Χωρίς τίτλο

Ο ηλιος χρυσιζε τους δρομους και θαμπωνε τη βρωμια και το αψυχο τους,το ελουζε με φως πλουσιο και ζωοογονο.Φυσουσε ενα λεπτο κρυο αερακι που στεγνωνε αργα το στομα και τα σπλαχνα.Ζητουσαμε το
νερο,οντας γεματοι οι ιδιοι απο αυτο,ζητουσαμε χωρις να το γνωριζουμε ακριβως αυτο ,την ενωση μαζι του.Νερο καθαριοτητας,νερο αντισηπτικο,νερο ζωωοποιο.Αγιασμενο νερο.Δυο ματια συννεφα
εσωτερα,λαμπρα ,με πορφυρο και χρυσο μανδυα,σταλαξαν δακρυα λιγα ,κ ελαφρωσε λιγο η ψυχη απο της ανομβριας το μαρτυριο.Και μεσα μας η βροχη η σωτηρια ανακατευτηκε,και κινησε να πεσει βαρια και γονιμη.Και παλι σταματησε,και παλι τα ματια ζητησαν απαντηση,θαρρος και δυναμη
απο τον ουρανο.Και αρχισε να βρεχει ξανα.Συντομα.Δυνατα..λαμπερα...
*nNoe*