,και υποπτο.
Δεν ειμαστε εμεις οι "παραξενοι",παραξενη και ενοχη ειναι η παγιωμενη αντιληψη που εχει
κανει δικτακτορια στο μυαλο μας,οτι η φυση δεν εχει σχεση με τις πολεις"...Γιαυτο και η χαρα μας οταν συμβαινει να χιονιζει στη πολη, πολλαπλασιαζεται γεωμετρικα .Εκεινες τις ωρες αποκαθισταται εν μερει εστω,η επαφη μας με τη φυσικη διεργασια,και νοιωθουμε ευλογημενοι και οχι καταραμενοι και αποκομμενοι απο οτιδηποτε φυσικο.Καταληγουμε να φαινομαστε city-snow-Freaks,αλλα επι της ουσιας χαιρομαστε που ειμαστε ακομα εδω και ακομα ζωντανοι...
Η αγαπη για κατι σε οδηγει ακομα και σε μακρινα ταξιδια.Με μια δοση λυπημενης αυτογνωσιας μονο ,θα πω σαν σχολιο,οτι .."ναι,αλλα μη φτασουμε -οπως ηδη εχουμε φτασει-για να χαρουμε οτιδηποτε να χρειαστει να κανουμε μονο ταξιδια.Ισως γιατι τωρα αυτο το ταξιδι ,να θελει μονο μερικα
χιλιομετρα,και λιγα χρηματα.Οπως παμε ομως θα μακραινει η αποσταση και τα χρηματα που θα απαιτουνται θα τα χουν μονο πολυ λιγοι....και το κυριωτερο,καποια στιγμη ουτε καν τα χρηματα θα φερουν τη φυση πισω ,και η αποσταση θα γινει μυθος,ταξιδι στη μεση γη,και μεις ηρωες στα
χερια ενος μελλοντος Τολκιν...
*nNoe*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου